: Απεικάσματα σκέψης: Σεπτεμβρίου 2012
Yπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο. Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα. Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη. Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα όσους μας αγαπούν περισσότερο. 

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Ψυχοφθόρος μας εαυτός


Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι; Είμαι σίγουρη πως ναι…Νιώθεις σαν να στέκεσαι θεατής μπροστά στην ίδια σου τη ζωή και εύχεσαι να είχες ένα μικρό θαυματουργό κουμπάκι fast foreword, ώστε να μη μπεις στον κόπο να αποφασίσεις.Μήπως επίσης σας έχει τύχει να δειλιάζετε μπροστά στην ανάγκη μιας απόφασης; Είμαι σίγουρη πως ναι…Νιώθεις σαν να φοβάσαι τον ίδιο τον φόβο… Φοβάμαι πως θα φοβάμαι σε όλη μου τη ζωή. Γιατί να μπαίνω στη διαδικασία να αποφασίζω, μιας και ο φόβος θα παραμένει πάντα μέσα μου; Εκεί… «στυλοβάτης» της αυταπάρνησης μου.Έπειτα έρχεται η αυτολύπηση, αποτρόπαια εγκληματική. Μας παγιδεύει, μας αποδυναμώνει, μας απελπίζει. Όμως δεν υπάρχει χειρότερος εγωιστής από αυτόν που λυπάται τον εαυτό του. Προσποιείται ταπεινότητα, όμως γίνεται τελικά θιασώτης του τιποτισμού. Δεν έχω τίποτα… είμαι ένα τίποτα… λυπηθείτε με… προσέξτε με… το αξίζω!Κι αν δεν είναι αυτό εγωισμός, τότε τι είναι;

Εγωισμός είναι να ψάχνεις λύσεις και ερείσματα σε άλλους. Οι γονείς , οι φίλοι, οι αγαπημένοι μας δεν είναι τα δεκανίκια μας. Είναι οι αξίες της ζωής μας. Αυτοί και τα ελαττώματα τους.

Αλλά πείτε μου κάτι ακόμα… Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να «διορθώσετε» τους άλλους; Είμαι σίγουρη πως ναι…

Όμως κανένα δε μπορούμε να διορθώσουμε, παρά μονάχα τον εαυτό μας. Ίσως αν εμείς αλλάξουμε, να αλλάξει και ο άλλος μέσα από τα μάτια μας. Η οπτική μας αλλάζει, όχι οι άνθρωποι .

Και όλα αυτά, η αναποφασιστικότητα, ο φόβος, η αυτολύπηση, ο εγωισμός ξέρετε από πού πηγάζουν; Από τη σκλαβιά μας, από την εξάρτηση μας, από την προσπάθεια μας να γίνουμε αρεστοί σε όλους. Ασθένεια είναι αυτή. Δεν ξέρω για σας, εγώ έπασχα φριχτά. «Ατελοφοβία» τη λένε οι επιστήμονες. Φοβία ότι δε θα είμαστε τέλειοι, με αποτέλεσμα την απόρριψη των αγαπημένων μας.

Όμως ξέρετε κάτι;

Τελικά συνειδητοποίησα πως η λύση της ψυχοφθοράς μου είναι μία.

Η αυτογνωσία. Αυτογνωσία είναι να παραδεχτεί κανείς τις πραγματικές του επιθυμίες. Ακόμα κι αν ντρέπεται γι’ αυτές, ακόμα κι αν του φαίνονται φρικαλέες , επαίσχυντες, κατακριτέες οφείλει να τις δει. Και δε λέω απαραιτήτως να τις πράξει. Όμως, έχοντας επίγνωση των επιθυμιών μας , γινόμαστε εμείς κύριοι του εαυτού μας και βρίσκουμε τη δύναμη να κάνουμε την καλύτερη επιλογή και επιτέλους να αποφασίσουμε! Άλλωστε σταυροδρόμια υπάρχουν πολλά… Η επιλογή είναι που μας δυναμώνει και μας κάνει μοναδικούς. Γιατί ναι! Μοναδικοί είμαστε όλοι μας , μοναδικοί και ανεπανάληπτοι!

-mips-

Δημοσιευμένο στο λογοτεχνικό περιοδικό "ΑντιΕπιΛόγου"

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Ο πανδαμάτωρ χρόνος



Ώρες ώρες φαντάζομαι τη ζωή σαν ένα κάδρο. Υπάρχουν άνθρωποι που σε περικυκλώνουν και ισχυρίζονται ότι αποτελούν το πλαίσιο σου. Είναι η κορνίζα της καθημερινότητας σου. Σε πρώτο πλάνο φιγουράρεις εσύ. Αυτοί γύρω σου νομίζουν πως σε καθορίζουν. Και έρχεται μια μέρα, μια ώρα, μια στιγμή και ανατρέπει τα πάντα. Η κορνίζα σπάει και το είδωλο σου ξεφτίζει. Και αντιλαμβάνεσαι πόσο ψεύτης είναι ο Χρόνος. Τρομακτική η συνειδητοποίηση της αλήθειας πως ο χρόνος δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό που φανταζόσουν.

Συνειρμικά στο νου μου έρχεται ο πατέρας μου. Ξέρετε οι γονείς είναι μέρος του κάδρου μας, μέρος του χρόνου μας, το παρελθόν , το παρόν και το μέλλον μας. Ο πατέρας μου , λοιπόν, για όλα έχει λύση. Και την διατυπώνει κάθε φορά τόσο απλά. Κάθε περίσταση βρίσκει διέξοδο στα λόγια των σοφών. Λέω : «Πατέρα, δεν είμαι καλά!»

«Ο Χρόνος είναι γιατρός», απαντάει με στόμφο.

-Τι γιατρός … Τώρα; Τι γίνεται τώρα;

-Τώρα; Δεν υπάρχει το «Τώρα». Ξέρεις τι έλεγε ο Αϊνστάιν; «Ακούμπα τα χέρια σου σε μια ζεστή θερμάστρα για ένα λεπτό και θα σου φανεί σαν αιώνας. Κάτσε δίπλα σε ένα ωραίο κορίτσι για μια ώρα και θα σου φανεί ότι πέρασε μόνο ένα λεπτό. Αυτό είναι η σχετικότητα.» Δεν υπάρχει «τώρα». Η στιγμή που μιλάμε ήδη πέρασε. Και συ κι εγώ δεν είμαστε ίδιοι πια…

Τι ήταν να μιλήσω; Μπελά βρήκα… Θυμάμαι αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης για την ύπαρξη του χρόνου. «Ο χρόνος δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει κανένα από τα επί μέρους τμήματά του. Αν πάλι αναρωτηθούμε πότε παύει να υπάρχει η παρούσα στιγμή, οποιαδήποτε πιθανή απάντηση εμπεριέχει αντίφαση: όχι στο παρόν, γιατί όσο υπάρχει υπάρχει. Ούτε στο μέλλον, στην επόμενη στιγμή, γιατί στο συνεχές δεν υπάρχει επόμενη στιγμή.»

Ανοίγω υπολογιστή και ψάχνω. Βρε πως περνά η ώρα… για πέντε λεπτά υπολόγιζα και ήδη πέρασε μισάωρο. Διαβάζω πως ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: «Τι είναι, λοιπόν, ο χρόνος: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού τo παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν χρόνος αλλά αιωνιότητα Αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο χρόνος, γιατί κυλά στο παρελθόν, πώς μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει;»

Τελικά αδίκως σκοτιζόμαστε με τα απλά και καθημερινά. Η ζωή ένα κάδρο είναι. Εμείς επιλέγουμε ποιους θα χωράει. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι νομίζουμε πως έχουμε χρόνο. Ε λοιπόν δεν έχουμε! . Ούτε μια στιγμή δεν μπορούμε να ξανακερδίσουμε απ' τη ζωή μας, για όλο το χρυσάφι του κόσμου. Ποια ζημιά επομένως είναι μεγαλύτερη απ' το χρόνο που άσκοπα έχουμε σπαταλήσει; Ας μην προβληματιζόμαστε με τα μικρά και τα ανούσια, με τα πλαίσια που δε μας ταιριάζουν. Ας ζούμε τη στιγμή σε όλο της το μεγαλείο. Ας ζούμε για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ας ζούμε με τις σκέψεις πλατείες και τα γέλια θάλασσες.
-mips-

Δημοσιευμένο στο λογοτεχνικό περιοδικό "ΑντιΕπιΛόγου"

Οι αράχνες στην ψυχή μου...η δική σου εικαστική παρέμβαση!


 "Απομόνωση", έργο by mips
Ζούμε καθημερινά- άλλος λίγο,άλλος πολύ- τον δικό μας θάνατο.
Χωμένοι στην αγκαλιά της αυτοβύθισης μας, αναζητούμε λύσεις σε αιώνια ερωτήματα.
Συνεχώς ρωτώ "Γιατί;" "Γιατί ετούτο..." "Γιατί το άλλο..."
Γιατί να θέλουμε άλλο;
Γιατί να αναζητούμε κι άλλο;
Γιατί να έχουμε ανάγκη τον άλλο;
Γιατί;
Γιατί;
Γιατί;...
Έχω τα πάντα και δεν έχω τίποτα. Τα πάντα στη σκέψη των πολλών. Το τίποτα στη σκέψη μου.
Νιώθω κάποιες στιγμές αυτάρκης, μα είναι πολύ λίγες. Ώρες στο δωμάτιο της αυτοαπομόνωσης μου ψάχνω απάγκια, μα σκοντάφτω σε ύφαλους. Και καθώς σκοντάφτω, πέφτω. Καμία πρωτοτυπία ως εδώ.
Συνειρμός τώρα...Είχα μια φίλη που πάντα γελούσε δυνατά,εκκωφαντικά,αβάσταχτα, όταν έπεφταν οι άλλοι. Εξοργιζόμουν κάθε, μα κάθε φορά! Δε μπορούσα να το συνηθίσω το γέλιο της. Το έβρισκα αήθες. Πως μπορείς να γελάς στην πτώση του άλλου; Μα εκείνος πονά! Εξεφτελίζεται! Πως μπορείς να γελάς; ΠΩΣ; Ήμαρτον....
Εγώ ανατρίχιαζα κάθε φορά με το γέλιο της...Πλησίαζα να βοηθήσω και τα χέρια μου έχαναν τον προσανατολισμό τους...έτρεμα! Ακόμα γελούσε...
Εξαιρετικά ευαίσθητη θα με πείτε... Ξέρω... το ακούω συχνά. Πείτε με και εξαιρετικά αλλοπρόσαλλη. Δε με νοιάζει.
Προσωπικά θα με πω εξαιρετικά εγωίστρια , γιατί ακόμα και τούτη τη στιγμή της αυτοαπομόνωσης μου ,πάλι για τον εαυτό μου κατέληξα να μιλάω. Το κάνω κι αυτό συχνά. Όχι στην καθημερινότητα μου, στη ζωή μου. Κυρίως όταν δε ζω. Να ...τώρα δηλαδή. Τώρα που γράφω. Κάθε φορά που γράφω.
Θέλω να το αλλάξω αυτό. Διδάσκω ξέρετε την ποίηση. Στους μαθητές μου μιλώ για την στρατευμένη ποίηση και δηλώνω το θαυμασμό μου για τους στίχους με κοινωνικά μηνύματα. Ανέκαθεν ωχριούσαν στα μάτια μου ( αν είναι δυνατόν...πόσο εγωιστικό κι αυτό) ποιητές, όπως η Πολυδούρη που εξυμνούν τον έρωτα και τα προσωπικά τους πάθη. Και θυμάμαι τώρα την αγαπημένη μητέρα που πάντα μου έλεγε " ό,τι κοροιδεύουμε, το λουζόμαστε τελικά.." Πόσο δίκιο έχεις μάνα... Τέλος συνειρμού.
Και συνεχίζω...Καθώς σκοντάφτω, πέφτω. Προσπαθώ να σηκωθώ τρεκλίζοντας και στο μυαλό μου έρχονται εικόνες νηπίου που μαθαίνει τα πρώτα του βήματα. Έτσι νιώθω... Ένα νήπιο που ερευνά τον κόσμο μπουσουλώντας και κάπου κάπου προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Ενδοβάλλω όμως...προβάλλω στον εσωτερικό μου κόσμο και οικειοποιούμαι όσα αγγίζω και όσα με αγγίζουν. Μα τα νήπια δε νοιάζονται για τα εσωτερικά. Μόνο για τα εξωτερικά... Άρα και νήπιο δεν είμαι.... Μα τι είμαι τότε; Κι αυτό ένα ακόμα ψέμα; Μεγάλωσα; Μα πως; Δεν το κατάλαβα...
Ωραία! Αποφασίζω! (Πόσο πρωτότυπο αυτό για μένα...) Σηκώνομαι! Ορθώνω το ανάστημα μου και αποφασίζω. Προχωρώ. Στέκομαι. Κοιτάζω στον καθρέφτη. Μα ...ναι... μεγάλωσα. Πως δεν το κατάλαβα; Κι αν μεγάλωσα, γιατί δε μπορώ να σταθώ όρθια; Ααα...νάτο πάλι το "γιατί"! Αναρωτιέμαι! Είμαι μοναδική; Ή και οι άλλοι τρεκλίζουν; Όταν προχωρώ στο δρόμο, τους βλέπω να προχωρούν... μα τι λέω...στο δρόμο κι εγώ προχωρώ. Έτσι φαίνομαι...να προχωρώ. Άρα και αυτό δεν είναι απόδειξη της μοναδικότητας μου. Όλοι φαινόμαστε να προχωρούμε. Λίγοι προχωρούν.
Κάποτε αναρωτιόμουν: "Υπάρχουν ολόκληροι άνθρωποι;"
Τώρα αναρωτιέμαι: "Υπάρχουν ειλικρινείς άνθρωποι;" Να φαίνονται και να είναι δηλαδή ταυτόχρονα;
Εγώ δηλώνω ανειλικρίνεια.
Φαίνομαι όρθια. Είμαι πεσμένη.
Φαίνομαι χαρούμενη. Είμαι θλιμμένη.
Φαίνομαι ορθολογίστρια. Είμαι ονειροπαρμένη.
Φαίνομαι εσύ. Είμαι εγώ.
     
Δια του λόγου το αληθές (ή το ασφαλές, ορθότερα)  και για να μην απορείτε...
Η φίλη που λέγαμε; Τελικά, δεν ήταν φίλη...
-mips-

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Είμαστε πολύ κουρασμένοι για να σκεφτόμαστε ορθολογικά;



Υπάρχει ένα κλασικό πείραμα ψυχολογίας, στο οποίο οι συμμετέχοντες κάθισαν μπροστά από δύο μπολ, το ένα γεμάτο με μπισκότα σοκολάτας και το άλλο με ραπανάκια.

Στους μισούς συμμετέχοντες επιτράπηκε να τρώνε ό, τι θέλουν – και όπως ήταν αναμενόμενο, σχεδόν όλοι έφαγαν μπισκότα. Στους άλλους μισούς επιτράπηκε να φάνε μόνο τα ραπανάκια, και όχι τα μπισκότα σοκολάτας – και φυσικά έφαγαν ελάχιστα ραπανάκια.

Όταν το πείραμα τέλειωσε οι συμμετέχοντες μεταφέρθηκαν σε άλλο δωμάτιο ώστε να συμπληρώσουν ένα πολύπλοκο παζλ. Όσοι είχαν φάει τα μπισκότα σοκολάτας προσπάθησαν για αρκετή ώρα. Αντίθετα, όσοι μπορούσαν να φάνε μόνο ραπανάκια, εγκατέλειψαν πολύ νωρίτερα την προσπάθεια.

Η εξήγηση: Η προσπάθεια συγκέντρωσης στο να μην φάνε τα μπισκότα, είχε ως αποτέλεσμα να δαπανήσουν διανοητική ενέργεια, οπότε στην συνέχεια είχαν λιγότερη διαθέσιμη ενέργεια για το παζλ που τους είχε ανατεθεί να φτιάξουν. Σε όρους ψυχολογίας, αυτό ονομάζεται εξάντληση του εγώ. Ο προμετωπιαίος φλοιός, που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το μέτωπο, εργάζεται σκληρά όταν επικεντρώνεται σε μια διανοητική εργασία (όπως το να μην φάει τα μπισκότα). Ενώ αποτελεί μόνο το 4-5% του όγκου του εγκεφάλου, καταναλώνει πολύ περισσότερη σωματική ενέργεια όταν πιέζεται. Έτσι, όταν η ενέργεια εξαντληθεί, ο εγκέφαλος είναι κυριολεκτικά πολύ κουρασμένος.


Αυτό μπορεί να ακούγεται χαριτωμένο, και όχι κρίσιμο. Ωστόσο, έχει επιπτώσεις για τους πολίτες σε μια ελεύθερη κοινωνία. Η δημοκρατία εξαρτάται από εμάς, να απαιτεί να σκεφτόμαστε τα θέματα που μας απασχολούν. Όπως το έθεσε ο Τζέφερσον: «Μπορούμε να ανεχόμαστε το λάθος, εφ ‘όσον όμως υπάρχει ελευθερία σκέψης για την καταπολέμησή του.” Αλλά τι θα γινόταν αν η σκέψη δεν είναι διαθέσιμη; Αν ο εγκέφαλος μας δεν έχει την απαραίτητη ενέργεια για να σκέφτεται με διαύγεια σχετικά με τις κοινές ανησυχίες μας;

Βέβαια, αυτό το πρόβλημα δεν είναι καινούριο. Όμως καθόσον η ποσότητα, η ταχύτητα και η πολυπλοκότητα των πληροφοριών πολλαπλασιάζεται, το πρόβλημα αυξάνει. Η ποσότητα των δεδομένων στον κόσμο, διπλασιάζεται σχεδόν κάθε δύο χρόνια. Φτάνει σε μας κάθε λεπτό , μέσω Web, κινητής τηλεφωνίας, υπολογιστή, δορυφορικής και καλωδιακής τηλεόρασης, καθώς και σε έντυπη μορφή. Δεν φαίνεται να μπορούμε (ή να θέλουμε) να το σταματήσουμε. Τα δεδομένα είναι επίσης πιο πολύπλοκα, δυσκολεύοντας μας για την κατανόησή τους. Απλά κάντε ένα οποιοδήποτε ερώτημα σε μηχανή αναζήτησης και θα έχετε χιλιάδες αποτελέσματα. Ακόμα και η αναζήτηση για τα ραπανάκια οδηγεί σε πολλές σελίδες αποτελεσμάτων,

Όμως τα δημόσια ζητήματα- τα δεδομένα, η συζήτηση, και οι αποφάσεις για το ποιοι είμαστε, πώς ζούμε, τι έχει αξία, ποιες πολιτικές και προγράμματα μας ωφελούν (ή μας βλάπτουν), και ποιος θα πρέπει να μιλάει για εμάς στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία μας – είναι ένα πολύ δυσκολότερο θέμα από τα ραπανάκια. Και τι γίνεται αν είμαστε πάρα πολύ κουρασμένοι διανοητικά για να σκεφτούμε για τα περίπλοκα αυτά θέματα;


Ο εγκέφαλος έχει μια στρατηγική αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Εφαρμόζει απλές ρουτίνες που δεν απαιτούν συνειδητή σκέψη. Μερικές από αυτές τις ρουτίνες είναι ουσιώδεις και λειτουργούν αρκετά καλά – όπως είναι η οδήγηση για τον τόπο εργασίας μας, ένα πολύπλοκο έργο που μπορούμε να εκτελέσουμε με λίγη διανοητική ενέργεια. Αλλά αυτή η στρατηγική μπορεί να μας βάλει σε μπελάδες όταν χρησιμοποιούνται ρουτίνες που δεν ανταποκρίνονται στον πραγματικό κόσμο. Ταστερεότυπα που έχουμε για τους ανθρώπους, τα κόμματα και τους πολιτικούς είναι παραδείγματα που ενώ μας εξοικονομούν διανοητική ενέργεια, εντούτοις βραχυκυκλώνουν τη σκέψη μας. Υποθέτουμε πράγματα για τους άλλους με βάση που ανήκουν, αλλά αυτά τα στερεότυπα συχνά μας οδηγούν να αδικήσουμε τις προθέσεις των άλλων, τις δράσεις τους, και τις ικανότητες τους.

Υπάρχει διέξοδος από αυτό το πρόβλημα. Λέγεται ποικιλομορφία. Δημιουργώντας ένα περιβάλλον γύρω μας με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις από εμάς, προσφέρει ένα αντίβαρο στη δική μας ψυχική εξάντληση και τα λάθη μας. Δυστυχώς, όπως φαίνεται πως φροντίζουμε να εξαλείψουμε την αναγκαία ποικιλομορφία από γύρω μας. Επισκεπτόμαστε δικτυακούς τόπους που αντανακλούν τις υφιστάμενες απόψεις μας. Κάνουμε παρέα με φίλους που μοιράζονται παρόμοιες ιδέες. Ζούμε σε γειτονιές με ανθρώπους ¨όπως εμείς.¨ Παρακολουθούμε ειδήσεις από κανάλια που συμφωνούν με τις απόψεις μας. Κρίνουμε τις αντίθετες απόψεις ως μεροληπτικές, διότι προέρχονται από ανθρώπους και ομάδες που δεν γνωρίζουμε και δεν εμπιστευόμαστε.

Ο κίνδυνος και η ειρωνεία για όλους μας, είναι ότι ενώ μας παρέχονται οι πληροφορίες και τα δεδομένα για να λαμβάνουμε τις πιο σωστές και τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την κοινή μοίρα μας, εντούτοις δεν μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτή την δυνατότητα.

Δεν υπάρχει απλή λύση σε αυτό το πρόβλημα. Αλλά θα ήταν μια καλή αρχή, αν αναγνωρίζαμε ότι συχνά χρησιμοποιούμε απλοϊκές διανοητικές στρατηγικές για την αντιμετώπιση της δική μας διανοητικής εξάντλησης, και ότι έτσι θέτουμε σε κίνδυνο τη δημοκρατία.

Terry Newell, huffingtonpost.com

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

100 ρητά για την αγάπη




Τι είναι η αγάπη;

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα»
Αριστοτέλης

«Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά»
Janos Arnay

«Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου»
Ibn Abbad
«Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο»
Margaret Anderson

« Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε.
Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.»
Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι

«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής»
Aγιος Αυγουστίνος

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά»
Ingrid Bergmen

«Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή»
Aphra Behn

«Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα»
Sarah Bernhardt

«Στα πιο τρελά όνειρα μου, παίζεις τον ήρωα μου. Στην πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας, με σώζεις, και σώνεις τη ζωή μου»
Bliss and Cerney

«Είσαι τα πάντα για μένα. Τίποτα λιγότερο»
Ralph Block

«Σ' αγαπώ, σε όλα το βάθη, το ύψη και πλάτη που μπορεί να φτάσει η ψυχή μου»
Elizabeth Barrett Browning

«Αν αφαιρέσεις την αγάπη, η γη είναι ένας τάφος»
Robert Browning

«Για να την δεις έπρεπε να την αγαπήσεις, να αγαπήσεις μόνο εκείνη και να την αγαπήσεις για πάντα»
Robert Burns

«Περπατάει στην Ομορφιά, όπως η νύχτα
με ατμόσφαιρα χωρίς σύννεφα και ουρανούς μ' αστέρια
Και κάθε καλό από σκοτάδι και λάμψη
συναντούν την όψη της και τη ματιά της..»
Λόρδος Βύρωνας

«Σαν τη μουσική μέσα στα νερά, η αγάπη είναι μία γλυκιά φωνή που ακούω»
Λόρδος Βύρωνας

«Σ' αγαπώ, όχι για αυτό που είσαι, Αλλά για αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου»
Roy Croft

«Το μόνο αληθινό δώρο είναι μία δόση από εσένα»
Ralph Waldo Emerson

«Η αγάπη καταλαγιάζει πάνω στα μάτια, και φέρνει μία μαγευτική χάρη στην καρδιά»
Ευριπίδης

«Την αγαπώ και αυτό είναι η αρχή των πάντων»
F . Scott Fitzgerald .

«Αγάπη είναι εκείνη η συνθήκη κατά την οποία η ευτυχία ενός άλλου προσώπου είναι ουσιαστική για τη δική σου»
Robert Heinlein

«Ότι αισθάνομαι για σένα θυμίζει λιγότερο τη γη και περισσότερο έναν ουρανό χωρίς σύννεφα»
Victor Hugo (;)

«Είναι τόσο εύκολο, Να σκέφτεσαι την Αγάπη, Να μιλάς για την Αγάπη, Να εύχεσαι την Αγάπη, Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο, Να αναγνωρίζεις την Αγάπη, Ακόμα και όταν την κρατάμε στα χέρια μας»
Jaka

«Δύο ψυχές μαζί αλλά μία σκέψη, δύο καρδιές που χτυπούν σαν μία»
John Keats

«Τα καλύτερα και πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο δεν μπορείς να τα δεις ή να τα αγγίξεις. Τα αισθάνεσαι μόνο με την καρδιά»
Helen Keller

«Όταν ήρθες ήσουν σαν κόκκινο κρασί και μέλι, και η γεύση σου ήταν τόσο γλυκιά που έκαψε το στόμα μου»
Amy Lowell

«Κάνε με αθάνατο με ένα φιλί σου»
Christopher Marlowe

«Αγάπη είναι το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα κάθε καρδιάς»
Alphonse Marie de la Martine

«Στην αριθμητική της αγάπης, ένα συν ένα κάνουν τα πάντα, και δύο μείον ένα ίσον μηδέν»
Mignon McLaughlin

«Βλέπω τις ώρες που πέρασα μαζί σου, σαν έναν αρωματισμένο κήπο, με ένα αχνή λάμψη και ένα πηγάδι να τραγουδάει, εσύ και μόνο εσύ με κάνεις να νιώθω ότι είμαι ζωντανός... άλλοι άντρες, ξέρω, ότι έχουν δει αγγέλους αλλά εγώ είδα αυτά, και αυτή η τέχνη είναι αρκετή»
George Moore

«Στην αγάπη υπάρχουν δύο πράγματα: σώματα και λέξεις»
Joyce Carol Oates

«Έγινα ένας νερόμυλος, που γυρίζει και σε γεύεται, όσο τα νερά κινούνται»
Rumi

«Μου λείπεις περισσότερο από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ, και σκέψου ότι ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό»
Vita SackvilleWest

«Η ζωή μας έμαθε ότι αγάπη δεν είναι να κοιτάζει ο ένας τον άλλον, αλλά να κοιτάζουν και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση»
Antoine de Saint Exupery

«Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα: Αυτό που έχει αξία δεν φαίνεται με τα μάτια»
Antoine de Saint Exupery

«Υπάρχει μόνο μία χαρά στη ζωή, να αγαπάς και να αγαπιέσαι»
George Sand

«Κάποιες φορές όταν σε κοιτάζω μου κόβεται η ανάσα, και όλα τα πράγματα που θέλω να πω, δεν βρίσκουν φωνή. Μετά, μέσα στην απόλυτη σιωπή, ελπίζω ότι τα μάτια μου θα μιλήσουν όπως η καρδιά μου»
Robert Sexton

«Η καρδιά μου είναι πάντα στην υπηρεσία σου»
William Shakespeare

«Αγάπη είναι να ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας σε άλλους και η λάμψη αυτής της αναγνώρισης»
Alexander Smith

«Το να αγαπάς είναι να παίρνεις μία γεύση από τον παράδεισο»
Karen Sunde

«Αγάπη είναι η φιλία μέσα στη φωτιά»
Jeremy Taylor

«Μέσα σε σένα χάνομαι. Χωρίς εσένα πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να χαθεί ξανά»
'Aγνωστος

«Κάπου υπάρχει κάποιος που ονειρεύεται το χαμόγελο σου...»
'Aγνωστος

«Βλέπω τα πιο αχνά μου αστέρια στα μάτια σου. Με λιώνουν όπως ο ήλιος το χιόνι»
'Aγνωστος

«Το τριαντάφυλλο ψιθυρίζει την αγάπη, σε μία γλώσσα άγνωστη στην καρδιά»
'Aγνωστος

«Να είμαστε φίλοι είναι αυτό που πάντα ήθελα. Να είμαστε ζευγάρι είναι αυτό που πάντα ονειρευόμουν»
'Aγνωστος

«Αν μπορούσα να φτάσω και να κρατήσω ένα αστέρι κάθε φορά που με έκανες να γελώ, θα κρατούσα όλο τον ουρανό της νύχτας στην παλάμη του χεριού μου»
'Aγνωστος

«Αν με αγαπάς μόνο στα όνειρα μου, άσε με να κοιμηθώ για πάντα»
'Aγνωστος

«Φίλησε με και θα δεις τα αστέρια, αγάπησε με και θα σου τα δώσω»
'Aγνωστος


«Η αγάπη είναι ένα όνειρο που γίνεται αληθινό όταν συναντιόμαστε»
Aγνωστος


«Η ψυχή που μπορεί να μιλήσει με τα μάτια, μπορεί και να φιλήσει με το βλέμμα»
Aγνωστος

«Η αγάπη είναι κάτι αιώνιο: Η όψη μπορεί να αλλάξει, αλλά όχι η ουσία»
Vincent van Gogh

«Η πιο πολύτιμη κατάκτηση στη ζωή ενός άντρα είναι η καρδιά μίας γυναίκας»
Josiah G . Holland

«Από κάθε ανθρώπινο είδος βγαίνει ένα φως απευθείας για τον παράδεισο. Και όταν δύο ψυχές που είναι προορισμένες να είναι μαζί, βρίσκουν η μία την άλλη, οι αχτίδες φωτός ξεχύνονται μαζί, και ένα και μοναδικό εκτυφλωτικό φως προβάλλει από ένα και μόνο σώμα»
'Aγνωστος

«Αγάπη σημαίνει να αφήνεσαι στον άλλον χωρίς εγγυήσεις, και να δίνεις στον άλλον την ελπίδα ότι θα δώσεις σε αυτόν που αγαπάς την αγάπη. Η αγάπη είναι μία πράξη πίστης, και όποιος δεν μπορεί να πιστέψει, δεν μπορεί και να αγαπήσει.»
Erich Fromm

«Γνωρίζεις την αγάπη όχι με το να βρεις το τέλειο πρόσωπο, αλλά με το να δεις ένα πρόσωπο με ατέλειες ως τέλειο»
Sam Keen

«Το πιο ισχυρό σύμπτωμα της αγάπης είναι η φροντίδα που κάποιες φορές γίνεται ανυπόφορη»
Victor Hugo

«Η αληθινή αγάπη αρχίζει όταν δεν περιμένεις κάτι για αντάλλαγμα»
Antoine De Saint Exupery

«Η αγάπη είναι το έμβλημα της αιωνιότητας: Μπερδεύει κάθε έννοια του χρόνου και αφαιρεί κάθε ανάμνηση της αρχής και κάθε φόβο για το τέλος»
Germaine De Stael

«Για κάθε ομορφιά υπάρχει ένα μάτι για να την αντικρύσει. Για κάθε αλήθεια υπάρχει ένα αυτί να την ακούσει. Για κάθε αγάπη υπάρχει μία καρδιά για να την φιλοξενήσει»
Ivan Panin

«Το να σε ερωτεύεται κάποιος σου δίνει δύναμη, το να ερωτεύεσαι σου δίνει κουράγιο»
Lao Tzu

«Η πιο παγερή σιωπή: Όταν δύο στόματα συναντιούνται σε ένα φιλί»
'Aγνωστος

«Η Απουσία κάνει την αγάπη να ελίσσεται, η Παρουσία της δίνει δύναμη»
Thomas Fuller

«Όλοι έιμαστε γεννημένοι για την αγάπη, είναι η θεμελιώδης αρχή και το μόνο τέλος»
Benjamin Disraeli

«Η αγάπη είναι το βασικό κλειδί για να ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου»
Oliver Wendell Holmes

«Η αγάπη δεν είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να γυρίζει, η αγάπη είναι αυτή που δείνει στην περιστροφή αξία»
Elizabeth Browning

«Για να ζήσεις την απόλυτη ευτυχία, θα πρέπει να έχεις κάποιον για να την μοιραστείς»
Mark Twain

«Αν τώρα ξέρω τι είναι αγάπη, ο λόγος είσαι εσύ»
Herman Hesse

«Πόσο όμορφη είναι η νίκη ενός φιλιού στην αρχή μίας αγάπης...»
Thomas Campbell

«Μία λέξη μας απελευθερώνει από όλο το βάρος και τον πόνο στη ζωή. Και αυτή η λέξη είναι Αγάπη»
Σοφοκλής

«Αγάπη είναι η ακαταμάχητη επιθυμία να αγαπηθούμε ακαταμάχητα»
Mark Twain

«Έλα και ας κάνουμε την αγάπη να ζει για πάντα»
Herbert Trench

«Δεν υπάρχει θεραπεία για την αγάπη, παρά μόνο να μην αγαπήσεις άλλο»
Henry David Thoreau

«Αν είχα ένα λουλούδι για κάθε φορά που σε σκέφτομαι, θα περπατούσα για πάντα στον κήπο μου»
Alfred Lord Tennyson

«Κάθε είδος αγάπης είναι γλυκό, είτε δίνεις είτε παίρνεις»
Percy Bysshe Shelley

«Η αγάπη είναι μία πράξη αιώνιας συγχώρεσης, μία τρυφερή ματιά που γίνεται συνήθεια»
Nicolas Johnson

«Η αγάπ η υπομένει, η αγάπη νοσταλγεί. Δεν φθονεί, ούτε και κραυγάζει, δεν μεγαλοπιάνεται. Δεν είναι αδιάκριτη ούτε και βαδίζει μόνη της. Δεν θυμώνει και δεν θυμάται λάθη. Η αγάπη δεν λάμπει μες την αλήθεια. Πάντα προστατεύει, πάντα εμπιστεύεται, πάντα ελπίζει, πάντα επιμένει, πάντα υπομένει.»
S . Williams

«Η αγάπη είναι το έμβλημα της αιωνιότητας, μπερδεύει κάθε αίσθηση του χρόνου: σβήνει από τη μνήμη κάθε σκέψη μιας αρχής, κάθε φόβο ενός τέλους»
Thomas Heingsen

«Η αγάπη, ξέρεις, θέλει να δώσει χαρά παρά να νιώσει χαρά η ίδια.»
'Aγνωστος

«Η αγάπη είναι το μοναδικό κλειδί για τις πύλες της Ευτυχίας»
'Aγνωστος

«Αγάπη είναι να παίρνεις μία γεύση από τον Παράδεισο»
Nowad Nielsen

Η μοναδική επιθυμία της αγάπης είναι η ολοκλήρωση.
Αλλά αν εσύ θέλεις να έχεις επιθυμίες μέσα στην αγάπη,
άσε αυτές οι επιθυμίες να είναι:
- Να νιώθεις τον πόνο της τρυφερότητας.
- Να πληγώνεσαι για να υπερασπιστείς την αγάπη σου,
- και να χαίρεσαι όταν ματώνεις.
- Να ξυπνάς χαράματα με μία καρδιά όλο φτερά
- και να ευχαριστείς το Θεό που σου χαρίζει μία ακόμα ημέρα αγάπης.
- Να αφήνεσαι έρμαιο στην έκσταση της αγάπης
- και να γυρίζεις στο σπίτι με ευγνωμοσύνη,
- και μετά να κοιμάσαι με μία προσευχή
- και ένα τραγούδι ευτυχίας στα χείλη σου,
- για τον έρωτα που φωλιάζει στην καρδιά σου.
Henry Gameson

«Η αληθινή αγάπη δεν έχει ένα ωραίο τέλος, η αληθινή αγάπη δεν έχει τέλος»
'Aγνωστος

«Μόνο η αγάπη μπορεί να μας κάνει να δούμε συνηθισμένα πράγματα,
με έναν ασυνήθιστο τρόπο»
Gramb J . Kerisen

«Η αγάπη είναι σαν το πόλεμο, είναι εύκολο να ξεσπάσει και δύσκολο να τελειώσει»
Roward K . Alison

«Το να αγαπάς ένα άτομο είναι να μαθαίνεις το τραγούδι που υπάρχει στην καρδιά του. Και να του το τραγουδάς, όταν πια το έχει ξεχάσει»
Steid Ernest

Η αγάπη διαβαίνει δρόμους, γεμάτους στοργή και εκτίμηση. Η ρομαντική αγάπη διδάσκει τι αρέσει σε μία γυναίκα, τι την ενθουσιάζει και τι την εκπλήσσει και της ψιθυρίζει: «Είσαι ότι πιο πολύτιμο στη ζωή μου».
'Aγνωστος

«Αγάπη είναι να αφήνεις το παρελθόν σου πίσω, να χάνεσαι στο παρόν και να εύχεσαι το μέλλον σου να μην είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το παρόν σου»
'Aγνωστος

«Έρωτας σημαίνει να βυθίζεσαι στα πιο βαθιά νερά της ευτυχίας και να καίγεσαι στην φωτιά του πάθους»
'Aγνωστος

«Είμαι ευτυχισμένος, αν και ξέρω ότι αν γυρίσεις το βλέμμα σου μπορείς να με γκρεμίσεις. Απλά, είμαι ερωτευμένος»
'Aγνωστος

«Την πρώτη φορά που την κοίταξα, αντίκρυσα στο βλέμμα της τον κόσμο, άκουσα τον ψίθυρο της καρδιάς της και ονειρεύτηκα τα χείλη της στα χείλη μου»
Haideck H . Zeimein

«Θέλω να γευτώ κάθε σημείο από το κορμί σου, θέλω να σε κλείσω στην αγκαλιά μου και να μην σε αφήσω να φύγεις, θέλω να σε κοιτώ στα μάτια και να χαθώ στον κόσμο σου»
Friderick Rousseau

«Στο διάβα της αγάπης, τα πάντα μοιάζουν μικρά, ακόμα και οι άνθρωποι. Η αγάπη σε ζαλίζει, σου δίνει δύναμη, σε παρασύρει»
'Aγνωστος

«Στην αγάπη δεν αντιστέκεσαι. Απλά χάνεσαι μέσα της, και σου προσφέρει απλόχερα το πέπλο της απόλυτης ευτυχίας»
Liebeck Armon

«Αγαπάς όταν κοιτάς στον καθρέφτη και αντικρύζεις δύο πρόσωπα, το δικό σου και του ατόμου που αγαπάς»
'Aγνωστος

«Η αγάπη ξεπερνάει όλα τα εμπόδια, και γκρεμίζει ότι εμφανιστεί μπροστά της. Δεν μπορείς να σταματήσεις την αγάπη, θα σταματήσει όταν θελήσει η ίδια»
'A γνωστος

«Στη ζωή κάποια πράγματα δεν μετριούνται. Απλά τα αισθάνεσαι. Αυτό είναι η αγάπη. Η αίσθηση ότι υπάρχεις και η ύπαρρξη σου είναι στενά συνδεδεμένη με την ύπαρξη ενός άλλου ατόμου»
'Aγνωστος

«Η αγάπη είναι ένας ψίθυρος όταν σε πλησιάζει, μία φωνή όταν σε καλεί και μία κραυγή όταν τη νιώθεις
'Aγνωστος

«Δεν έχεις ζήσει τίποτα, αν δεν έχεις γνωρίσει την αγάπη»
Boris Kolatof

Πηγή: http://georgelaios.blogspot.gr