: Απεικάσματα σκέψης: Το γραφείο
Yπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.

Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο. Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα. Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη. Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα όσους μας αγαπούν περισσότερο. 

Το γραφείο


Νυχτερινό

Έφυγες…

Δε ρώτησες αν μου’ χει μείνει ανάσα
Δεν άντεξες της ψυχής  την ορμή
Δεν γεύτηκες του ονείρου το χάδι
Και ‘ γω, εδώ…
Μένω στο στερέωμα της νύχτας να σ΄ ακολουθώ…
Πηγαίνω τον δρόμο της δίψας
για το χαμένο όνειρο
Πώς ν΄ αντέξω τόση μοναξιά…

Παίρνω το δρόμο του φευγιού..
Μέσα στη νύχτα…
Φώτα ολούθε αναψοκοκκινίζουν
Τρεμοπαίζουν και διαδοχικά σβήνουν
καθώς τα προσπερνώ
Κοιτάζω χωρίς να τα βλέπω,
γιατί τα μάτια της καρδιάς μου είναι σφαλισμένα,
Συγκεντρωμένα μόνο πάνω σου..
Προσπερνώ τα σκοτεινιασμένα σπίτια..
Οσμίζομαι τις νότες τις βροχής,
καθώς χτυπούν ανελέητα τα τζάμια.
Και ξεμακραίνω με ιλιγγιώδη ταχύτητα,
Χωρίς προορισμό..

Και φεύγω…
Φεύγω για να μη γευτώ
του αποχαιρετισμού τα πικραμύγδαλα.
Φεύγω…
Για να μη νιώσω του χειμώνα την φύση.
Φεύγω για να μην υπάρξω χωρίς εσένα.
Δε θα μπορέσω να υπάρξω χωρίς εσένα..

Δυο παιδικά μάτια με κοιτούν δακρυσμένα
Μια ανάσα αθώα καθισμένη
σε ψηλό μαντρότοιχο με κοιτά
και με σφαλίζει για πάντα.
Όχι δε μπορώ να ξεπεζέψω από της ζωής μου το άρμα
Όχι δε μπορώ να μηνύσω του τέλους την ύπαρξη
Όχι δε μπορώ να φιλήσω του Άδη τα χείλη

Δυο παιδικά μάτια αθώα με κοιτούν
και μου στέλνουν πνοές ανάγκης
Δυο μάτια από ψηλό μαντρότοιχο,
δυο χέρια με κρατούνε για πάντα
Και δεν αντέχω να φύγω…
Τρέχω με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Προσπερνώ ανυποψίαστους διαβάτες
Χαμογελώ κι ας μην πιστεύω πια στη χαρά

Δακρύζω
Κραυγάζω
Σπαράζω
Κανείς δεν μ΄ακούει..
Γιατί;
Γιατί δε μ΄ ακούτε..
Ε… διαβάτες ,
εσείς που ξεμακραίνετε
και μ΄ αφήνετε μόνη
Γιατί δε μ΄ αγγίζετε;
Γιατί δε  με θέλετε;
Γιατί με φθονείτε;

Τρέχω προσπερνώντας πανύψηλα δάση
Μπαξέδες ξέχειλους με αρώματα λήθης
Ουρανούς ξάστερους με πανσέληνους μαύρες
Και θέλω να φτάσω στο αδιέξοδο της μοίρας
Σε γκρεμό βαθύ να πετάξω,
Σαν πουλί να πετάξω και να βρω λυτρωμό
απ’ της ψυχής μου τα πάθη.
Μα δε μπορώ..

Δυο μάτια παιδικά με κοιτούν
Μου μιλούν
και μου λένε
«Ζήσε!»


Δημιουργός : ΜΙPS


Αφιερωμένο...


Κάποτε... 
χρωμάτιζα τα όνειρα μου 
με το χρώμα της αγάπης σου...
Κάποτε...
ταξίδευα με τα μάτια σου...
σε απέραντους ωκεανούς...
Κάποτε...
λάτρευα την μουσική 
γιατί ήταν γλυκιά σαν την φωνή σου...
Κάποτε...
αγαπούσα την ζωή γιατί εσύ ήσουν η ζωή μου...
Κάποτε...
έτσι ήταν η ζωή μου...
σαν όνειρο...
σαν ένας κήπος 
με πολύχρωμα λουλούδια...
μα...
ήρθε μια στιγμή...
που μίσησα τα όνειρα...
την ζωή...
και έγιναν πολλές αυτές οι στιγμές....
Κάποτε....
μετά απο καιρό,
ξαναβρήκα τον εαυτό μου....
και χαμογέλασα στην ζωή....
Τώρα....
κοιτάζω μπροστά....
σε ένα αβέβαιο μέλλον....
με μια μικρή ελπίδα στην ψυχή μου....
να σιγοκαίει...
Τώρα...
θέλω να ξανανθίσουν 
τα λουλούδια στον κήπο μου... 
Τώρα....
θέλω...
να ξανανιώσω την αγάπη στην καρδιά μου...
Μα...πιο πολύ απο όλα ξέρεις τι θέλω;.....
Να είσαι σε μια άκρη στον κήπο μου....
και να με βλέπεις...
να με βλέπεις να ζω....
Τώρα ίσως έγινα κι εγώ σκληρή...
σαν εσένα...
Τώρα...
θέλω να πονέσεις....
κι ας πονέσω μαζί σου....
αγάπη μου...


Δημιουργός : ΜΙPS




Στη σιωπή...


Έθαψα την αγάπη μου
στον τάφο της αιωνιότητας
και παραδόθηκα στον χρόνο
Σαν φάντασμα τώρα γυρνάω
Τα δάκρυα μου σαν βροχή

Σαν πεταλούδα που χορεύει
με τα ρούχα της βαμμένα στον πόνο
η ύπαρξη μου τώρα έληξε…
Οι αναμνήσεις μόνο μείναν

Το μυαλό μου αρνείται
Η καρδιά μου ποθεί…
Κι ας είναι μαγεμένη
από τον φόβο της να ζήσει

Στη σιωπή…
μόνο στη σιωπή υπάρχω… 


Δημιουργός : ΜΙPS


Χαμογέλα...



Βλέπω στην θάλασσα να καθρεφτίζονται τα μάτια σου,
ακούω στην πνοή του ανέμου την φωνή σου
και στον ήλιο που λάμπει το χαμόγελο σου..
Μα σήμερα το πρωί ο ήλιος δεν μου χαμογέλασε,
σήμερα έχει τόσο κρύο όσο κρύα και παγερή είναι η καρδιά σου...
Ελπίζω κάποτε,κάπως,να φύγει ο χειμώνας απ'την ψυχή σου
 ν'αφήσεις το καλοκαίρι να μπει στην ζωή σου,το γαλάζιο της θάλασσας,
η αύρα του ανέμου,και η λάμψη του ήλιου,να σου χαμογελάσουν...
Για να χαμογελάσω κι εγώ...Έστω και χωρις εσένα..


Δημιουργός : ΜΙPS