-Λοιπόν μικρή μου, μέχρι ποιον αριθμό ξέρεις να μετράς; Ρώτησε ο μαθηματικός ένα κοριτσάκι που πήγαινε μόλις στην πρώτη δημοτικού.
-Ξέρω να μετράω μέχρι το 100! Μάλιστα μπορώ να κάνω πρόσθεση, αφαιρεση και πολλαπλασιασμό! Απάντησε όλο ζωντάνια το κοριτσάκι.
-Για μέτρησε...
-Ένα, δύο, τρία, τέσσερα.... εξήντα οκτώ εξήνταααα εννιά (με μια μικρή καθυστέριση, ίσα ίσα μέχρι να θυμηθεί το εβδομήνα) εβδομήντα! Εβδομήντα ένα, εβδομήντα δύο.... εκατό!
Με το που έφτασε στο εκατό, κοίταξε πονηρά τον μεγάλο φίλο της, και συνέχισε να μετράει, υπερβαίνοντας το όριο που η ίδια είχε θέσει!
-Εκατό ένα, εκατό δύο, εκατό τρία... εκατό δεκαέξι εκατό δεκαεπτά, εκατο δεκ...
-Μια στιγμή! Εσύ είπες πως ξέρεις να μετράς μέχρι το εκατό! Μα κοντεύεις να φτάσεις στο εκατόν είκοσι, αριθμό πολύ μεγαλύτερο! Είδες λοιπόν που ξέρεις πολλά περισσότερα απ'ότι πιστεύεις; Της είπε ο καινούριος της φίλος.
Το κοριτσάκι αφού σάστισε για λίγο, έδωσε τη δική της εκδοχή: "Σε κορόιδεψα!" του αποκρίθηκε, ρίχνοντας κι ένα πονηρό χαμόγελο!
-Όμως τώρα με μπέρδεψες! Που είχα σταματήσει; Θέλω να συνεχίσω να μετράω!
-Όταν σε διέκοψα ήσουν στο εκατόν δεκαεπτά και ετοιμαζόσουν να πεις εκατόν δε...
-Εκατό δεκαοκτώ! Εκατό δεκαεννιά, εκατό είκοσι, εκατό εικοσιένα. Μα που τελειώνει αυτό;
-Να τελειώσει ποιο;
-Το μέτρημα! Που τελειώνει; Κάπου θα τελειώνει!
-Μα δεν τελειώνει ποτέ! Σε όποιον αριθμό και να φτάσεις, πάντα θα υπάρχει ο επόμενος!
Το κοριτσάκι μπερδεύτηκε! Σε αυτή την ηλικία, του ήταν δύσκολο να πιστέψει είτε να φανταστεί πως οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ!
-Μα δε γίνεται! Κάπου πρέπει να τελειώνει! Έτσι θέλει!
-Έτσι θέλει ποιος;
-Ένας κύριος!
-Ποιος κύριος; Κι εγώ είμαι κύριος, και δε θέλω να τελειώνει!
-Όχι εσύ! Εσύ είσαι νέος! Ένας παππούς! Κι εσύ... δεν είσαι παππούς! Που είναι το μπαστούνι σου;
Ακολούθησε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας το κοριτσάκι δε σταμάτησε να ρωτάει για τους αγαπημένους του αριθμούς.
Υποστίριζε με μεγάλο σθένος πως οι αριθμοί κάπου πρέπει να τελειώνουν, και με παράπονο αναρωτιώταν γιατί η δασκάλα τους δεν τους έμαθε πόσο κάνει εκατό κι εκατό!
Ελπίζω αυτό το κοριτσάκι να τύχει σε καλούς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι να δώσουν βάση στα ενδιαφέροντά της. Όταν κάποιος έχει "κλίση" στα μαθηματικά, αυτή εκδηλώνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Και ο τρόπος που μιλούσε και το ενδιαφέρον που έδειχνε για τα μαθηματικά και τους αριθμούς δείχνουν πως με λίγη προσοχή απο τους γονείς και τους δασκάλους της, μπορεί και να καταφέρει μεγάλα πράγματα σε λίγα χρόνια. Σε αντίθετη περίπτωση, μαλλον θα "χαθεί" κάπου ανάμεσα στο πλήθος της χρυσής μετριότητας..
Πηγή : http://koukws.blogspot.com/
-Για μέτρησε...
-Ένα, δύο, τρία, τέσσερα.... εξήντα οκτώ εξήνταααα εννιά (με μια μικρή καθυστέριση, ίσα ίσα μέχρι να θυμηθεί το εβδομήνα) εβδομήντα! Εβδομήντα ένα, εβδομήντα δύο.... εκατό!
Με το που έφτασε στο εκατό, κοίταξε πονηρά τον μεγάλο φίλο της, και συνέχισε να μετράει, υπερβαίνοντας το όριο που η ίδια είχε θέσει!
-Εκατό ένα, εκατό δύο, εκατό τρία... εκατό δεκαέξι εκατό δεκαεπτά, εκατο δεκ...
-Μια στιγμή! Εσύ είπες πως ξέρεις να μετράς μέχρι το εκατό! Μα κοντεύεις να φτάσεις στο εκατόν είκοσι, αριθμό πολύ μεγαλύτερο! Είδες λοιπόν που ξέρεις πολλά περισσότερα απ'ότι πιστεύεις; Της είπε ο καινούριος της φίλος.
Το κοριτσάκι αφού σάστισε για λίγο, έδωσε τη δική της εκδοχή: "Σε κορόιδεψα!" του αποκρίθηκε, ρίχνοντας κι ένα πονηρό χαμόγελο!
-Όμως τώρα με μπέρδεψες! Που είχα σταματήσει; Θέλω να συνεχίσω να μετράω!
-Όταν σε διέκοψα ήσουν στο εκατόν δεκαεπτά και ετοιμαζόσουν να πεις εκατόν δε...
-Εκατό δεκαοκτώ! Εκατό δεκαεννιά, εκατό είκοσι, εκατό εικοσιένα. Μα που τελειώνει αυτό;
-Να τελειώσει ποιο;
-Το μέτρημα! Που τελειώνει; Κάπου θα τελειώνει!
-Μα δεν τελειώνει ποτέ! Σε όποιον αριθμό και να φτάσεις, πάντα θα υπάρχει ο επόμενος!
Το κοριτσάκι μπερδεύτηκε! Σε αυτή την ηλικία, του ήταν δύσκολο να πιστέψει είτε να φανταστεί πως οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ!
-Μα δε γίνεται! Κάπου πρέπει να τελειώνει! Έτσι θέλει!
-Έτσι θέλει ποιος;
-Ένας κύριος!
-Ποιος κύριος; Κι εγώ είμαι κύριος, και δε θέλω να τελειώνει!
-Όχι εσύ! Εσύ είσαι νέος! Ένας παππούς! Κι εσύ... δεν είσαι παππούς! Που είναι το μπαστούνι σου;
Ακολούθησε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας το κοριτσάκι δε σταμάτησε να ρωτάει για τους αγαπημένους του αριθμούς.
Υποστίριζε με μεγάλο σθένος πως οι αριθμοί κάπου πρέπει να τελειώνουν, και με παράπονο αναρωτιώταν γιατί η δασκάλα τους δεν τους έμαθε πόσο κάνει εκατό κι εκατό!
Ελπίζω αυτό το κοριτσάκι να τύχει σε καλούς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι να δώσουν βάση στα ενδιαφέροντά της. Όταν κάποιος έχει "κλίση" στα μαθηματικά, αυτή εκδηλώνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Και ο τρόπος που μιλούσε και το ενδιαφέρον που έδειχνε για τα μαθηματικά και τους αριθμούς δείχνουν πως με λίγη προσοχή απο τους γονείς και τους δασκάλους της, μπορεί και να καταφέρει μεγάλα πράγματα σε λίγα χρόνια. Σε αντίθετη περίπτωση, μαλλον θα "χαθεί" κάπου ανάμεσα στο πλήθος της χρυσής μετριότητας..
Πηγή : http://koukws.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου