: Απεικάσματα σκέψης: 2010
Yπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο. Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα. Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη. Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα όσους μας αγαπούν περισσότερο. 

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Μια συγκλονιστική ιστορία

">

Ζεις, ονειρεύεσαι ή απλώς προσαρμόζεσαι;



Νομίζω ότι δε πρέπει να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην θεωρεί – ή έστω να μη θεωρούσε σε κάποια στιγμή της ζωής του- τον εαυτό του σπουδαίο. Μοναδικό. Ευφυή. Φτιαγμένο για μεγάλα πράγματα. Και κάποιοι είναι έτσι στ’αλήθεια. Οι υπόλοιποι, παρόλο που δεν ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία, συχνά ζούνε με τη πεποίθηση ότι αξίζουν πολλά περισσότερα από όσα τους έδωσε η ζωή, και μάλιστα είναι πεπεισμένοι ότι η μοίρα/τα κυκλώματα/η τύχη τους εμπόδισαν να απολαύσουν τα μεγαλεία που τους έπρεπαν. Και μετά είμαστε όλοι οι άλλοι.

Μικρό σε ρωτάγανε «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» και ένιωθες μια απέραντη ελευθερία μέσα σου. Μπορούσες να πεις τα πάντα, να διαλέξεις από μια τεράστια γκάμα: γιατρός, δικηγόρος, τραγουδιστής, ηθοποιός, φαροφύλακας. Το μόνο που σε ανησυχούσε ήταν αν θα αντέχες τα αίματα οπότε μπορεί και να μη το’χες να γίνεις γιατρός. Αλλά τι πειράζει… Είχες άπειρες επιλογές…
Και μετά μεγαλώνεις. Και μαθαίνεις για τις πανελλήνιες. Και τις βάσεις που είναι πανύψηλες. Και μικραίνει η γκάμα των επιλογών σου, γιατί, κακά τα ψέματα, Ιατρική δε πιάνεις. Και διαβάζεις, και πηγαίνεις φροντιστήρια, και θυσιάζεις εξόδους και διασκέδαση για να πετύχεις. Μμμ, δε το φανταζόσουν ακριβώς έτσι. Και πετυχαίνεις στη σχολή που έχεις βάλει στο μάτι. Αλλά δεν είναι όπως σε είχαν αφήσει να πιστεύεις. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στο κτίριο, η βιβλιοθήκη σας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, η γραμματεία υπολειτουργεί, η πρακτική άσκηση ανοργάνωτη και γενικά…κανείς δε φαίνεται να κατανοεί το ταλέντο σου στο αντικείμενο. Το πάθος και την αγάπη σου. Μήπως τελικά δεν είσαι και τόσο ξεχωριστός;


Παρόλα αυτά προσαρμόζεσαι. Και κάνεις εργασίες-υποδείγματα. Και παίρνεις άριστα σε μαθήματα που οι πιο πολλοί κόβονται. Και οι επόπτες σε προτείνουν προσωπικά στα πλαίσια πρακτικής. Και αναθαρρεύεις. Και βγαίνεις στην αγορά εργασίας. Όπου συναντάς το χάος.

•Εκδοτικές εταιρίες ζητάνε απόφοιτους πανεπιστημίου με proficiency και ECDL για πλασιέ…χωρίς ασφάλιση και με μισθό 600 ευρώ, αν και εφόσον πουλάς ένα συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων. 

•Γονείς ψάχνουν άνθρωπο να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα στο δυσλεκτικό παιδάκι τους, να το διαβάζει μέσα σε μια ώρα (!) και να μη ζητά περισσότερα από 7 ευρώ. 

•Εταιρίες ζητούν άτομα για τηλεφωνική υποστήριξη (προωθήσεις), για γραμματειακή υποστήριξη (προωθήσεις), για ενημέρωση πελατολογίου (προωθήσεις). 

•Ο ΑΣΕΠ ζητά προϋπηρεσία για να μπεις κάπου μόνιμος, αλλά έτσι κι αλλιώς δε μπορείς να αποκτήσεις πείρα αφού δε σε προσλαμβάνει κανείς- αφού είσαι άπειρος! Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή. 

•Επίσης, ο ΑΣΕΠ ζητάει ανεργία για να μπεις κάπου ως συμβασιούχος ορισμένου χρόνου, αλλά πόσο καιρό να μείνεις άνεργος όταν έχεις ανάγκη να δουλέψεις? Οι επιλογές σου ελαχιστοποιούνται.
Και βρίσκεις δουλειά. Στο αντικείμενο σου. Προσγειώνεσαι βέβαια στη πραγματικότητα, γιατί ανακαλύπτεις ότι αλλιώς σας τα λέγανε στη σχολή και αλλιώς είναι τα πράγματα. Δε μπορείς να εφαρμόζεις πάντα τη θεωρία που έχεις στο μυαλό σου. Για την ακρίβεια, δε μπορείς να την εφαρμόσεις σχεδόν ποτέ σε κάποιες δουλειές. Κάνεις τις υποχωρήσεις σου εκεί που δε σε παίρνει, δίνεις τις μάχες σου εκεί που νιώθεις ότι πρέπει, βρίσκεις τα όρια σου και το χώρο σου. Δε θα μείνεις άλλωστε για πάντα εκεί…

Και ετοιμάζεσαι να ανασάνεις ξανά …γιατί νιώθεις ότι από τη στιγμή που μπήκες σε τροχιά πανελληνίων, κρατάς την ανάσα σου και πας…δίνεις μάχες, θυσιάζεις πράγματα, με απώτερο σκοπό να βρεις μια δουλειά που να αγαπάς, ενώ εν τω μεταξύ η ζωή σου μοιάζει να είναι μια τεράστια παρένθεση, μοιάζει να μπήκε στο πάγο. Γιατί φυσικά δεν είναι ζωή όταν κάνεις ιδιαίτερα με 7 ευρώ την ώρα και πηγαίνεις σε συνεντεύξεις όλη μέρα και μετράς τα ψιλά σου για να δεις αν φτάνουν να πιεις καφέ.

"Got dreams?"

Ώσπου σκάει μια οικονομική κρίση. Μαζικές απολύσεις, καθυστερήσεις και μειώσεις μισθών, πάγωμα προσλήψεων. Βρίσκεσαι ξαφνικά απλήρωτος, δεμένος χειροπόδαρα ώστε να μη μπορείς να βγάλεις κιχ, να μη τολμάς να παραιτηθείς καθώς δουλειές δεν υπάρχουν, με ένα μέλλον πιο αβέβαιο από ποτέ. Βρίσκεσαι πάλι να έχεις τη ζωή σου στο πάγο γιατί χωρίς λεφτά ποιος μπορεί να ζήσει; Δεν είσαι πια φοιτητής να σου αρκούν λίγα ευρώ για τα έξοδα σου. Και το χειρότερο; Αρχίζεις πάλι να μετράς τα ψιλά σου για να πάς για καφέ.

Τελικά, αντί να κάνουμε βήματα μπροστά, κάνουμε βήματα πίσω; Ως πότε ένας νέος άνθρωπος πρέπει να παλεύει και να πολεμάει για το αυτονόητο; Μια κανονική δουλειά δηλαδή. Δε μπορώ παρά να αναρωτηθώ: πως φτάσαμε ως εδώ;

•Πως μας μετατρέψατε από εκείνα τα μικρά παιδιά γεμάτα φαντασία σε κακομοίρηδες ενηλίκους που εξευτελίζονται για 600 ευρώ; Σε ποιο σημείο κάναμε λάθος, σε ποιο σημείο έπρεπε να είχαμε πει stop; 

•Από πότε το να κυνηγάς τα όνειρα σου έγινε γραφικό και ανόητο (έχετε προσέξει πως αντιδρούν όλοι αν πεις ότι θες να γίνεις ηθοποιός;) Για παράδειγμα και από πότε αρχίσαμε από πιτσιρίκια να έχουμε ως κριτήριο για το «τι θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε» το "πόση απορροφητικότητα έχει» το εν λόγω επάγγελμα";

Είμαστε μια γενιά πεζών ανθρώπων που δεν έχουν μάθει να κυνηγούν τα πραγματικά τους όνειρα, γιατί ντρέπονται και φοβούνται τόσο πολύ γι’αυτά, που τους έγινε βίωμα να τα καταπιέζουν και να τα απαρνούνται.

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα


Αλαζονεία
Απληστία
Λαγνεία
Λαιμαργία
Οργή
Τεμπελιά
Φθόνος

… καθιερώθηκαν από... τον Πάπα Γρηγόριο Α’ της καθολικής εκκλησίας
το 590–604 μ. Χ.!
Τι περίεργο ένας Πάπας, ένας άνθρωπος του Θεού να γνώριζε τόσο καλά
όλα αυτά τα αμαρτήματα,που αναφέρονται ακόμα και σήμερα.
Η δική μου πραγματικότητα για τα 7 «θανάσιμα» Αμαρτήματα

Αλαζονεία
Υπάρχει και κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο.
Ο κόσμος την έχει «ακούσει κανονικότατα»,
όλοι θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες, γιατροί, δικηγόροι,
φτασμένοι, επιτυχημένοι και πλούσιοι.
Οι συμπεριφορές που παίζουν δεν έχουν προηγούμενο.
Παρακινούμενοι από τα media και το lifestyle,
μιμούνται χαρακτήρες που στη πραγματικότητα ίσως να μην υπάρχουν!
Η κατάληξη: Να πληγώνουν και να απογοητεύουν
τους ανθρώπους που πραγματικά είναι δίπλα τους και τους αγαπάνε.
Στο τέλος μένουν μόνοι, κενοί, δίχως προσωπικότητα,
που απλά συνεχίζουν να κυνηγούν το όνειρο κάποιου άλλου!

Απληστία
Αυτή και αν υπάρχει! Ο καθένας για τη πάρτη του
τα θέλει όλα και δε γουστάρει να τα μοιραστεί με κανέναν.
Θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει τα περισσότερα.
Η κατάληξη: Παίζει με μια λάθος κίνηση να τα χάσει όλα.
Όμως το σίγουρο είναι ότι χάνει στη πραγματικότητα
κάθε επαφή με την ανθρωπιά του, χάνει το νόημα της ζωής
και το πιο πιθανό να πεθάνει μόνος με τα πλούτη του!

Λαγνεία
Η σεξουαλική απελευθέρωση έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Κάθε αξία και σεβασμός απέναντι στο ανθρώπινο σώμα
όλο και εξαφανίζεται. Οι ηλικίες δεν έχουν καμία σημασία
και συμπεριφορές όπως το φλερτ, η πρώτη αγάπη,
ο πρώτος έρωτας, η διατήρηση της παρθενιάς,
έχουν ξεπεραστεί και δεν έχουν καμία σημασία στις ημέρες μας.
Οι νέοι μιλούν για αυτές δίχως να γνωρίζουν,
δίχως να ψάξουν, δίχως να προσπαθήσουν.
Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα και το σεξ δίνεται τόσο απλόχερα
και εύκολα που η έννοια του κυνηγού και του θηράματος
απλά δεν υπάρχει.
Η κατάληξη: Έχει επέλθει κορεσμός.
Οι νέοι ψάχνουν να πειραματιστούν με νέα πράγματα, με αποτέλεσμα να χάνεται
το συναίσθημα και να κυριαρχεί η σαρκική απόλαυση.
 Η παιδεραστία, ένα έγκλημα που θα έπρεπε να τιμωρείται αυστηρά
με ποινές προς παραδειγματισμό, που όμως δε γίνεται..

Λαιμαργία
Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε γρήγορα και ασταμάτητα,
γιατί φοβούνται μη τους πάρουν το φαγητό.
Όμως εγώ τη λαιμαργία τη βλέπω διαφορετικά.
Σε ένα κόσμο που άλλοι πεθαίνουν από τη πείνα και ένα κομμάτι ψωμί
θα τους έδινε απεριόριστη χαρά και ικανοποίηση,
υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε πλουσιοπάροχα και στο τέλος
πετάνε το φαγητό στα σκουπίδια.
Ψωνίζουν αλόγιστα φαγητά που στην ουσία
δε τους χρειάζονται και τα μισά χαλάνε  και πετιούνται.
Η κατάληξη: Μονίμως ανικανοποίητοι και αχόρταγοι.
Η παχυσαρκία είναι η τιμωρία τους και ο κλονισμός της υγείας τους
μέχρι θανάτου το πιθανότερο.
Μια άλλη τιμωρία είναι να χάσουν τα πάντα και να εκτιμήσουν ότι είχαν,
αυτό όμως δυστυχώς πολύ σπάνια συμβαίνει.

Οργή
Η οργή των ανθρώπων ειδικά σήμερα είναι τόσο μεγάλη,
τόσο δικαιολογημένη που δυστυχώς τους οδηγεί
σε αψυχολόγητες συμπεριφορές. Η αδικία που συμβαίνει παγκοσμίως,
έχει εξαγριώσει τα πλήθη, πλήθη που προτιμούν να νιώθουν την οργή
να φουντώνει μέσα τους, παρά να κάνουν κάτι
για να αλλάξουν τα δεδομένα. Όταν κάποιος είναι οργισμένος,
σχεδιάζει τη τέλεια εκδίκηση. Ίσως πάρει χρόνια,
ίσως ποτέ να μη συμβεί.
Η κατάληξη: Να μην καταφέρει ποτέ να αγαπήσει αληθινά
έναν άλλον άνθρωπο, πέρα από τον εαυτό του.
Να χάσει κάθε επαφή με τις καθημερινές χαρές.
Να μη γελάει και να πεθάνει μια ώρα αρχύτερα.

Τεμπελιά
Ο τεμπέλης είναι ότι χειρότερο υπάρχει.
Δεν έχει στόχους, όνειρα και υπάρχει απλά για να υπάρχει.
Αυτός σίγουρα είναι βάρος στην οικογένειά του,
στη κοινωνία και δε δικαιούται μερίδιο από τη πίτα.
Ο τεμπέλης έχει περισσότερες πιθανότητες να μπλέξει
με ομοίους του και οι δραστηριότητές του να είναι παράνομες,
που συνήθως φέρνουν το εύκολο χρήμα.
Είναι αδιάφορος για τα κοινά και συνήθως δε συμμετέχει πουθενά.
Η κατάληξη: Να βολοδέρνει μονάχος του,
ίσως να γίνει ο τέλειος πρεζάκιας και αφού
εξαφανιστεί κάθε είδος βοήθειας από τους δικούς του ανθρώπους,
τότε να πεθάνει κάπου, βρομερά, μοναχικά και ήσυχα!

Φθόνος
Είναι από τα χειρότερα συναισθήματα που υπάρχουν.
 Η επιτυχία των άλλων είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο
για κάποιον που έχει μάθει να ζει μέσα στο φθόνο.
Θα διαλέξει τη καταστροφή και την αποτυχία του άλλου,
παρά να πολεμήσει να γίνει καλύτερος
και να επιτύχει τα περισσότερα.
Η κατάληξη: Η κακία και το μίσος είναι η βασική τροφή τους,
που γίνονται αντικοινωνικοί, ζούνε μοναχικά
και ο πράξεις τους υποκινούμενες πάντα από δόλο.
Ζούνε στο σκοτάδι και δεν έχουν καμία επαφή με το πραγματικό κόσμο.

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν.
Αφού γνώριζαν από τότε την αλήθεια γιατί δεν έκαναν κάτι
να αποτρέψουν τον κόσμο να γίνει έτσι όπως είναι σήμερα?
Οι θέσεις και τα αξιώματα, η εκκλησία, οι κυβερνήσεις …
οι άνθρωποι , δεν έχει σημασία εάν το έτος είναι 50π.Χ.
ή 2010 είναι όλα ίδια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε,
μόνο που τώρα είμαστε στο ζενίθ όλων αυτών των συμπεριφορών
και δυστυχώς όλα τα σημάδια δείχνουν ότι οδεύουμε στο τέλος.

F’ Ariel

Ο θάνατος της κοινής λογικής

Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης,
της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς
δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της
έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη
θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,

-Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,

-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και

-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές
πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε) και
αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).

Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν
σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα
6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε
μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή
χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο
που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν
την κατάστασή της.

Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε
δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να
κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.

Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία
υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή
να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν
τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες
έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης
από τα θύματά τους.

Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι,
όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα
διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και
να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή
όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ
ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν
τεράστιο διακανονισμό.

Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο
θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου
Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.

Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

Ξέρω τα Δικαιώματά μου

Το Θέλω τώρα

Κάποιος άλλος φταίει

Είμαι θύμα

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι
συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε.
Μια Νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στους Times του Λονδίνου -

Η ελληνική κρίση σε 18 λέξεις:

Mπορεί κανείς να περιγράψει την οικονομική κρίση στην Ελλάδα σε δεκαοχτώ λέξεις; Το κατάφερε ο Ιταλός δημοσιογράφος Νίνο Τσιραβένια.

Ήρθε στη χώρα μας, βίωσε το «σφίξιμο του ζωναριού» από τους Έλληνες, μίλησε με επιχειρηματίες, τις έγραψε με λατινικούς χαρακτήρες στην εφημερίδα «Il Sole 24 Ore» του Μιλάνου, όπου εργάζεται, και τις σχολίασε. Είναι οι λέξεις, που ασφαλώς έχουν μπει και στο λεξιλόγιο των στελεχών της τρόικας, που βρίσκονται στην Ελλάδα.

O Τσιραβένια σημειώνει ότι οι λέξεις αυτές προέρχονται από τους αρχαίους μας προγόνους και αποδίδουν τη σημερινή πραγματικότητα. Ο Τσιραβένια αναφέρει την εκτίμηση διεθνών κύκλων ότι τα παντός είδους φακελάκια αντιστοιχούν στο 8% του ΑΕΠ!!! Κατά τη Διεθνή της Διαφάνειας η κάθε ελληνική οικογένεια εργάζεται 1.335 ώρες το χρόνο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των διεφθαρμένων παραγόντων του δημόσιου τομέα.

Τέλος στη χρυσή εποχή των εύκολων συντάξεων στην Ελλάδα, τονίζει ο Ιταλός δημοσιογράφος, με λ.χ. 25 χρόνια εργασίας και ηλικία 50 ετών. Τέρμα και στον εύκολο χαρακτηρισμό επαγγελμάτων ως ανθυγιεινών, όπως αυτό των τηλεπαρουσιαστών, επειδή αισθάνονται στρες μπροστά στο μικρόφωνο. 
Το λεξιλόγιο της ελληνικής κρίσης ...


1. Κατανάλωση: Έχει μειωθεί με την κρίση. Κάνοντας περίπατο στην Ερμού, είδε πολύ κόσμο να περπατάει, να βλέπει τις βιτρίνες, μαγαζί να έχει ταμπέλα «Τώρα όλα -70%», αλλά τους εν δυνάμει καταναλωτές να μην αγοράζουν. Σημειώνει ακόμη ότι η κατανάλωση παπουτσιών έχει πέσει 20%, ρούχων 19,4%, των δε αυτοκινήτων και των ηλεκτρικών ειδών ακόμη περισσότερο.

2. Ενοικιάζεται: Ο Ιταλός δημοσιογράφος επισημαίνει ότι στην οδό Σταδίου, από τις πιο κεντρικές και εμπορικές οδούς της Αθήνας, ένα στα τέσσερα μαγαζιά είχε ταμπέλα «Ενοικιάζεται». Το ίδιο και στην οδό Ερμού. Τα νοίκια σε πολλά μαγαζιά έχουν πέσει έως και 500 ευρώ. Εντούτοις παραμένουν κενά.

3. Επιταγές: Τα επίσημα στοιχεία που του δόθηκαν ήταν του Μαρτίου 2010 και δείχνουν ότι το 41% των επιταγών δεν πληρώθηκε εγκαίρως. Συνολικά ανέρχονταν σε 150,8 εκατομμύρια ευρώ, αυξημένες κατά 285% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, Φεβρουάριο.

4. Τράπεζες: Από την αρχή του έτους οι τιμές των μετοχών τους στο Χρηματιστήριο σημείωσαν πτώση, της τάξεως του 40% κ.μ.ο., η Αγροτική Τράπεζα δεν πέρασε το stress test και σήμερα είναι σαν να παίζουν «κατενάτσιο», για να τα βγάλουν πέρα στην κρίση με μικρές αβαρίες.

5. Πολιτεία: Επισημαίνει ότι στην αρχαία πολιτεία όλοι συμμετείχαν στις δαπάνες της κατά το μέτρο των δυνατοτήτων τους, ενώ σήμερα οι ισχυροί οικονομικά δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν. Επικαλείται ως παράδειγμα τους πλούσιους των βορείων προαστίων που δεν δηλώνουν τις πισίνες. Μόνο στην περιοχή αυτή αποκαλύφθηκαν 324 αδήλωτες πισίνες και 16.974 σε όλη την Ελλάδα.

6. Τζόγος: Στους Έλληνες μας καταλογίζει ότι έχουμε μανία με τον τζόγο, ξεπερνώντας κάθε όριο, με την ελπίδα του κέρδους. Τον Ιούλιο ο τζόγος στα Λόττο, Τζόκερ, Κίνο κ.λ.π., ήταν αυξημένος κατά 30%, σε σχέση με τον περυσινό, κι έφτασε τα εννέα δισ. ευρώ. Υπάρχει και το παράνομο στοίχημα (και μέσω Διαδικτύου) με τζίρο που υπολογίζεται σε πέντε δισ. ευρώ.

7. Τσιγάρο: Κατά την εκτίμηση του κ. Τσιραβένια οι Έλληνες καπνίζουμε «σαν Τούρκοι». Απόδειξη είναι ότι έχουμε τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση στον κόσμο. Η κυβέρνηση αύξησε το φόρο και περιμένει να κερδίσει από τους καπνιστές 1,13 δισεκατομμύρια ευρώ έως το τέλος του έτους, κάτι πάντως που δεν φαίνεται εφικτό.

8. Διαφθορά: Ο Τσιραβένια αναφέρει την εκτίμηση διεθνών κύκλων ότι τα παντός είδους φακελάκια αντιστοιχούν στο 8% του ΑΕΠ!!! Κατά τη Διεθνή της Διαφάνειας η κάθε ελληνική οικογένεια εργάζεται 1.335 ώρες το χρόνο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις διαφόρων διεφθαρμένων παραγόντων.

9. Φόροι: Το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας είναι η συγκέντρωση της φορολογητέας ύλης. Ο Ιταλός δημοσιογράφος είχε την πληροφορία από κυβερνητικό παράγοντα ότι οι φορολογικές υποθέσεις που βρίσκονται στα δικαστήρια ξε- περνούν τα 15 δισ. ευρώ, που είναι περίπου το μισό των κρατικών δαπανών.
10. Φοροδιαφυγή: Συγγενές πρόβλημα αποτελεί η φοροδιαφυγή. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι ξεπερνά τα 30 δισ. ετησίως.

11. Σύνταξη: Παρήλθε η χρυσή εποχή των εύκολων συντάξεων στην Ελλάδα, όπως τονίζει, με λ.χ. 25 χρόνια εργασίας στην ηλικία των 50 ετών. Τέρμα και στον εύκολο χαρακτηρισμό επαγγελμάτων ως ανθυγιεινών, όπως αυτό των τηλεπαρουσιαστών, επειδή αισθάνονται στρες μπροστά στο μικρόφωνο!

12. Ελευθέρωση: Εννοεί την απελευθέρωση επαγγελμάτων και υπηρεσιών στην οποία προχωρεί η κυβέρνηση, συναντώντας ισχυρές αντιδράσεις. Και αναφέρει την απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών δημόσιας χρήσης και τις επιπτώσεις που είχε στην ελληνική οικονομία.

13. Ανταγωνισμός: Κατά την εκτίμησή του σύντομα θα ενταθεί στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός, κάτι που φοβούνται τα συνδικάτα και οι επαγγελματίες.

14. Ξένοι: Εννοεί τους τουρίστες. Η εντύπωσή του είναι ότι οι ξενοδόχοι και οι άλλοι επιχειρηματίες του τουρισμού αντέδρασαν σωστά στην κρίση. Με ελκυστικές τιμές και με προσφορές κράτησαν την κίνηση σε ικανοποιητικά επίπεδα.

15. Συνδικάτα: Τα συνδικάτα κατά την εκτίμησή του έχουν περιέλθει σε δύσκολη θέση λόγω της παγκοσμιοποίησης και του σκληρού ανταγωνισμού που συναντούν τα ευρωπαϊκά προϊόντα από εκείνα τρίτων χωρών και κυρίως τα κινεζικά. Βλέπει θετικά τη στάση της ΓΣΕΕ και επισημαίνει ότι δεν ακολούθησε στις απεργιακές κινητοποιήσεις την ΑΔΕΔΥ και το ΠΑΜΕ.

16. Καύσιμα: Οι αποδοχές μειώνονται, οι άνεργοι αυξάνονται, ο πληθωρισμός μεγαλώνει και οι τιμές των καυσίμων είναι οι υψηλότερες στη βενζίνη και η δεύτερες υψηλότερες στο πετρέλαιο

17. «Δεν υπάρχει σάλιο»: Είναι η έκφραση που άκουσε κατ’ επανάληψη από πολλούς Έλληνες τους οποίους συνάντησε και του εντυπώθηκε.

18. Ούζο: Το μόνο ελληνικό, με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, ποτό γνωστό στο εξωτερικό. Και στα αλκοολούχα ποτά ο φόρος αυξήθηκε, με συνέπεια να μειωθεί η κατανάλωσή τους κατά 30%. Ευτυχώς για τους παραγωγούς οι εξαγωγές κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα, κυρίως προς τη Γερμανία, που απορροφά περίπου 17 εκατομμύρια φιάλες ούζο ετησίως.

Λιγότερα μαθήματα και φροντιστήριο μέσω ίντερνετ το νέο λύκειο





Λιγότερα μαθήματα και φροντιστήριο μέσω ίντερνετ το νέο λύκειο
Aντιπαράθεση για την παιδεία έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για την παιδεία. Η υπεύθυνη του τομέα παιδείας της Ν.Δ Ελίζα Βόζεμπεργκ κατηγόρησε την Τρίτη (14/09) την κα Διαμαντοπούλου, ότι προβάλλει μια εξιδανικευμένη εικόνα, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.



Flash Player ad. : 10.1.82 - (src:static.24media.gr/ads/spiti.swf)
Από την πλευρά της η υπουργός παιδείας μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό “Mega”, δήλωσε ότι τα 2.500 κενά που υπάρχουν, τα 1500 είναι σε 70 ειδικότητες και 1000 στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και ότι θα καλυφθούν τις επόμενες ημέρες.

Ακόμη, ανακοίνωσε ότι υπήρξε συμφωνία των Υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών και το Σεπτέμβριο θα πάνε σε όλες τις σχολικές επιτροπές, μέσω των δήμων, επιπλέον χρήματα για το πετρέλαιο και για τις άμεσες ανάγκες.

Η υπουργός παιδείας τόνισε ότι ο στόχος είναι μην δημιουργηθούν τμήματα με περισσότερους από 25 μαθητές και εξήγγειλε ενισχυτική διδασκαλία μέσω διαδυκτίου.

«Φέτος τα παιδιά στο Λύκειο θα έχουν την υποστήριξη της διδασκαλίας από το διαδίκτυο. Στόχος για τη Β’ και Γ΄ Λυκείου είναι ο μαθητής να μην χρειάζεται ούτε φροντιστήριο, ούτε βοήθεια. Ενώ μέσα στο γυμνάσιο ο μαθητής να μπορεί να πάρει πιστοποίηση για την ξένη γλώσσα και την πληροφορική», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενη στο νέο εξεταστικό σύστημα που θα εξαγγελθεί η κ. Διαμαντοπούλου, υποστήριξε ότι τα παιδιά που θα πάνε του χρόνου στην Α’ Λυκείου, θα φοιτήσουν σε μια Β΄ και Γ΄ Λυκείου τελείως διαφορετική, με πολύ λίγα μαθήματα.

Θα έχουν τέσσερα υποχρεωτικά μαθήματα, στα οποία θα κάνουν διπλάσιο αριθμό ωρών στο σχολείο. Θα έχουν λίγα μαθήματα επιλογής, στα οποία θα δουλεύουν με εργασίες, όπως και στα βασικά μαθήματα. Θα αλλάξει ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών.

Θα υπάρχουν εξετάσεις εσωτερικές στο σχολείο. Ο βαθμός θα συνδέεται με τα πανεπιστήμια, που θα ορίζουν τα μαθήματα -που απαιτούνται για την εισαγωγή- και τη στάθμιση της βαθμολογίας. Ο διάλογος για το νέο εξεταστικό θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο.

Σύμφωνα με την υπουργό βάση του προγράμαμτος «Ψηφιακό Σχολείο», στο Δημοτικό θα πάνε φορητά εργαστήρια με υπολογιστές, που θα μπαίνουν στις τάξεις για να γίνεται το μάθημα και θα τοποθετηθούν διαδραστικοί πίνακες στη Β’ Γυμνασίου.

Όλα τα μαθήματα της Ε’ και ΣΤ΄ Δημοτικού, όλου του Γυμνασίου και του Λυκείου, θα είναι στο διαδίκτυο και εάν το παιδί μπει για παράδειγμα στο μάθημα της Φυσικής θα μπορεί να κάνει μόνο του το πείραμα από το σπίτι.

Πυρά απο Ν.Δ

Σειρά ερωτημάτων για την κατάσταση στην Παιδεία παραθέτει προς την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας η υπεύθυνη του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας κ. Ελίζα Βόζεμπεργκ, .

«Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, σε επανειλημμένες εμφανίσεις της στα ΜΜΕ, παρουσίασε μια εξιδανικευμένη εικόνα, η οποία όμως απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα», αναφέρει συγκεκριμένα σε σχετική δήλωσή της η αρμόδια τομεάρχης Παιδείας της ΝΔ.

Η κ. Βόζεμπεργκ επιρρίπτει ευθύνες στο υπουργείο, καθώς –όπως υποστηρίζει- για πρώτη φορά οι εκπαιδευτικοί μπήκαν στην τάξη χωρίς προηγούμενη επιμόρφωση, με αρνητικές συνέπειες στο παιδαγωγικό έργο.

«Με την κατάργηση της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, το υπουργείο Παιδείας ωθεί τους μαθητές στα φροντιστήρια, ενισχύοντας την παραπαιδεία και επιβαρύνοντας τον οικογενειακό προϋπολογισμό», επισημαίνει σε άλλο σημείο η κ. Βόζεμπεργκ, κάνοντας επιπλέον λόγο για πληθώρα τμημάτων με υπεράριθμούς μαθητές, αλλά και ασαφή εικόνα για τον ακριβή αριθμό των κενών στα σχολεία.Το Υπουργείο Παιδείας έχει καθήκον και υποχρέωση να ενημερώνει την κοινή γνώμη με πραγματικά στοιχεία και όχι με ωραιοποιημένες πλασματικές εικόνες επικοινωνιακού χαρακτήρα», καταλήγει στην δήλωση της.

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Η ασφαλής χρήση του διαδικτύου πρέπει να διδάσκεται στο σχολείo

Στο σχολείο θεωρεί το 99% των εκπαιδευτικών ότι πρέπει να διδάσκεται η ασφαλής χρήση του διαδικτύου σύμφωνα με έρευνα της δράσης ενημέρωσης Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

Η έρευνα διεξήχθη σε 679 εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων από όλη την Ελλάδα και τα αποτελέσματα θα δοθούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εν όψει του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ασφαλούς Διαδικτύου 2009 που θα λάβει χώρα στο Λουξεμβούργο στις 22-23 Οκτωβρίου.

Παρακάτω ακολουθούν μερικά από τα αποτελέσματα της έρευνας:

- Το 99% των εκπαιδευτικών θεωρεί ότι η ασφαλής χρήση του Διαδικτύου πρέπει να διδάσκεται στο σχολείο.

- Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση κρίνεται ως η πιο κατάλληλη βαθμίδα για να ξεκινήσει η εκπαίδευση στο Διαδίκτυο από το 70% των εκπαιδευτικών. Ένα ποσοστό 19% επιλέγει το Γυμνάσιο και ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 11% θεωρεί ότι η εκπαίδευση στην ασφαλή χρήση του Διαδικτύου πρέπει να ξεκινά από το Νηπιαγωγείο.

- Αναφορικά με τη μορφή του μαθήματος, το 45% των εκπαιδευτικών θεωρεί ότι πρέπει να είναι ενσωματωμένο στο μάθημα της πληροφορικής, το 28% θεωρεί ότι πρέπει να είναι διαθεματικό, ενώ το 14% θεωρεί ότι πρέπει να έχει τη μορφή σεμιναρίου που θα λαμβάνει χώρα ανά τακτά διαστήματα. Μικρότερα ποσοστά (5%) συγκέντρωσαν επιλογές όπως: αυτόνομο με βαθμό και αυτόνομο χωρίς βαθμό.

- Τα πέντε πιο σημαντικά θέματα που θεωρούν ότι πρέπει να περιλαμβάνονται στην εκπαίδευση αυτή είναι:
- Βασικές αρχές σωστής χρήσης του Διαδικτύου (72% των απαντήσεων)
- Προστασία προσωπικής ζωής (63%)
- Σωστή διαχείριση της επικοινωνίας μέσω Διαδικτύου (chat, sns, forum, κ.λπ.) (57%)
- Αξιοπιστία διαδικτυακού περιεχομένου (44%)
- Αξιοποίηση της θετικής πλευράς του Διαδικτύου (41%)

- Το 81% των εκπαιδευτικών θεωρεί ότι χρειάζεται συνδυασμός εκπαιδευτικού υλικού (online & offline υλικό, επιμορφωτικά σεμινάρια και e-learning εφαρμογές) και όχι μεμονωμένες λύσεις ώστε να διδαχθεί ένα τέτοιο μάθημα.

e-go.gr

Πίστη και η εμπιστοσύνη. Ποιούς εξυπηρετούν;

Τα σχολεία κατασκευάζουν πειθήνιους ανθρώπους – υπηκόους - με την διαδικασία της εκπαίδευσης και το εργαλείο που χρησιμοποιείται είναι η πληροφορία. Αυτοί που διαχειρίζονται τις πληροφορίες, μας ενσταλάζουν μέσα στα αθώα κεφάλια μας, με την βοήθεια όλων των θεσμών, που μας διαπαιδαγωγούν, ότι η πίστη και η εμπιστοσύνη είναι αρετές. Αν βέβαια είναι υψηλές αρετές πρέπει να είναι απαραίτητες. Όταν κάποιος πιστεύει και εμπιστεύεται, λέμε ότι είναι καλός άνθρωπος. Για να ασκήσουμε την πίστη και την εμπιστοσύνη, οι διαχειριστές των πληροφοριών καθιέρωσαν το μάθημα των θρησκευτικών. Ποιοί όμως ωφελούνται από την εμπιστοσύνη;

Όταν πηγαίνουμε σε μια τράπεζα να πάρουμε χρήματα, η έκκληση μας στην εμπιστοσύνη, δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα στον τραπεζοϋπάλληλο. Οι τραπεζίτες λοιπόν δεν εκτιμούν την πίστη και την εμπιστοσύνη. Όσο πλουσιότερος είναι ο άνθρωπος τόσο περισσότερο φροντίζει να κάνει συμβόλαια. Όταν έχουμε υπογράψει ένα συμβόλαιο είτε από ανάγκη είτε από άγνοια και δεν μπορούμε να τηρήσουμε τους όρους, ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, αστυνομία, δικαστήρια, και ο στρατός ακόμα, υποστηρίζουν τον πλούσιο έμπορο και τον τραπεζίτη. Για τον τραπεζίτη, και τον πλούσιο έμπορο είναι περιττό να δείχνουν εμπιστοσύνη. Την παίρνουν δεν την δίνουν.

Από την συμπεριφορά των ισχυρότερων ομάδων της κοινωνίας μας, συμπεραίνουμε, ότι είναι ευκολότερο να δίνεις εμπιστοσύνη παρά να την παίρνεις και το κυριότερο η εμπιστοσύνη πηγαίνει από τον αδύνατο στον πιο δυνατό και όχι αντίθετα. Οι δυνατοί επαφίενται στην βία και στην άγνοια παρά στην εμπιστοσύνη και σχεδόν ποτέ δεν βγάζουν λόγους χωρίς να ζητούν εμπιστοσύνη απ΄ όλους όσους εξαρτώνται από αυτούς. Αυτό κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους, οι επιχειρηματίες με τους εργάτες, και οι πολιτικοί με τους ψηφοφόρους. Οι ίδιοι βέβαια, δεν χρειάζεται να δείχνουν εμπιστοσύνη, ωστόσο, έχουν ανάγκη την εμπιστοσύνη των άλλων.

Αυτό βέβαια γίνεται, επειδή η εμπιστοσύνη είναι φτηνότερη από την άσκηση βίας. Για την άσκηση βίας χρειάζονται άνθρωποι που θα πρέπει να εμπιστεύονται εκείνους που τους λένε, ότι η χρήση βίας είναι καλή πράξη. Αν δεν έχει κανείς τέτοιους ανθρώπους στην διάθεσή του, τότε τα κλομπ, οι σφαίρες, τα όπλα, οι αύρες, τα τανκ είναι για τα σκουπίδια.

Ένας ελάχιστος βαθμός εμπιστοσύνης είναι απαραίτητος για να διατηρηθεί η αδικία. Όταν οι ιδιόκτητες διαμερισμάτων και επαγγελματικών στεγών, ζητούν ολοένα και περισσότερα χρήματα για τα ενοίκια, επιβάλλοντας την θέληση τους σε χιλιάδες οικογένειες έχουν πίσω τους αστυνομικούς , δικαστικούς κλητήρες, δικαστές και βουλευτές, που έχουν εμπιστοσύνη στην αντίληψη, ότι είναι δίκαιο να πλουτίζει κανείς από την ζωτική ανάγκη της στέγης και άδικο ν’ αντιστέκεται κανείς σ’ αυτό το είδος πλουτισμού. Επομένως η πίστη και η εμπιστοσύνη είναι ουσιώδεις προϋποθέσεις για την λειτουργία ενός συστήματος πλουτισμού.

Ο άνθρωπος που έχει εμπιστοσύνη μπορεί να την πάθει πιο εύκολα από έναν που σκέπτεται υπολογιστικά. Όποιος δεν έχει πρόθεση να μας εξαπατήσει δεν χρειάζεται την εμπιστοσύνη μας. Πολλές φορές έχω ακούσει την μπούρδα, ότι ή έλλειψη της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων δηλητηριάζει την συνύπαρξή τους! Το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες επαφίενται σε συμβόλαια και όχι στην εμπιστοσύνη δηλητηριάζει την σχέση τους; Απεναντίας η ασφάλεια του συμβολαίου κάνει πιο αβίαστες τις σχέσεις τους. Δεν έχουν λόγο να δυσπιστούν, είναι εξασφαλισμένοι. Η ασφάλεια του συμβολαίου δημιουργεί κοινά συμφέροντα. Δεν χρειάζονται την εμπιστοσύνη.

Οι υποτακτικοί δεν έχουν στρατιώτες. Οι πλουτοκράτες μπορούν με τον στρατό, την αστυνομία ή την πείνα, να αναγκάσουν τους υποτακτικούς να δουλέψουν για λογαριασμό τους. Όταν η αδυναμία του υποτακτικού και η δύναμη του αντιπάλου του είναι μεγάλες, μοιραία ο υποταχτικός θα καταφύγει στην πίστη και την εμπιστοσύνη. Επειδή δεν μπορεί ν’ αμυνθεί, έχει εμπιστοσύνη ότι ο αντίπαλος δεν θα φτάσει στα άκρα.

Η ανθρωπιά κάνει περιττή την εμπιστοσύνη. Η απανθρωπιά χρησιμοποίει τα εργαλεία της πίστης και της εμπιστοσύνης. Για να καταπολεμήσουμε την απανθρωπιά, θα πρέπει να αποβάλουμε αυτές τις συνήθειες απέναντι στους δυνατούς και να αποκτήσουμε την συνήθεια να ρωτάμε και να υπολογίζουμε.
Είναι ολέθριο για την ζωή μας να πιστεύουμε ότι οι πληροφορίες που δεχόμαστε στο σχολείο, ανταποκρίνονται στα συμφέροντά μας.
Αντί να εμπιστευόμαστε το μάθημα θα πρέπει να το ελέγχουμε.
Πρέπει να ξέρουμε αν οι προγραμματιστές της παιδείας μας, μάς εξαπατούν.
Δεν μπορούμε ν’ αρκεστούμε στις διαβεβαιώσεις τους, ότι δεν μας κοροϊδεύουν, γιατί αυτές τις διαβεβαιώσεις τις έδιναν σ’ όλες τις γενιές. Και όλες τις γενιές τις κορόιδεψαν. Για πιο λόγο θα κάνουν εξαίρεση μ’ εμάς τάχα, αν δεν κάνουμε εμείς την εξαίρεση;
Παρακαλώ σημειώστε ότι αν και δεν φαίνονται τα κουμπιά προσθήκης emoticon και φατσούλες μπορείτε πάντα να τα χρησιμοποιείτε

Μάθε, παιδί μου, γράμματα... αλλά πού;

Χιλιάδες γονείς προβληματίζονται για το αν θα πρέπει να διαλέξουν την ιδιωτική ή τη δημόσια εκπαίδευση για τα παιδιά τους


Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ήταν μόλις τριών ετών και «φοιτούσε» στον παιδικό σταθμό όταν άρχισαν να πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις των μαμάδων στην παιδική χαρά: «Σε ποιο δημοτικό την έχετε γράψει;» ήταν η δημοφιλέστερη ερώτηση εκείνων που είχαν σπεύσει να εγγράψουν τα παιδιά τους στα «καλά» σχολεία από τα γεννοφάσκια
τους. Στις ερωτήσεις δεν απαντούσε γιατί απλώς δεν είχε κλείσει καμία θέση πουθενά- της φαινόταν υπερβολή να προεξοφλεί το μέλλον της οικογένειάς της σε βάθος τριών χρόνων: το πού θα μένουν, πόσα χρήματα θα διαθέσουν, τι σχολείο θα αναζητούν. Ξαφνικά όμως όταν όλα τα άλλα συνομήλικα γράφτηκαν σε πολλά υποσχόμενα σχολεία, μπήκε και εκείνη στο ίδιο γρανάζι και έσπευσε ζωσμένη με σκονάκια
πληροφοριών για το σαφάρι σχολείου. Τον τότε προβληματισμό της μητέρας τής- αληθινής- ιστορίας μας περνάνε αυτή την περίοδο χιλιάδες γονείς καθώς τώρα είναι εποχή αιτήσεων σε διάφορους σχολικούς οργανισμούς. Ανάλογα με τη σπουδαιότητα του σχολείου οι αιτήσεις αφορούν τη φετινή χρονιά, την επόμενη ή και το... 2012 (υπάρχουν σχολεία που εγγράφουν βρέφη τα οποία μόλις έχουν σαραντίσει).

Αν το βαλάντιο δεν είναι πλούσιο και ο γονιός θέλει κάτι καλύτερο από το δημόσιο της γειτονιάς του, σπεύδει σε σχολεία όπως το Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οδού Σκουφά στο Κολωνάκι. Σχολεία όπως αυτό έχουν την αίγλη που τους προσδίδει η σχέση τους με το Πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για σχολεία-πυρήνες επιμόρφωσης και όχι για ιδρύματα με «ιδιαίτερους» μαθητές ή καθηγητές. Καθηγήτρια σε πειραματικό λύκειο παραδέχεται ότι κίνητρο για τους καθηγητές συναδέλφους της που έχουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών είναι το θεσπισμένο μειωμένο ωράριο διδασκαλίας και όχι το ερευνητικό έργο και η επιμόρφωση.

Πάντως η αίτηση του γονιού στο πειραματικό, για παράδειγμα, είναι μια πηγή στρες καθώς η επιλογή γίνεται μέσω κλήρωσης. Πέρυσι μάλιστα το ποσοστό των παιδιών που κληρώνονταν ήταν 1 στα 5. Στην περίπτωση των Αθηνών παρόμοια ζήτηση έχει μια θέση στο δημοτικό της Μαρασλείου. Ο γονιός όμως καλείται να διαλέξει σε ποιο από τα δύο σχολείο θα κάνει αίτηση καθώς δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής και στις δύο κληρώσεις. Η δε κλήρωση γίνεται λίγους μήνες πριν από τη σχολική χρονιά όταν οι θέσεις των ιδιωτικών σχολείων έχουν προ πολλού κλείσει. Τι κάνουν οι προνοητικοίσε σημείο νεύρωσης- γονείς; Προγράφουν τα παιδιά τους και σε ένα ιδιωτικό σχολείο, καταθέτοντας μερικές εκατοντάδες ευρώ, τα οποία και χάνουν αν τελικώς δεν εγγράψουν το παιδί τους.

Οταν το ιδιωτικό αποκλειστεί και το πειραματικό δεν κληρώσει πολλοί καταφεύγουν σε δημοτικά με καλή φήμη. Στο Λεκανοπέδιο δημοφιλή είναι τα δημοτικά και γυμνάσιαλύκεια των περιοχών Ψυχικού (Παλαιού και Νέου) Φιλοθέης, Κηφισιάς και Παπάγου. Εκεί συρρέουν ενδιαφερόμενοι κάθε περιοχής προσκομίζοντας βέβαια ψευδή στοιχεία μόνιμης κατοικίας.


«Ελευθερία και μεράκι»
«Το δίλημμα δεν είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, αλλά ποιο δημόσιο και ποιο ιδιωτικό» μας λέει ο κ. Λευτέρης Γείτονας, εκπαιδευτικός, γενικός διευθυντής σπουδών των φερώνυμων εκπαιδευτηρίων, στη Βάρη Αττικής. «Το σχολειό πρέπει να είναι ένα ανοιχτό πεδίο επιλογών. Το κάθε παιδί ανάλογα με τις κλίσεις και τις επιδεξιότητές του πρέπει να μπορεί να επιλέξει το πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στα εν δυνάμει στοιχεία του αλλά και στις ακαδημαϊκές προσδοκίες της οικογένειας οι οποίες θα πρέπει να είναι ευέλικτες στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας.Λίγη ελευθερία θέλουν ο εκπαιδευτικός και ο διευθυντής. Το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα αποτελεί νόμο του κράτους και δεν έχει κανείς δικαίωμα να το παραχαράξει. Ο νομοθέτης με αυτό διασφαλίζει τα ελάχιστα αλλά αν ο δάσκαλος έχει μεράκι και θέλει να μάθει στα παιδιά και μια άρια ή ένα κλέφτικο τραγούδι, δεν θα τον κατηγορήσει κανείς. Αντίθετα θα τον εκτιμήσουν περισσότερο».

Η κρίση χτυπάει τα ιδιωτικά; «Οχι» θα απαντήσει ο κ. Γείτονας, «γιατί σε καιρούς κρίσεως η ποιότητα αναδεικνύεται και αναζητείται περισσότερο. Ο προβληματισμένος γονιός θα πει:πληρώνω που πληρώνω, δεν ψάχνω και το καλύτερο πρόγραμμα»; Στην πραγματικότητα οι τιμές, αν και θα παγώσουν για την επόμενη χρονιά, παραμένουν καυτές με τη μέση τιμή ενός καλού- όχι φημισμένου- ιδιωτικού, που είναι 5.000-6.000 ευρώ τον χρόνο χωρίς τα έξοδα μεταφοράς. Εύλογα καταλαβαίνει κανείς ότι το δίλημμα δημόσιο- ιδιωτικό μπαίνει μόνο αν υπάρχει διαθέσιμο αυτό το ποσό.

Η ελίτ των ιδιωτικών σχολείων είναι σχεδόν απαγορευτική για εκείνους που καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ίσα ίσα τα δίδακτρα της σχολικής χρονιάς, καθώς το κόστος δεν αφορά μόνο τα δίδακτρα αλλά και τα «έξοδα κίνησης» ενός μαθητή: τα πάρτι, το ντύσιμο, τα δώρα στους συμμαθητές και βέβαια τα σχολικά ταξίδια. Και είναι πράγματι δύσκολο για έναν πατέρα ή μια μητέρα να αποκλείσει το παιδί του από δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν οι συμμαθητές του...


Εμπειρίες και απόψεις
«Το μόνο πρόβλημα που έχουμε με το ιδιωτικό που επιλέξαμε είναι ότι πληρώνουμε» λέει η κυρία Κλειώ Καπαντώνη, γραφίστρια, μέλος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ιδιωτικού σχολείου όπου φοιτούν ο πεντάχρονος γιος της και η επτάχρονη κόρη της. «Δεν υπήρξε ποτέ η σκέψη να πάμε σε δημόσιο σχολείο. Πρώτον, γιατί έζησα η ίδια στο δημόσιο την απόλυτη ανία και σε επίπεδο διδακτικού προσωπικού και σε επίπεδο μαθημάτων. Δεύτερον, γιατί συνεχίζω να μην έχω εμπιστοσύνη στα πράγματα που οργανώνει και διοικεί το κράτος. Οσο για τη γειτονιά, που πολλοί λένε ότι χάνεις αν πας σε ιδιωτικό,διαφωνώ.Είναι θέμα κοινωνικότητας των γονιών. Επίσης το παιδί μπορεί να έχει επαφή με τα παιδιά της γειτονιάς μέσω εξωσχολικών δραστηριοτήτων».

Αντίθετα με την Κλειώ, για την Αγγελική Αναστασοπούλου, μηχανικό ηλεκτρονικών υπολογιστών και μητέρα δύο παιδιών 10 και 12 ετών, «το δημόσιο ενισχύει αποφασιστικά τον σύνδεσμο της οικογένειας με τη γειτονιά». Παραδέχεται όμως ότι ρόλο στην απόφασή της να στείλει τα παιδιά της στο δημόσιο έπαιξε το γεγονός ότι δεν ζει σε μια προβληματική περιοχή αλλά στα βόρεια προάστια. «Το προβληματικό σημείο στα δημόσια σχολεία συνοψίζεται στη φράση:στο ιδιωτικό δουλεύει το σύστημα, στο δημόσιο δουλεύει ο δάσκαλος». Επίσης ένα ακόμη συν στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ότι δεν χάνονται διδακτικές ώρες. Ο γιος μου στο γυμνάσιο έχει συνέχεια κενά από δευτερεύοντα κι όμως μεγάλης σημασίας μαθήματα, όπως τα καλλιτεχνικά ή η φυσική αγωγή».

Για την Αντριάννα Διαμαντοπούλου , τελειόφοιτο Ιατρικής, τεχνολόγο ιατρικών εργαστηρίων και μητέρα δύο παιδιών, το δημόσιο σχολείο έγινε κομμάτι της ζωής της: πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Κρυστάλλειου Δημοτικού Πεντέλης, δίνει καθημερινούς αγώνες για να γίνονται εξωσχολικές δραστηριότητες, για να απομακρυνθούν τα κοντέινερ που φιλοξενούν μαθητές...

«Επέλεξα το δημόσιο γιατί πιστεύω ότι η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό, νιώθω πολύ άσχημα να την εξαγοράσω» λέει, αν και παραδέχεται ότι υπάρχουν τομείς όπου σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά: « Αν πέσεις σε έναν προβληματικό δάσκαλο δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Ζήσαμε πέρυσι ένα περιστατικό... φτάσαμε ως το υπουργείο Παιδείας αλλά λύση δεν δόθηκε. Αν όμως είναι να πετύχεις δάσκαλο με ψυχή, πιστεύω ότι θα τον πετύχεις στο δημόσιο. Η άποψή μου για τα ιδιωτικά σχολεία είναι ότι δεν δίνουν στο παιδί την εικόνα της πραγματικής ζωής, αντίθετα με τα δημόσια όπου συνυπάρχει κανείς με το διαφορετικό, το αλλόθρησκο, το παιδί μιας άλλης εθνικότητας. Ετσι το παιδί κοινωνικοποιείται όπως απαιτεί η ζωή».


Παραπαιδεία και φροντιστήριο
Στο πειραματικό λύκειο συναντήσαμε μια μητέρα της οποίας ο 18χρονος γιος παίρνει φέτος απολυτήριο. Θα παραδεχτεί- ζητώντας να μη δημοσιευτεί το όνομά της- ότι σχεδόν παρακαλάει να γίνει καμιά κατάληψη για να καθήσει ο γιος της στο σπίτι και να διαβάσει τα του φροντιστηρίου. Το ίδιο συμβαίνει και στα ιδιωτικά. Μόνο που εκεί το τίμημα είναι διπλό: δίδακτρα και αμοιβή καθηγητή για ιδιαίτερα. Οι μαθητές κάνουν όλες τις επιτρεπόμενες απουσίες προς το τέλος της τρίτης λυκείου προκειμένου να διδαχτούν την εξεταστέα ύλη από τους φροντιστές, που ενίοτε ανήκουν στον κύκλο των ίδιων των καθηγητών των (ιδιωτικών) σχολείων.

Καθηγήτρια σε φροντιστήριο μαθηματικών με μεγάλο κύκλο ιδιαίτερων μαθημάτων- τα στοιχεία της οποίας είναι στη διάθεση της εφημερίδας- περιγράφει «μαφία» καθηγητών οι οποίοι εργάζονται σε ιδιωτικά σχολεία και ανταλλάσσουν μεταξύ τους μαθητές για ιδιαίτερα με εξαιρετικά υψηλές αμοιβές. Και συμβουλεύει τους γονείς να προτιμούν σε αυτή την περίπτωση τα δημόσια γυμνάσια και λύκεια. «Για την κατάσταση φταίει το έλλειμμα των δημοσίων που οδηγεί τους μαθητές στα φροντιστήρια συμπαρασύροντας στο κλίμα ανταγωνισμού και τους μαθητές των ιδιωτικών» εξηγεί.

Από τη μεριά του ο κ. Γείτονας θεωρεί υπεύθυνο για την άνθηση της παραπαιδείας το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια: « Αν άφηναν τα πανεπιστήμια να επιλέξουν τους φοιτητές δεν θα συνέβαινε αυτό» λέει και ολοκληρώνει τον συλλογισμό του: «Το σχολείο έχασε την ανθρωπιστική του αποστολή. Δεν διαμορφώνουμε έλληνες ευρωπαίους, πολίτες του κόσμου, αλλά μηχανές που αποστηθίζουν τύπους Φυσικής και Μαθηματικών προκειμένου να πάρουν διαπιστευτήρια για εγγραφή στο Πανεπιστήμιο».

«Το μυαλό δεν είναι δοχείο για γέμισμα αλλά φωτιά για άναμμα» έγραψε ο Πλούταρχος (45 μ.Χ.-120 μ.Χ. περίπου)- γραμμένο σήμερα και με σπρέι σε τοίχο της Αθήνας από κάποιον μαθητή που θα ήθελε το μυαλό του να σπιθίζει.


ΑΕΙ ή ΙΒ;
Ποιος τα πηγαίνει καλύτερα στις πανελλαδικές εξετάσεις; ο απόφοιτος δημοσίου ή ιδιωτικού λυκείου; Οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας αδυνατούν να απαντήσουν. Στη Διεύθυνση Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων δεν υπάρχουν στοιχεία, ενώ τυχόν έρευνες που έγιναν για το υπουργείο δεν δημοσιεύονται παρά μόνο με εντολή γενικού γραμματέα ή υφυπουργού. Ο κ. Μιχάλης Κουρουτός, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας, ισχυρίζεται ότι πολλά ιδιωτικά σχολεία έχουν 99 στους εκατό επιτυχόντες στις πανελλαδικές εξετάσεις...

Ενας μικρός αριθμός γόνων ευκατάστατων οικογενειών θα απόσχει από τον ελληνικό θεσμό προκειμένου να συμμετάσχει στις εξετάσεις για το Διεθνές Απολυτήριο (Ιnternational Βaccalaureate: Διεθνές Απολυτήριο).

Το ΙΒ ανοίγει τις πόρτες των πιο ισχυρών πανεπιστημίων του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του Χάρβαρντ. Το μπακαλορεά είναι ο λόγος που πολλοί γονείς επιλέγουν την ιδιωτική εκπαίδευση σε κάποιο από τα μεγάλα σχολεία που προσφέρουν το δημοφιλές διετές πρόγραμμα. Οι γονείς κάνουν συχνά αιματηρές οικονομίες για να εξασφαλίζουν το ποσό που φτάνει σε ορισμένα σχολεία και τα 30.000 ευρώ.


Οι πληγές των δημοσίων
Το δημόσιο σχολείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, ελλείψει χρημάτων και σχεδιασμού. Ο δάσκαλος βρίσκεται στο απυρόβλητο κατέχοντας μια «ισόβια» θέση.

Οπως μας εξηγεί ο κ. Βασίλης Πετρόπουλος, προϊστάμενος του 6ου Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας, «στέλνονται στο υπουργείο λίστες με ονόματα εκπαιδευτικών που δεν κάνουν σωστά το έργο τους αλλά δεν γίνεται τίποτε. Ακατάλληλοι άνθρωποι συνεχίζουν να διδάσκουν. Αλλο πρόβλημα είναι οι ελλείψεις δασκάλων».

Ο κ. Φωκίων Συρέλης, διευθυντής του 2ου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών, γνωστού για τις εξαιρετικά επιτυχημένες θεατρικές, λογοτεχνικές και μαθηματικές δράσεις του, παραδέχεται ότι «δεν έχουμε καμιά αρμοδιότητα. Δεν μπορούμε να επέμβουμε πουθενά».

Ελπίζει σε ένα σύστημα αξιολόγησης που θα βάλει τέλος στη χαλαρότητα. Ξεναγώντας μας στους χώρους του λυκείου σχολιάζει την ανυπαρξία υποδομών. Είναι ένα τετραώροφο κτίριο του οποίου οι σκάλες «απαγορεύουν» την πρόσβαση στις τάξεις σε άτομα με κινητικά προβλήματα. Επίσης, δεν διαθέτει χώρους άθλησηςόπως πολλά άλλα σχολεία...

Βέβαια τίποτε από αυτά δεν βλέπει κανείς όταν κάνει πλοήγηση στην ιστοσελίδα του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ www. osk.gr). Μόνο αν ψάξει καλύτερα στις ηλεκτρονικές σελίδες μαθαίνει, για παράδειγμα, ότι το κοντέινερ που βρίσκεται στο 15ο δημοτικό σχολείο στο Κολωνάκι θα μείνει για ακόμη 810 μέρες.

www.tovima.gr

Τι μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα;;;;;

Διαβαστε παρακαλω!!!!!

Ο... συνωστισμός στη Σμύρνη, της κυρίας Ρεπούση, στο περιβόητο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού, που αναγκάστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή, μετά τον γενικό ξεσηκωμό, να το αποσύρει (και ο αθηναϊκός λαός την κυρία Γιαννάκου), φαντάζει πταίσμα μπροστά στο εθνικό
έγκλημα που διαπράττουν οι συγγραφείς αλλά και οι αξιολογητές του βιβλίου της Γ΄ Γυμνασίου «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου εκεί μαθαίνουν τα παιδιά μας κι εμείς ότι τα Ύμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα... διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!
Συγκεκριμένα, στη σελ. 163 για την τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της ελληνικής βραχονησίδας τον Γενάρη του 1996, γράφονται επί λέξει τα εξής:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ύμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!

Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ύμια, δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτρης Ξιφαράς. Καλά, πού ζουν; Δεν ήξεραν ότι τα Ύμια βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας; (!!!!!!)

Αυτήν την Ιστορία μαθαίνουν, κυριοι, τα παιδιά μας; Ότι το 1996 πήγε η Ελλάδα να... διεκδικήσει τα Ύμια από την Τουρκία; Και το άφησαν αυτό να τυπωθεί στο βιβλίο δυστυχώς και οι κριτές αξιολόγησης, οι Αλ. Ρήγος, Όλ. Καραγεώργου και Μ. Βενιέρης, που είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι της ιστορικής διαστρέβλωσης;;;;;

Γιατί πρέπει να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά

Πολλοί αφελώς πιστεύουν ότι τα αρχαία ελληνικά δεν θα έπρεπε να διδάσκονται καθότι σύμφωνα με τη…
γνώμη τους δεν προσφέρουν τίποτε στους μαθητές ενώ αντιθέτως τους φορτώνουν με γνώσεις που είναι άχρηστες για το μέλλον τους. Είναι πράγματι λυπηρό να παρακολουθεί κανείς την απαξίωση του μεγαλείου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και του αναπόσπαστο τμήματος αυτού, της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, που είναι πληρέστατη σε νοήματα, ιδέÎ! �ς και σκέψεις. Οφείλουμε να κάνουμε έναν πολύ σημαντικό διαχωρισμό. Άλλο πράγμα είναι να διδάσκεις μια γλώσσα με βαθμοθηρικό και μηχανιστικό τρόπο, προσκολλημένος σε γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα και στην αποστήθιση αυτών από τους μαθητές σου και εντελώς διαφορετική είναι η προσέγγιση των υψηλών νοημάτων και της μαγικής ουσίας χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τα γραμματικά και τα συντακτικά φαινόμενα.

Αυτή η διαπίστωση αποτελεί και την ουσιώδη διαφορά ανάμεσα στον εκπαιδευτικό της παλιάς και της νέας αντίληψης.

Οι λόγοι λοιπόν που καταδεικνύουν την ανάγκη να εξακολουθούν να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά ως βασικό μάθημα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι:

* Γνωρίζουμε την ακριβή σημασία της δημοτικής και δεν αγνοούμε εύηχες λέξεις.
* Εμπλουτίζουμε τη νέα ελληνική γλώσσα με λέξεις που βρίσκουν απήχηση και στην εποχή μας.
* Θα σταματήσει η ξενομανία και η τάση χρήσης περιττών ξένων όρων.
* Μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε, γιατί αφομοιώνουμε τον τρόπο σκέψης των προγόνων μας.
* Καμία μετάφραση δεν αποδίδει ακριβώς τα νοήματα του αρχαίου κειμένου.

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Το σχέδιο για το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας

Στο κείμενο «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Πρώτα ο μαθητής» που κατέθεσε η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου στις 4 Μαρτίου 2010 στο Υπουργικό Συμβούλιο γίνεται αναφορά«στην καθιέρωση Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής Κατάρτισης». Σύμφωνα με το κείμενο «η παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παρέχεται : α) κατά τη διάρκεια των σπουδών και εντάσσεται στο Πρόγραμμα των Τμημάτων με τη μορφή «Ειδικού Προγράμματος Σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής», β) μετά την αποφοίτηση και με βάση όρους και προϋποθέσεις που τίθενται από το Υπουργείο Παιδείας σε συνεννόηση με τα ανώτατα ιδρύματα».

Παράλληλα επισημαίνεται ότι η εισαγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα προβλέπεται «μετά από επιτυχείς εξετάσεις στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών που θα διαθέτουν Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης»

Με έγγραφό του (Α.Π. 814/26/1/2010) το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε από τους Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων τα παρακάτω σε σχέση με το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης:«…Το Υπουργείο Παιδείας , Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων προτίθεται να προτείνει στα Πανεπιστήμιά μας ένα λειτουργικό σχέδιο για τη βασική εκπαίδευση των μελλοντικών εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών στα τμήματά τους με την παρακολούθηση ενός ειδικού συνεκτικού προγράμματος σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής το οποίο θα οδηγεί στην απόκτηση ενός πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας. …Τα Πανεπιστήμια αποτελούν τους φυσικούς φορείς για την ανάπτυξη μιας σχετικής πρωτοβουλίας. Θεωρούμε ότι η δημιουργία ενός ειδικού κέντρου ή η μετεξέλιξη υπάρχοντος θεσμού σε κάθε Πανεπιστήμιο με σκοπό τη διοργάνωση και υποβοήθηση των Τμημάτων στην επιτυχή διοργάνωση των σχετικών προγραμμάτων σε στενή συνεργασία με τα θεσμικά όργανα Διοίκησης των Πανεπιστημίων και τα ίδια τα Τμήματα τα οποία θα ενδιαφερθούν να συμμετάσχουν, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει σε μια μεγάλης εμβέλειας καινοτομία… να μας γνωρίσετε τις απόψεις σας για το θέμα αφού συνεννοηθείτε με τους Προέδρους των Τμημάτων που δυνητικά εμπλέκονται (Παιδαγωγικά Τμήματα τα οποία εκπαιδεύουν για τη Β΄θμια εκπαίδευση)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας ή κατάρτισης (το Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποίησε, μέσα σε περίπου ένα μήνα, σε επίσημα κείμενά του και τις δυο φράσεις) δεν είναι κάτι νέο. Το βρίσκουμε θεσμοθετημένο από το 1997 με το ν. 2525/97 «Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις» (Υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης). Στο Άρθρο 6 παρ. 4 του νόμου αυτού προβλέπονται σχετικά τα παρακάτω:

«Άρθρο 6 Διορισμοί Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

4. Δεκτοί στο διαγωνισμό είναι οι έχοντες τα ειδικά τυπικά προσόντα διορισμού στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, κατά τις διατάξεις των άρθρων 12, 13 και 14 του Ν. 1566/85, καθώς και πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, που χορηγείται από τα ΑΕΙ, ανεξάρτητα εάν είναι εγγεγραμμένοι στους πίνακες διοριστέων του Ν. 1566/85. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί, χωρίς πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, οι έχοντες πτυχίο Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης και Νηπιαγωγών και των Τμημάτων Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας ή Φιλοσοφίας και Κοινωνικών Σπουδών των ΑΕΙ ή πτυχίο της Παιδαγωγικής Τεχνικής Σχολής της Σχολής Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής Τεχνικής Εκπαίδευσης και της Ανωτέρας Σχολής Εκπαιδευτικών Tεχνολόγων Μηχανικών (ΠΑΤΕΣ και ΑΣΕΤΕΜ της ΣΕΛΕΤΕ), καθώς και οι εγγεγραμμένοι στους πίνακες διοριστέων του Ν. 1566/85 και έχοντες διδακτορικό δίπλωμα στις επιστήμες της Αγωγής ή τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών στις επιστήμες της Αγωγής.


6.Με απόφαση των οικείων ΑΕΙ, που εγκρίνεται από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καταρτίζονται στα ΑΕΙ προγράμματα θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής άσκησης, διάρκειας δύο ακαδημαϊκών εξαμήνων, τα οποία παρακολουθούν οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί είτε κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών τους είτε μετά τη λήξη αυτών. Σε όσους παρακολουθούν επιτυχώς τα προγράμματα, χορηγείται πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής στους διαγωνισμούς για την κατάρτιση πίνακα διοριστέων εκπαιδευτικών».

Ο ν. 2525/97 τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με το . 3194/2003 "Ρύθμιση εκπαιδευτικών θεμάτων και άλλες Διατάξεις". Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του Άρθρου 8 του ν. 3194/2003 «… Καθηγητικές σχολές για τους διορισμούς εκπαιδευτικών και τις προσλήψεις αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών νοούνται τα πανεπιστημιακά τμήματα, των οποίων οι πτυχιούχοι διορίζονται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίς την απαίτηση πρόσθετου πτυχίου ή πιστοποιητικού παιδαγωγικής κατάρτισης, σε θέσεις εκπαιδευτικών των κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών και των κλάδων ΠΕ1 Θεολόγων, Π Ε2 Φιλόλογων, ΠΕ3 Μαθηματικών, ΠΕ4 Φυσικών, ΠΕ5 Γαλλικής Γλώσσας, Π Ε6 Αγγλικής Γλώσσας, ΠΕ7 Γερμανικής Γλώσσας, ΠΕ8 Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, ΠΕ11 Φυσικής Αγωγής, ΠΕ15 Οικιακής Οικονομίας και ΠΕ16 Μουσικής, καθώς και η Ανώτερη Σχολή Εκπαιδευτικών Τεχνολόγων Μηχανικών (Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ.) της Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. και η Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ. ΠΑΙ.Τ.Ε.) για το διορισμό εκπαιδευτικών στον κλάδο ΠΕ17». Τα τελευταία χρόνια με νέους νόμους (ν. 3687/2008, ν. 3794/2009) στις καθηγητικές σχολές προστίθεται ο κλάδος ΠΕ33 Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης, ΠΕ34 Ιταλικής γλώσσας ο κλάδος ΠΕ40 Ισπανικής Γλώσσας και από τον κλάδο ΠΕ19 Πληροφορικής Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων το Τμήμα Διδακτικής της Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς.


Ωστόσοτο Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας το βρίσκουμε πρόσφατα στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σύμφωνα με ανακοίνωση (www.math.uoc.gr:1080/proptyxiakes/odhgos/pistopoihtiko) το τμήμα «δημιούργησε πρόγραμμα θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής άσκησης το οποίο μπορούν να παρακολουθήσουν οι φοιτητές του Τμήματος Μαθηματικών κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών τους. Το πρόγραμμα μπορούν να παρακολουθήσουν και πτυχιούχοι Τμημάτων Μαθηματικών, οι οποίοι εγγράφονται στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης ειδικά για το σκοπό αυτό. Το Τμήμα Μαθηματικών με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης έπειτα από εισήγηση της Επιτροπής Σπουδών μπορεί να απαλλάξει τον πτυχιούχο από μαθήματα του προγράμματος, στα οποία έχει ήδη εξετασθεί επιτυχώς κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών του. Σε όσους παρακολουθήσουν το πρόγραμμα, επιτύχουν στις προβλεπόμενες εξετάσεις και ικανοποιήσουν όλες τις άλλες απαιτήσεις του, χορηγείται Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας. Για τη χορήγηση του Πιστοποιητικού απαιτείται,εκτός των άλλων απαιτήσεων για το πτυχίο, η επιτυχής παρακολούθηση σε δέκα από τα ακόλουθα μαθήματα, συνολικού βάρους τουλάχιστον 30 Δ.Μ. ή 60 μονάδων ECTS. Μεταξύ των δέκα μαθημάτων πρέπει να περιλαμβάνονται τα πέντε υποχρεωτικά μαθήματα για τη χορήγηση του Πιστοποιητικού, και τουλάχιστον ένα μάθημα από κάθε μία από τις τρείς Περιοχές μαθημάτων επιλογής.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Τα ζητήματα της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών κρίνονται σημαντικά, γιατί διαμορφώνουν τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί η οποιαδήποτε μετέπειτα επιμόρφωση. Οι θέσεις της ΟΛΜΕ ως προς την αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών Δ.Ε. έχουν ως εξής:

- Η επιστημονική κατάρτιση των εκπαιδευτικών να γίνεται στα οικεία Τμήματα των ΑΕΙ, όπως αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα, χωρίς να διαφοροποιείται από την κατάρτιση που παρέχεται σε αυτούς που ενδεχομένως δε θα σταδιοδρομήσουν στην εκπαίδευση.

- Να συμπληρωθούν τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων των ΑΕΙ με μαθήματα πάνω σε αντικείμενα που απουσιάζουν ή δε διδάσκονται επαρκώς στην Τριτοβάθμια, ενώ περιλαμβάνονται στα προγράμματα σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (π.χ., Αρχαία Ελληνικά από μετάφραση).

- Να δημιουργηθούν στους τομείς Παιδαγωγικής των Φιλοσοφικών Σχολών και, όπου αυτοί δεν υπάρχουν, στα Παιδαγωγικά Τμήματα, ειδικά προγράμματα κατάρτισης των υποψήφιων εκπαιδευτικών σε θέματα Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας και Διδακτικής Μεθοδολογίας, τα οποία να οδηγούν στη χορήγηση ειδικού πιστοποιητικού παιδαγωγικής και διδακτικής κατάρτισης.

Ως εναλλακτική πρόταση σε σχέση με την προηγούμενη προτείνεται η ακόλουθη: Η Παιδαγωγική κατάρτιση είναι δυνατό να παρέχεται και στα τμήματα των επιμέρους επιστημονικών ειδικοτήτων, που λειτουργούν στα ΑΕΙ, με τη δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων (ίδρυση αντίστοιχων τομέων κ.λπ.). Αυτό μπορεί να γίνει και με τη συνεργασία των Τομέων Παιδαγωγικής των Φιλοσοφικών Σχολών και των Παιδαγωγικών Τμημάτων.

- Να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην πρακτική άσκηση των εκπαιδευτικών.

- Η ανάπτυξη των παραπάνω προγραμμάτων να γίνει σε συνεργασία με τα Τμήματα των επιμέρους επιστημονικών ειδικοτήτων που λειτουργούν στα ΑΕΙ και η ειδική διδακτική των διάφορων μαθημάτων να γίνεται από επιστήμονες των αντίστοιχων ειδικοτήτων, οι οποίοι πρέπει να έχουν πρόσθετη εκπαίδευση στη διδακτική και επαρκή σχετική εμπειρία.

- Τα προγράμματα βασικής παιδαγωγικής και διδακτικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών να διαρκούν ένα τουλάχιστον ακαδημαϊκό έτος, αλλά να υπάρχει η δυνατότητα ολοκλήρωσης της παρακολούθησής τους και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

- Να υπάρξει δυνατότητα παρακολούθησης του προγράμματος παιδαγωγικής και διδακτικής κατάρτισης τόσο κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών στους διάφορους τομείς επιστημονικής εξειδίκευσης όσο και μετά τη λήψη του πτυχίου.

- Να υπάρξει σύστημα συνεχούς αξιολόγησης της βασικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών με βάση το οποίο θα γίνουν οι αναγκαίες βελτιώσεις στο σύστημα που προτείνεται παραπάνω.

Η επιτυχής παρακολούθηση του προγράμματος παιδαγωγικής κατάρτισης, σύμφωνα με την πρόταση της ΟΛΜΕ, πρέπει «να οδηγεί στη χορήγηση ειδικής βεβαίωσης, η οποία να θεωρείται ως απαραίτητη προϋπόθεση για το διορισμό στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όταν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις παροχής της κατάρτισης αυτής σε όσους το επιθυμούν».

Θεωρούμε αυτονόητο ότι η παιδαγωγική κατάρτιση και η χορήγηση ειδικής βεβαίωσης θα αφορά μόνο αυτούς που τώρα φοιτούν στα Πανεπιστήμια. Δεν θα εφαρμοστεί δηλαδή στους εκπαιδευτικούς, που εργάζονται ήδη (και αναπληρωτές και ωρομισθίους), επειδή, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί έχουν αυξημένες οικογενειακές ευθύνες και υποχρεώσεις και αδυνατούν, αντικειμενικά, να διακόψουν την εργασία τους προκειμένου να παρακολουθήσουν το αναφερόμενο πρόγραμμα.

Παγκοσμιοποίηση. Πραγματικότητα, συνωμοσία ή αναγκαιότητα;

Με τις σημερινές επιστημονικές γνώσεις που έχουμε, για την εξέλιξη των χαοτικών συστημάτων και τα σημεία καμπής της θεωρίας των καταστροφών, ο πλανήτης Γη, πλησιάζει σε ένα σημείο καταστροφικής καμπής, που οδηγεί είτε στην κατάρρευση του συνόλου του οικοσυστήματος, από το οποίο το ανθρώπινο είδος ενδέχεται να εξαφανιστεί, είτε θα εξελιχθούμε κάτω από την πίεση του αφανισμού, σε ένα βιώσιμο οικουμενικό πολιτισμό.
Στις χαοτικές εξελικτικές διεργασίες που συντελέστηκαν πάνω στον πλανήτη, χωρίς την επέμβαση του ανθρώπου, μια που αυτές έδρασαν και δρουν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη δραστηριότητα (1), στα σημεία καμπής, χάθηκαν αμέτρητα είδη ζωής, θάλασσες έγιναν έρημοι και αρχέγονα δάση κάρβουνο.
Σήμερα η ανθρωπότητα, πλησιάζει σε ένα νέο σημείο καμπής, αν δεν βιώνουμε ήδη την εξέλιξη ενός τέτοιου κομβικού σημείου, όπως καταμαρτυρούν οι καιρικές και πλανητικές οικολογικές μεταβολές που καταγράφουμε. Για να διασωθεί ο πολιτισμός μας, η κοινωνική και πολιτισμική δομή της κοινωνίας μας, θα πρέπει να αλλάξει ριζικά και να εξελιχθεί σε ένα νέο πολιτισμό!
Η οικολογική κατάρρευση θα εξαφανίσει και πλούσιους και φτωχούς. Επομένως στο ερώτημα συνωμοσία ή πραγματικότητα, θα απαντούσα, αναγκαιότητα για μια πλανητική οικουμενικότητα, βιώσιμη και ειρηνική. Το ερώτημα είναι, αν θα τα καταφέρουμε να το επιτύχουμε, γιατί οι αλλαγές απαιτούν αγώνα, αλλαγή πεποιθήσεων και ιδεών και απομυθοποίηση κάποιων επικίνδυνων μύθων.
Ο αγώνας μπορεί να αρχίσει από «κάτω» (2) προς τα πάνω και από «πάνω» (3) προς τα κάτω. Ήδη από κάτω, έχει αρχίσει από καιρό με την παγκόσμια αφύπνιση των πολιτών για το περιβάλλον, την ανακύκλωση, την αναδάσωση, την διαχείριση των σκουπιδιών κτλ. Η από πάνω αλλαγή είναι επιταγή των από κάτω – ψηφοφόροι - με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών να συζητούν για περιορισμό της εκπομπής των αερίων θερμοκηπίου, πράσινη ενέργεια κτλ.
Οι πεποιθήσεις που πρέπει να αναθεωρήσουμε είναι:
1)Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και ο διαχωρισμός του από τους άλλους. Δηλαδή ο καθένας για το προσωπικό του συμφέρον.
- Η μοναδικότητα αληθεύει, αλλά η αλληλεγγύη, που πρέπει να βασίζεται σε μια αίσθηση ενότητας με τους άλλους και κυρίως με την φύση, είναι βασική προϋπόθεση για την δημιουργία ενός βιώσιμου και ειρηνικού κόσμου.
2)Τα πάντα είναι αντιστρέψιμα. Δηλαδή τα βιώματα από τις δυσκολίες, που κάποια στιγμή περνάνε και όλα γυρίζουν στην φυσιολογική τους πορεία.
- Η ανθρώπινη δραστηριότητα πλέον, δρα σαν παράγοντας ανάδρασης επιταχύνοντας την κατάρρευση του πλανήτη και της ζωής πάνω σε αυτόν.
3)Η τάξη απαιτεί ιεραρχία. Δηλαδή η τάξη μπορεί να επιτευχθεί με κανόνες και νόμους και η σωστή επιβολή τους απαιτεί ιεραρχική διοικητική δομή που την αναγνωρίζουν και την υπακούν όλοι.
-Η απόρροια των ιεραρχικών θεσμών στον στρατό, την εκκλησία, και την πολιτική είναι η αναποτελεσματικότητα, η καταπίεση και η δυσλειτουργία. Η τάξη σπάνια είναι εφικτή. Αποτελεσματικότητα έχει η ομαδική δουλειά και οι λιτές δομές.
4)Η τεχνολογία είναι λύση. Δηλαδή όλα τα προβλήματα θα τα λύσει η τεχνολογία.
-Η τεχνολογία είναι ένα ισχυρό χαρτί αλλά εξαρτάται ποιά είναι ή χρήση της. Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, και η γενετική είναι δίκοπα μαχαίρια ενώ η πληροφορική προσφέρει παγκόσμια αλληλεπίδραση ανεξάρτητα φυλής και θρησκείας, αλλά τα δίκτυα πληροφοριών ανήκουν σε μία ελίτ που τα δημιούργησε για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.
5)Το κλειδί είναι η αποδοτικότητα. Δηλαδή να αποκομίζουμε το μέγιστο από ανθρώπους, οργανισμούς και μηχανές, ανεξάρτητα από το τι παράγει και αν εξυπηρετεί κάποιο ανθρώπινο κοινωνικό χρήσιμο σκοπό.
-Αυτό οδηγεί σε αυξανόμενη ανεργία και διαίρεση της κοινωνία ς σε πλούσιους και φτωχούς. Δεν είναι λύση.
6)Το νέο είναι πάντα καλύτερο. Δηλαδή το νέο κινητό τηλέφωνο είναι καλύτερο από αυτό που αγόρασα πριν δύο μήνες.
-Συνήθως είναι πιο ακριβό, πιο πολύπλοκο, λιγότερο εύχρηστο και πιο επιβλαβές για την υγεία μας και το περιβάλλον.
7)Η πατρίδα μου είναι πατρίδα μου. Δηλαδή ότι και να συμβεί, δίκαιο ή άδικο οφείλω αφοσίωση μόνο σε ένα έθνος, μια σημαία, μια κυβέρνηση.
-Αν μου ζητηθεί θα το σχολιάσω εκτενέστερα. Μπορούμε όμως, να είμαστε αφοσιωμένοι στην κοινότητα μας, χωρίς να απαρνούμαστε την αφοσίωση στην επαρχία μας ή το νομό μας. Μπορούμε να είμαστε αφοσιωμένοι στην περιοχή μας και να νοιώθουμε ταυτισμένοι με την κουλτούρα μας.
8)Όσα πιο πολλά χρήματα έχω τόσο πιο ευτυχισμένος είμαι. Δηλαδή υπάρχει άμεση σχέση του χρήματος με την ευτυχία.
-Το μόνο σίγουρο είναι, ότι με το χρήμα δεν μπορείς να αγοράσεις ευτυχία ή αγάπη. Η εμπειρία δεν επιβεβαιώνει την πεποίθηση πλούτου και ευτυχίας.
9)Το μέλλον δεν είναι δική μου υπόθεση. Δηλαδή η κάθε γενιά έχει την υποχρέωση να φροντίζει τον εαυτό της.
-Το να ζούμε χωρίς συνειδητό σχεδιασμό, είναι μια ανευθυνότητα, επειδή με τις πράξεις, που κάνουμε σήμερα, το αντίκτυπο στην ευημερία και στην επιβίωση των παιδιών μας, θα είναι τραγικό.

Οι επικίνδυνοι μύθοι είναι ότι:
1)Η φύση είναι ανεξάντλητη. Ο μύθος προέρχεται από τους αρχαίους πολιτισμούς, που η αίσθηση του τεράστιου άδειου χώρου, που τους περιέβαλε, δημιουργούσε την εντύπωση του ανεξάντλητου, αφού οι δραστηριότητες τους δεν μπορούσαν να την μολύνουν και οι τροφές και το καθαρό νερό ήταν ανεξάντλητα. Σήμερα όλοι μας έχουμε επίγνωση για το δήθεν ανεξάντλητο των πόρων της Γης.
2)Η φύση είναι ένας τεράστιος μηχανισμός. Ο μύθος προέρχεται από Νευτώνεια αντίληψη του κόσμου, ότι τα αίτια έχουν άμεσα και μοναδικά αποτελέσματα. Το περιβάλλον δεν είναι μια μηχανή και το κλίμα και τα τοπικά ή ηπειρωτικά συστήματα διέπονται από την χαοτική νομοτέλεια, που μια μικρή παρέμβαση, μπορεί να δράσει καταλυτικά και να τα οδηγήσει στην κατάρρευση.
3)Η ζωή είναι μια πάλη και επιβιώνουν οι ικανότεροι. Αυτός ο μύθος προέρχεται από την εκλαΐκευση της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου. Η μεταφορά του Δαρβινισμού στην σύγχρονη κοινωνία – κοινωνικός Δαρβινισμός - είχε θανάσιμα αποτελέσματα αφού υιοθετήθηκε από την ναζιστική χιτλερική ιδεολογία. Ακόμα και σήμερα οι παραλλαγές του, ορίζουν άκρατο ανταγωνισμό, οικονομικό και φυλετικό, υποβιβάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
4)Η αγορά διανέμει οφέλη. Το μύθο αυτό τον βιώνουν πλέον όλο και περισσότεροι Έλληνες. Είναι γνωστό σε όλους, ότι μια χούφτα άνθρωποι λυμαίνονται τον παγκόσμιο πλούτο, αφού έχουμε τρίτο κόσμο, δεύτερο και πρώτο. Τώρα ξέρουμε ποιούς ωφέλησε η παγκόσμια κρίση και που συσσωρεύτηκαν τα χρήματα.
5)Όσο περισσότερο καταναλώνεις τόσο καλύτερα είσαι. Η εξίσωση της ανθρώπινης αξίας με την οικονομική αξία, τροφοδοτείται συνειδητά από τις επιχειρήσεις. Η απεριόριστη κατανάλωση, διαφημίζεται αδίστακτα από τις εταιρίες και με την βοήθεια των ΜΜΕ και της φιλοσοφίας του life style, η περίοπτη κατανάλωση θεωρείται ιδανικό.
6)Οι οικονομικοί σκοποί αγιάζουν τα στρατιωτικά μέσα. Ο κόσμος του 21ου αιώνα είναι πιο αλληλεπιδραστικός και αλληλένδετος και τα οικολογικά του συστήματα λειτουργούν στα όρια της βιωσιμότητας. Επομένως η πολιτική του Μπους με την τοποθέτηση πεζοναυτών παντού ήταν νομοτελειακά αναμενόμενο να αποτύχει.
Κάτω από την πίεση της κατάρρευσης και της εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, αλλά και ολόκληρα έθνη και μυστικές εταιρείες θα σκύψουν το κεφάλι και θα υποχρεωθούν να βοηθήσουν, για την επιβίωση και την διαιώνιση του πολιτισμού μας.
Μετά από όλα αυτά δεν μπορώ να πιστεύω σε συνομωσίες αλλά για την αναγκαιότητα αλλαγής πορείας προς μια οικουμενική πλανητική ισοπολιτεία.
Πόσο έτοιμοι είστε για να αλλάξετε πεποιθήσεις και να αποποιηθείτε τους επικίνδυνους μύθους;
(1). Η ανθρώπινη δραστηριότητα δρα σαν παράγοντας ανάδρασης, με αποτέλεσμα να επιταχύνει την εξέλιξη των χαοτικών φαινομένων.
(2). Από την απαίτηση της κοινωνίας και των συνειδητοποιημένων πολιτών και οικολογικών οργανώσεων.
(3). Νομοθεσίες κυβερνήσεων. Π.χ. ελάττωση των ρύπων διοξειδίου του άνθρακα

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ

Σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση όπως είναι η σημερινή είναι πάντα πολύ σημαντικό να βλέπεις ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν σε ένα ποσοστό ξεκινώντας από τον εαυτό σου. Δοκιμάσαμε ευχάριστη έκπληξη όταν φίλος οικονομολόγος μας έστειλε ένα mail προτρέποντας να κάνουμε τις παρακάτω κινήσεις για να βοηθήσουμε την Ελληνική οικονομία στην κρίσιμη φάση που διέρχεται. Το παραθέτουμε:

1. Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!.

2. Δώστε λίγα παραπάνω χρήματα σε μερικά από αυτά, αλλά σε άλλα το κέρδος είναι μεγαλύτερο. Σε όλες τις περιπτώσεις η ποιότητα είναι πιο αγνή. Σκεφτείτε μερικά απλά παραδείγματα αλλαγών και τις επιπτώσεις τους:

α. Αντί για τυρί gouda ψωνίστε.......
Λογάδι Ηπείρου ή Ελασσώνας ή Τρικαλινό ή Μακεδονικό Τυρί. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ και είναι πολύ πιο νόστιμα.

β. Αντί για Coca Cola, Pepsi Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux, Εψα, Νιγρίτα, Σουρωτή, Ξυνό Νερό, κ.ά.

γ. Αντί για Heineken και Amstel, αγοράστε Mythos, Genesis, Magnus Magister (Ροδιακή μπύρα), Kraft, Βεργίνα (Θράκη), Φιξ (που επανέκαμψε), Royal Ionian (Κερκυραϊκή μπύρα), Πειραϊκή (δοκιμάσατε ποτέ ή προτιμήστε ελληνικά κρασιά.

δ. Αντί για μακαρόνια Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα ή μικρών ελληνικών βιοτεχνιών.

ε. Αντί για .. προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά.

ζ. Αντί για σκληρό τυρί Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος, Δωδώνη και πολλά άλλα).

η. Αντί για γάλα εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα, ΑΓΝΟ, ΜΕΒΓΑΛ, Όλυμπος, ΔΕΛΤΑ, κ.α.

θ. Αντί για Ουίσκυ, αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά.
ι. Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ. Ελληνικό μέλι, ελληνικές μαρμελάδες, ελληνικές καραμέλλες.
κ. Αντί για ταξίδια εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!! Θα περάσετε και πιο καλά γιατί δεν θα σας στραβοκοιτάζουν.

λ. Αντί για Marlboro, Camel των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ.

μ. Σταματήστε να ψωνίζετε από super markets Lidl, Aldi,

Carrefour και άλλες δουλειές γερμανικών και ξένων

συμφερόντων. Καταναλώνετε μ' αυτό τον τρόπο τα "σκουπίδια"

των ξένων και τα περισσεύματά τους. Ψωνίστε από ελληνικές

φίρμες π.χ. Σκλαβενίτης, Αλέξανδρος, Αρβανιτίδης, Μασούτης

κτλ ή μικρά μπακάλικα


Αντικαταστήστε ό,τι ξένο αγοράζετε με κάτι αντίστοιχο ελληνικό

και μόνο όταν δεν παράγουμε τέτοιο είδος, πάρτε το ξένο.
Καταναλώστε λιγότερο εν ανάγκη αλλά πάρτε ελληνικά!

Έτσι θα κάνετε οικονομία τελικά και σε σας και στη χώρα.

Δείτε τις επιπτώσεις τους:


1.. Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών, αποδυναμώνετε τις ελληνικές παραγωγές. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας. Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές σε τόσο δύσκολους καιρούς, βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας!!
2.. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε ένα 50% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς.
Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες οικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!!
Ή πιο απλά, 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!! Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100.000-150.000 συμπατριωτών μας!!!
Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.
Αγαπητοί Συμπατριώτες ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!

Τί άλλο να προσθέσουμε εμείς, ο φίλος μας τα είπε όλα. Ας ξεκινήσουμε από αύριο που θα πάμε στο σούπερ μάρκετ. Δεν μας είναι καθόλου δύσκολο. Θα στηρίξουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό και τους συμπατριώτες μας.

Κύμα διαρροής «εγκεφάλων» στο εξωτερικό.

Ενα νέο μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που φεύγουν στο εξωτερικό γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ανειδίκευτους εργάτες, «γκασταρμπάιτερ», που αναζητούν τις τύχες τους στις φάμπρικες της Γερμανίας, αλλά για νέους πτυχιούχους, οι οποίοι διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις που τους επιτρέπουν να εργαστούν σε πιο αναπτυγμένες χώρες.

Τη μαζική φυγή πτυχιούχων-μεταναστών καλείται να αντιμετωπίσει, τώρα, εν μέσω ύφεσης, η χώρα. Πρόκειται για φαινόμενο που είχε ξεκινήσει πριν από την έξαρση της οικονομικής κρίσης και όλα δείχνουν ότι θα κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Η επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς η «διαρροή εγκεφάλων» υπονομεύει την ανάπτυξη, που είναι αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς τη γνώση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη (οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας), προκύπτει ότι από τους έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια, το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να μείνει στο εξωτερικό.

«Δύσκολο πρόβλημα»

Ο υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής πανεπιστημίου, Ι. Πανάρετος, αναφέρει ότι η κυβέρνηση είναι ενήμερη για τις διαστάσεις του φαινομένου. «Είναι από τα πολύ δύσκολα προβλήματα της χώρας και δεν αφορά μόνο την παιδεία, αλλά επηρεάζει άμεσα και την ανάπτυξη. Η Ελλάδα κάνει μια μεγάλη επένδυση με τη δωρεάν παιδεία και δεν παίρνει τίποτα πίσω. Στη χώρα υπάρχει πολλαπλή έκφραση του φαινόμενου brain drain (διαρροή εγκεφάλων). Μέχρι τώρα είχαμε φοιτητές που σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια έμεναν εκεί για να εργαστούν. Επίσης, είχαμε επιστήμονες που κάποια στιγμή έφευγαν. Σήμερα πέρα από αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν, φεύγουν πλέον και απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων, με το που ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών τους στην Ελλάδα».

Μία σημαντική επισήμανση που κάνει ο καθηγητής, Λ. Λαμπριανίδης, είναι ότι η διαρροή δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά «της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην ελληνική αγορά εργασίας» ( η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό -περίπου 30%- άνεργων πτυχιούχων στην Ευρωπαϊκή Ενωση).

Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό ανήκουν συνήθως στην κατηγορία των αποφοίτων με τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Σύμφωνα με την έρευνα, το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.

Ενα σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι περίπου το 70%, πριν εργαστεί στο εξωτερικό, δεν επιχείρησε καν να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα. Το 81% των ελλήνων επιστημόνων ασχολείται κυρίως με τους τομείς όπως η οικονομία-διοίκηση επιχειρήσεων και τα νομικά (33%), ο προγραμματισμός ηλεκτρονικών υπολογιστών, η φυσική και η χημεία (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%).

Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%) και οι ΗΠΑ (28,7%), ενώ η Γερμανία έρχεται τρίτη στη σειρά προτίμησης (6,6%) με τέταρτη την Ελβετία (βλ. πίνακα).

Προτιμούν το Λονδίνο

Οι έλληνες πτυχιούχοι του εξωτερικού εργάζονται σε 532 πόλεις. Πρώτο σε ελληνικό επιστημονικό πληθυσμό είναι το Λονδίνο και ακολουθούν, κατά σειρά, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη, το Παρίσι, η Γενεύη, το Μόναχο, η Ουάσιγκτον, η Ζυρίχη και το Σικάγο.

Πέρα από την επιστημονική πρόοδο και την επαγγελματική εξέλιξη, η οποία είναι σαφώς μεγαλύτερη όσων εργάζονται στο εξωτερικό, από εκείνων που επιστρέφουν, αντιστοίχως ανάλογο είναι και το ύψος των αμοιβών. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό: 34,4%.

Γιατί υπάρχει και εντείνεται η διαρροή εγκεφάλων στην Ελλάδα; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει ο επιστημονικά υπεύθυνος της έρευνας: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ' όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».

Ενα άλλο ελληνικό παράδοξο, σύμφωνα με την έρευνα, που μελέτησε και στοιχεία της Eurostat, είναι ότι ενώ στην Ε.Ε όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο, ο μέσος όρος των ποσοστών ανεργίας πέφτει, στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει.

Καλύτερες προοπτικές

Οπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.

«Η περίοδος κρίσης την οποία ζούμε, ίσως αποτελεί μία ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις καίριες συντεταγμένες της αναπτυξιακής μας πορείας και κυρίως ποιο ρόλο θα θέλαμε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, ώστε να δημιουργήσουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα» αναφέρει ο καθηγητής Λόης Λαμπριανίδης. «Θα πρέπει να υπάρξει στροφή της οικονομίας στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, που θα βάλει τη χώρα σε καλύτερη θέση στο διεθνή ανταγωνισμό και θα αξιοποιήσει παραγωγικά το ανθρώπινο δυναμικό της. Μόνο μια τέτοια στροφή θα συντελέσει στην εξομάλυνση προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας των πτυχιούχων στην Ελλάδα και θα μειώσει τη διαρροή εγκεφάλων».

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (www.uom.gr/rdpru) με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και βασικό συνεργάτη τον υποψήφιο διδάκτορα Νίκο Βογιατζή. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 2.734 Ελληνες, πτυχιούχους ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εξωτερικό.

Μην μεγαλώνετε !!

Οι γονείς κάνουν ένα γενοκτονικό πόλεμο ενάντια στα ίδια τους τα παιδιά.
Η οικονομία δεν έχει καμιά δουλειά με τους νέους, δεν τους έχει ανάγκη. Όλα είναι ήδη θεμελιωμένα. Η ύπαρξή μας είναι έγκλημα.
Λογικά, το επόμενο βήμα που θα κάνουν είναι να μας σκοτώνουν. Έτσι λοιπόν, η Ελλάδα στέλνει τα παιδία της στην ανεργία και στο εξωτερικό.
Η ανεργία και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι τα δύο βασικά μέτωπα όπου γίνετε ο γενοκτονικός πόλεμος της Ελλάδας ενάντια στους νέους της. Ακλουθούν τα ναρκωτικά, οι φυλακές και τα ψυχιατρεία.
Η Ελλάδα λέει: Η ιστορία τελείωσε. Προσαρμοστείτε. Ανακαλύψαμε το καλύτερο σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας – να λοιπόν που είναι δικό σας. Τίποτ’ άλλο δεν είναι δυνατό γιατί ο άνθρωπος είναι εγωιστής, άπληστος, και κουβαλάει το στίγμα του Προπατορικού Αμαρτήματος. Αν δεν θέλουμε να προσαρμοστούμε, μας χώνουν στην ψειρού.
Αλλά για τις μάζες όλου του κόσμου, η ιστορία έχει μόλις αρχίσει. Κι εμείς, οι πιτσιρικάδες, θέλουμε να ξαναρχίσουμε, να τα ξαναφτιάξουμε όλα απ’ το τίποτα.
Θέλουμε να είμαστε ήρωες, σαν αυτούς που διαβάζουμε στα βιβλία της ιστορίας. Εμείς δεν ζήσαμε το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, χάσαμε και την χούντα. Θα περάσουμε τη ζωή μας κάνοντας ευλαβικές γκριμάτσες και χαζεύοντας τηλεόραση;
Η κοινωνία που καταπνίγει τη διάθεση για περιπέτεια κάνει τον αφανισμό αυτής της κοινωνίας την μοναδική περιπέτεια.
Οι κοιλαράδες πολιτικοί βλέπουν τα παιδιά τους να γίνονται ηγέτες σε διαδηλώσεις . Τα παιδιά των επιχειρηματιών με τα πούρα τα βλέπουν να γίνονται έμποροι ναρκωτικών .
Ο πόλεμος ανάμερα στις γενιές διαπερνά τα ταξικά και φυλετικά όρια και φέρνει την επανάσταση μέσα σε κάθε σπίτι.
Το μήνυμά μας είναι : Μην μεγαλώνετε . Μεγαλώνω θα πει παρατάω τα όνειρα μου.

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥ

Υπήρξε μια εποχή που οι οικοδόμοι, οι καθαρίστριες, οι σκαφτιάδες, οι φραουλοσυλλέκτες κι οι ροδακινοσυλλέκτες, οι υπηρέτριες, οι μπέιμπι-σίττερ και οι κυρίες που πρόσεχαν ηλικιωμένους, οι μπογιατζήδες, οι πόρνες, οι μικροπωλητές, οι ζητιάνοι, ήταν Έλληνες κι Ελληνίδες. Υπήρξε μια εποχή που σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και πολλών άλλων πόλεων υπήρχε κι από μια βιοτεχνία που απασχολούσε ένα μελίσσι κοπροραπτούδων και εργατουπαλλήλων. Υπήρξε μια εποχή που τα καλοκαίρια όλοι μαζί οι αγρότες με τις οικογένειές τους μάζευαν διαδοχικά τις σοδιές όλου του χωριού. Υπήρξε μια εποχή που πολλοί νέοι, φοιτητές και μαθητές, δούλευαν τα καλοκαίρια για «να μαζέψουν χρήματα» για το χειμωνιάτικο χαρτζηλίκι τους ή για να αγοράσουν κάτι που ήθελαν.

Από τότε δεν καταργήθηκαν ούτε η καθαριότητα, ούτε το βάψιμο, ούτε η πορνεία, ούτε τα ροδάκινα, ούτε οι βιοτεχνίες. Απλά οι βιοτεχνίες και η παραγωγή πήγαν σε άλλες χώρες, ενώ τις περισσότερες από τις «ταπεινές» δουλειές στην Ελλάδα τις κάνουν αλλοδαποί. Στην Ελλάδα του Ευρώ, των Ολυμπιακών Αγώνων και της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, τη χειρωνακτική ή/και «ντροπιαστική» εργασία δεν την επιτελούσαν πιά Έλληνες.

Το ίδιο συνέβη παλιότερα σε όλες σχεδόν τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου. Οι Έλληνες και Τούρκοι εργάτες έχτισαν το «γερμανικό θαύμα», Ινδοί, Πακιστανοί και Κύπριοι έκαναν την Βρετανία «Μεγάλη», Μαροκινοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι γνώρισαν βαθιά στο πετσί τους την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και -κυρίως- την Ισότητα των Γάλλων. Υπήρχε όμως μια τεράστια διαφορά: οι χώρες αυτές, για διάφορους λόγους, που δεν θα μπορούσα να αναπτύξω εδώ, ήταν ήδη και επρόκειτο να μείνουν «ΠΛΟύΣΙΕΣ» και ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ. Κι έτσι οι τέως Γερμανοί, Βρεττανοί, Γάλλοι προλετάριοι έγιναν σιγά σιγά πάροχοι υπηρεσιών, μάνατζερ, επιστήμονες, τεχνοκράτες, καλλιτέχνες.

Στη χώρα μας συνέβη κάτι πολύ διαφορετικό: η γενιά που κανονικά θα μάζευε τις φράουλες στη Μανωλάδα και τα ροδάκινα στη Βέροια, που θα καθάριζε, που θα φρόντιζε μωρά και ηλικιωμένους, που θα έχτιζε, που θα έβαφε, που, που, που, μεταλλάχτηκε σε λίγα χρόνια σε αεριτζήδες, σε χαραμοφάηδες, σε εισοδηματίες – και κατόπιν σε κατεστραμμένους - του Χρηματιστηρίου, σε μανούλες της αρπαχτής και της διαπλοκής, σε υπεράριθμους δημόσιους υπάλληλους, σε φραπεδόβιους και γονεοσυντήρητους πτυχιούχους «κολλεγίων» του κώλου, σε «επιχειρηματίες» μη παραγωγικών επιχειρήσεων, της αρπαχτής, της Νύχτας και του αέρα, με «κεφάλαιο» τις οικονομίες του μπαμπά και το χωραφάκι του παππού, σε ξέκωλες γουαναμπή μοντέλες και τραγουδιάρες, σε γκομενοσυντήρητες ημί-πόρνες, σε ασφαλιστές της κακιάς ώρας, σε μεσίτες της συμφοράς, σε καταχρεωμένους καλοπερασάκηδες, και τέλος, σ’ ένα μικρό ποσοστό, σε απελπισμένους ανειδίκευτους (ήμι)άνεργους, υποχρεωμένους να συναγωνιστούν ανασφάλιστους και ελεεινά αμειβόμενους ξένους ΔΟΥΛΟΥΣ.

Έτσι φτάσαμε σιγά σιγά στην ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ…. Όταν όμως πουληθεί και το τελευταίο χωραφάκι του παππού, όταν πεθάνει και ο τελευταίος σπόνσορας της απραξίας- συνταξιούχος γονέας ή παππούς, τότε, η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ θα μεταβληθεί σε ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Οικονομική και ηθική.

Χωράει πάρα πολλή κουβέντα για το πώς φτάσαμε ως εδώ, και κυρίως για το τι πρέπει να γίνει τώρα. Νομίζω όμως πως ένα πρώτο βήμα είναι η παραδοχή αυτών των δυσάρεστων και σκληρών αληθειών που παρέθεσα.

Κι αν κάπου κάνω λάθος, πείτε μου...