Φωτογραφία δρόμου

Η φωτογραφία δρόμου, που έχει μια μακράν παράδοση στη φωτοδημοσιογραφία την ιστορία της φωτογραφίας και στους μεγάλους καλλιτέχνες, έχει γίνει πρόσφατα, η μάλλον εδώ και πολύ καιρό, ύποπτη και μάλιστα πρόσφατα έχει αποκτήσει και άλλα κουσούρια. Όπως αναφέρεται και στο TimesOnline, οι φωτογράφοι δρόμου αντιμετωπίζονται με μεγάλη καχυποψία, πέρα από τις ανησυχίες της παιδοφιλίας και της τρομοκρατίας. Μια νέα εκστρατεία με αφίσες από τη μητροπολιτική αστυνομία του Λονδίνου ενθαρρύνει τους κατοίκους του να καλούν άμεσα από μια ειδική τηλ.γραμμή, που έγινε για αυτό το σκοπό, εάν παρατηρήσουν κάποιο φωτογράφο «ύποπτα» να τους σημαδεύει. Στην Ελλάδα δεν είναι και πολύ καλύτερα τα πράγματα, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, ο κόσμος δείχνει να ενοχλείτε εύκολα, φοβούμενος και με όλες αυτές τις εκπομπές τύπου «ζούγκλα» αλλά και την έκθεση του στο διαδίκτυο.
Είναι αυτό το μέλλον της φωτογραφίας δρόμου; Φαίνεται ειρωνικό το ότι η φωτογραφία δρόμου κατάντησε να είναι στόχος όταν οι αρχές έχουν ήδη μαγνητοσκόπηση όλους εμάς στους αερολιμένες, τις τράπεζες τις δημόσιες συγκοινωνίες και στις διασταυρώσεις των πόλεων. Τι είναι μια παραπάνω φωτογραφία δική τους, δική μου ή δική σας που διασχίζετε το δρόμο; Στην πραγματικότητα, μερικές από τις διασημότερες φωτογραφίες στην ιστορία λήφθηκαν από τους φωτογράφους δρόμου - Robert Frank, Henri Cartier-Bresson , Diane Arbus και όχι μόνον.
Χαρακτηριστικό είναι το πιο κάτω άρθρο της Κατερίνας Οικονόμου στην Ελευθεροτυπία, τον περασμένο μήνα, για το πώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και το αμόκ που έχει καταλάβει πολλούς περί προσωπικών δεδομένων…

Μην πυροβολείτε τον... φωτογράφο

Η κοπέλα έβαζε προσεκτικά κραγιόν, αξιοποιώντας την αντανάκλαση του ειδώλου της πάνω στη βιτρίνα ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου, στο κέντρο της Αθήνας. Απορροφημένη από την προσπάθεια να πετύχει το περίγραμμα, δεν πήρε είδηση τον άνδρα που τη στόχευε με τον φακό της φωτογραφικής μηχανής του. Παρακολουθούσα τη σκηνή με τη σκέψη ότι, πράγματι, ήταν πολύ ευχάριστη η εικόνα εκείνης της τριαντάχρονης, κομψής Αθηναίας που έστησε ένα αυτοσχέδιο μπουντουάρ στη νυχτερινή Πανεπιστημίου -αν δεν το είχε προσέξει πρώτος ο άνδρας με τη μηχανή, θα την είχα προσπεράσει χωρίς να δώσω σημασία σ' εκείνο το χαριτωμένο στιγμιότυπο. Στο δεύτερο κλικ της μηχανής, όμως, η γυναίκα γύρισε και το ξάφνιασμα, σε δευτερόλεπτα, μετατράπηκε σε θυμό. Με οργισμένη φωνή, απαίτησε να μάθει ποιος του έδωσε το δικαίωμα να τη φωτογραφίζει και άρχισε να πετάει κάτι βαρύγδουπα περί προσωπικών δεδομένων. Απομακρύνθηκα χωρίς να περιμένω ν' ακούσω την απάντηση του φωτογράφου, ο οποίος πάντως την κοίταζε άναυδος.
Μήπως η ευαισθησία μας για την περιφρούρηση της ιδιωτικότητας έχει τον τελευταίο καιρό αγγίξει τα όρια της υπερβολής; Πώς φαντάστηκε εκείνη η γυναίκα ότι μπαίνοντας στον δημόσιο χώρο θα έχει -και θα δικαιούται- τον απόλυτο έλεγχο της εικόνας που δίνει; Αναπόφευκτα, βγαίνοντας από το σπίτι μας, έχουμε ήδη κάνει μια άτυπη συμφωνία: οι άλλοι θα μας κοιτάζουν ελεύθερα, αν θέλουν μάλιστα θα μας παρατηρούν. Παραχωρούμε την εικόνα μας στο βλέμμα των άλλων - που αν κρατούν φωτογραφική μηχανή μπορούν και να την απαθανατίσουν. Θα μπορούσαν προφανώς να μας ζητούν την άδεια, και αρκετοί φωτογράφοι πράγματι το κάνουν. Αυτό, όμως, δεν μπορεί παρά να σημαίνει πως ο αυθορμητισμός είναι εκ των πραγμάτων χαμένος. Η φωτογραφία δρόμου αντλεί το ενδιαφέρον, την ένταση και τελικά την αλήθεια της από την ικανότητα του φωτογράφου να αιχμαλωτίσει το στιγμιαίο, να συλλάβει τη φευγαλέα ομορφιά του τυχαίου.

«Η καθημερινότητα είναι συναρπαστική, γεμάτη από μικρά θαύματα. Κανένας σκηνοθέτης δεν μπορεί να αποδώσει τη γοητεία του απρόσμενου που γεννιέται στον δρόμο», συνήθιζε να λέει ο Ρομπέρ Ντουανό. Η δική του διάσημη φωτογραφία των δύο ερωτευμένων, που φιλιούνται έξω από το Hotel de Ville, μας διηγείται μια ιστορία από το Παρίσι του '50.

Ο φακός και η διεισδυτική, ευαίσθητη ματιά των καλύτερων φωτογράφων δρόμου του περασμένου αιώνα είναι ο λόγος που μπορούμε να φανταστούμε και να ανασυστήσουμε το παρελθόν μας - οι φωτογραφίες του Ντουανό, του Ρόμπερτ Φρανκ, του Μπρεσόν και του Γουόκερ Εβανς δεν είναι μόνο αισθητικά ενδιαφέρουσες. Καταγράφουν και αφηγούνται την πολιτισμική ιστορία μας, ακριβώς την ώρα που τη γράφουμε πάνω στις ελάχιστες, φαινομενικά αδιάφορες ψηφίδες της καθημερινότητας. Τι είναι η ιστορία μιας πόλης αν όχι και το άθροισμα των μικρών επεισοδίων που παίζονται στον δημόσιο χώρο;

Ο βραβευμένος Βρετανός φωτογράφος Ρότζερ Χάτσιγκς έπεσε θύμα ξυλοδαρμού σε ένα πάρκο στο Λονδίνο - ένας άνδρας νόμιζε πως ο Χάτσιγκς φωτογράφιζε το παιδί του. Τόση έχθρα και καχυποψία απέναντι στον φακό δεν είχε συναντήσει την περίοδο που ήταν σε αποστολή στη Βοσνία. Ακόμη και αν πράγματι είχε φωτογραφίσει το παιδί, γιατί αυτό θα έπρεπε να προκαλέσει τρόμο στον πατέρα; Λίγο η υστερία για τους παιδόφιλους που υποτίθεται πως παραμονεύουν σε κάθε γωνία, λίγο ο πανικός για το ενδεχόμενο τρομοκρατικών επιθέσεων, λίγο οι στρεβλώσεις του επίμονου κινήματος πολιτικής ορθότητας που μας έχει κάνει μυγιάγγιχτους, κι έχουμε φτάσει να κυκλοφορούμε στους δρόμους των πόλεων με την αίσθηση πως όλοι απειλούμαστε απ' όλους.

Ο Γουόκερ Εβανς φωτογράφιζε τους συνεπιβάτες του στον υπόγειο της Νέας Υόρκης, με μία κάμερα κρυμμένη στο παλτό του. Τι αλήτης... Αν είχε επιχειρήσει το ίδιο σήμερα, θα είχε φάει πολύ ξύλο. Όταν ο Μπρεσόν φωτογράφιζε, στην Αθήνα του 1953, δύο μαυροντυμένες Ελληνίδες τη στιγμή που περνούσαν μπροστά από την κατοικία με τις καρυάτιδες στο Θησείο, παραβίαζε άραγε την ιδιωτικότητα των δύο γυναικών; Ενδεχομένως. Και ευτυχώς. Το θέμα είναι πώς αντιλαμβανόμαστε τελικά την έννοια της ιδιωτικότητας στον δημόσιο χώρο και σε ποιες συνθήκες πραγματικά υπονομεύεται η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων μας.



Και σε τελική ανάλυση, μήπως να χαλαρώσουμε λίγο; Δεν ξέρω ποιος ήταν ο άνδρας που εκείνο το βράδυ φωτογράφισε τη φιλάρεσκη Αθηναία στην Πανεπιστημίου, αλλά ελπίζω να μην του επέβαλε να πατήσει το delete στην ψηφιακή του. Μπορεί η γυναίκα να είχε την τύχη να τη φωτογράφισε ένας νέος Γκάρι Βίνογκραντ. Ο σπουδαίος Αμερικανός φωτογράφος στόχευε κι αυτός με τον φακό του ανύποπτες γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Κι είχε το θράσος να τις δημοσιεύσει μετά σ' ένα λεύκωμα με τον τίτλο «Women Are Beautiful». Υποθέτω πως κανένα από τα απρόθυμα μοντέλα του δεν αισθάνθηκε προσβεβλημένο. Βέβαια, είναι εξίσου πιθανό ο άγνωστος Αθηναίος φωτογράφος να αποφάσισε να δοκιμάσει την καινούργια ψηφιακή μηχανή του εκείνο το βράδυ που έπληττε αφόρητα.

Κατερίνα Οικονόμου Ελευθεροτυπία
Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

Το γεγονός είναι ότι πολύ λίγοι από μας ζούμε τις ζωές μας εξ ολοκλήρου εκτός της δημόσιας οπτικής . Ο δρόμος αποτελεί το χώρο όπου ο πολιτισμός αναπτύσσεται και απεικονίζεται πίσω σε μας μέσω του εμπορίου, της αρχιτεκτονικής, της μόδας, της γλώσσας των σωμάτων, της διαφήμισης και της αναγνώρισης των ανθρώπων μας .
Ιστορικά η φωτογραφία δρόμου, με τυχαίες σκηνές, είναι ανεκτίμητη στην κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων και στο να μάθουν από πού και πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Πώς οι άνθρωποι μετακινούνταν γύρω από την πόλη, πώς ντύνονταν , που ψώνιζαν, πως καθιερωνόταν η μόδα κλπ. - Η ειλικρινής φωτογράφιση στο δρόμο είναι ένας κρίσιμος καθρέφτης, ένα απαραίτητο στιγμιότυπο της συλλογικής εμπειρίας μας στα κοινά διαστήματα. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ενδεχομένως πως είναι ένα καλοκαίρι στο Παρίσι η στην Νέα Υόρκη η ακόμα στην Αθήνα το 1938; Πώς αλλιώς θα μπορούμε να πιάσουμε μια άγρια και συγκρουσιακή σκηνή δρόμου του Σαν Φρανσίσκο το 1968; η στην Αθήνα των συνταγματαρχών του 1967;
Δυστυχώς στην εποχή μας όπου κυριαρχεί η καχυποψία και η επιφυλακτικότητα δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα η φωτογράφιση δρόμου και θα έλεγα ακόμη ίσως και επικίνδυνο. Ο καθένας διαστρεβλώνει τους κανόνες και θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να βάζει όρους, όρια και απαγορεύσεις.
Τώρα βέβαια επειδή κάποιων οι απόψεις η οι εμμονές αποδεικνύονται επιφανειακές η άδικες δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να φωτογραφίζουμε στο δρόμο ούτε ασφαλώς αυτό μπορεί να αποφευχθεί διαχρονικά. Δηλαδή είναι σαν να λέμε να απαγορεύσουμε σε όλους τους ανθρώπους να μετρούν γιατί μερικοί δεν μπορούν να κάνουν σωστή πρόσθεση!
Από την άλλη δεν σημαίνει ότι αυτή( η φωτογραφία δρόμου) θα πρέπει να θεωρηθεί η ευκολότερη οδός προς μια καλλιτεχνική καταξίωση, αντιθέτως είναι από τα δυσκολότερα εγχειρήματα.
Ο Π. Ριβέλλης είχε πει κάποτε «Στην τέχνη το φαινομενικά ευκολότερο είναι και το ουσιαστικά δυσκολότερο. Ας μην νομίζουν λοιπόν οι απανταχού τής Ελλάδας νέοι φωτογράφοι, ότι ο ευκαιριακός βομβαρδισμός τού ανυποψίαστου και ανυπεράσπιστου κοινωνικού μας περίγυρου θα τους εξασφαλίσει εύκολα και σύντομα φωτογραφία ενδιαφέρουσα και προσωπικό καλλιτεχνικό ύφος. Τις περισσότερες φορές θα καταλήξουν σε μια συλλογή φολκλορικών ή χιουμοριστικών στιγμιότυπων, που θα είναι για την καλλιτεχνική φωτογραφία ότι τα πνευματώδη ευφυολογήματα για τη λογοτεχνία.
Αν όμως οι νέοι αυτοί φωτογράφοι θελήσουν να μελετήσουν τους σπουδαίους «φωτογράφους» τού «δρόμου» θα διαπιστώσουν: Πρώτον, ότι τα θέματά τους δεν έχουν καθαυτά (τις περισσότερες φορές) ενδιαφέρον, παρά μόνον σε σχέση με το φωτογραφικό (και όχι πραγματικό) γεγονός και, ακόμη πάρα πέρα, εντασσόμενα στο συνολικότερο έργο τού φωτογράφου, με πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα προσέγγιση τού κόσμου και τού φωτογραφικού μέσου…»

Η φωτογραφία δρόμου προϋποθέτει να είστε κοντά στους ανθρώπους - συχνά πολύ κοντά. Για να κάνει κάποιος αυτόν τον τύπο φωτογραφίας με επιτυχία πρέπει να είναι στη σκηνή, στο συγκεκριμένο μέρος και όχι ένας απόμακρος παρατηρητής. Αυτό σημαίνει φωτογράφηση με ευρυγώνιους φακούς και πιστεύω τίποτα περισσότερο από τα 50mm. Με ευρυγώνιο φακό συμμετέχετε. Με ένα τηλεφακό είστε στην καλύτερη περίπτωση παρατηρητής, στη χειρότερη περίπτωση ένας περαστικός. Ακριβώς αυτή η μέθοδος είναι που αποτρέπει και αρκετούς φωτογράφους, λόγω του ότι αυτός ο τρόπος φωτογράφισης σημαίνει πολύ κοντά στο προσωπικό διάστημα των περισσότερων ανθρώπων.
Μια φωτογραφία δρόμου για να είναι πετυχημένη θεωρώ ότι κάτι στη σκηνή πρέπει να «μιλήσει» να φανεί σημαντικό στο φωτογράφο, ακόμα κι αν εκείνο το κάτι δεν είναι άμεσα προφανές. Η αποτελεσματική φωτογραφία δρόμου πρέπει να δημιουργεί μια ανατρεπτική οπτικά εικόνα παρά να αφηγείται κάποια ιστορία καταγράφοντας απλά τι ήταν εκεί σε έναν ιδιαίτερο χρόνο και σε μια συγκεκριμένη θέση.
Νομίζω μια από τις καλύτερες μεθόδους φωτογραφίας δρόμου τείνει να είναι η αντανακλαστική, συχνά ένα είδος reportage που μπορεί να πάρει μία θέση με μόνο μια καλά στοχευμένη φωτογραφία. . η γρηγοράδα του να βάλω την κάμερα στο ύψος του ματιού δεν σημαίνει ότι η προσεκτική σύνθεση και η καλλιτεχνική φαντασία, δεν έχουν πραγματοποιηθεί , αλλά ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά συμβαίνει πριν καν να κοιτάξω μέσω του σκοπεύτρου – και συμβαίνει μέσω της εκμάθησης να αναγνωρίζονται οι καταστάσεις, να προσδοκάς την συμπεριφορά, να αναγνωρίζεις τη σκηνή/το μέρος , με λίγα λόγια να αναπτύσσεις ένα καλλιτεχνικό όραμα και μια φωτογραφική φαντασία. Έχοντας ένα «καλό μάτι», και προπαντός να είσαι παρών, βοηθάει πάρα πολύ. Ακόμα δεν είναι όλη η φωτογραφία δρόμου "γρήγορη" στη διάρκεια των όποιων γεγονότων. Μερικά συμβάντα είναι αρκετά «σκόπιμα», εξετάζονται προσεκτικά και εκτελούνται.

Henri Cartier-Bresson : The Decisive Moment - (Η αποφασιστική στιγμή) ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβαστεί από όλους τους ενδιαφερόμενους για τη φωτογραφία δρόμου και τις ρίζες της , και είναι τώρα ελεύθερο να το διαβάσετε δωρεάν στη πιο κάτω διεύθυνση on line.

http://e-photobooks.com/cartier-bresson/decisive-moment.html





Μάθημα φωτογραφίας δρόμου, από τον Garry Winogrand

Το πιο κάτω άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο τεύχος Ιουνίου του 1988 στο περιοδικό Modern Photography Γράφτηκε από τον Mason Resnick, ιδρυτή του Black and White World, για τον καιρό που διετέλεσε μαθητής του Garry Winogrand.
Είναι άκρως ενδιαφέρον για όσους ασχολούνται και θέλουν να ενδιατρίψουν βαθύτερα με τη φωτογραφία δρόμου αλλά και να κατανοήσουν τις μεθόδους και τα «μυστικά» του μεγάλου φωτογράφου.

Ποιός είναι ο Mason Resnick
Ο Resnick είναι ενεργός φωτογράφος στη φωτογραφία δρόμου. Η ζωή του σαν φωτογράφος κυριολεκτικά άλλαξε όταν μαθήτευσε κοντά στον Garry Winogrand το 1976. Έχει προωθήσει με μεγάλο ενθουσιασμό τη φωτογραφία δρόμου (καθώς επίσης και άλλες μορφές φωτογραφίας). ο Resnick έχει δημοσιεύσει πλειάδα άρθρων για τη φωτογραφία σε πολλά περιοδικά φωτογραφίας και ιστοχώρους από το 1983. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Modern Photography, Popular Photography, Photo Business, Shutterbug, Photo District News, Visio, Darkroom Photography, American Photo και Outdoor & Travel Photography. Διετέλεσε ακόμα αρθρογράφος για θέματα φωτογραφίας στους New York Times. Αυτήν την περίοδο είναι ο επικεφαλής του κέντρου εκμάθησης Adorama AIRC, όπου εργάζεται από το 2005, και διδάσκει φωτογραφία δρόμου στο Perfect Picture School of Photography. Οι φωτογραφίες του έχουν εμφανιστεί στα περιοδικά Stern, Hadassah, και Modern and Popular Photography . Φωτογραφικές συλλογές του είναι μέρος της μόνιμης συλλογής του Μουσείου Τέχνης της Πόλης της Οκλαχόμα.

...
Δύο από τις πολλές εξαιρετικές φωτογραφίες του Garry Winogrand

Παίρνοντας έμπνευση από τον δάσκαλο τράβηξα οκτώ φιλμ εκείνη τη μέρα! Δούλευα όλη τη νύχτα για να τα τυπώσω και την επόμενη μέρα παρουσίασα, κατενθουσιασμένος, στο δάσκαλο περίπου 50 τυπωμένες φωτογραφίες. Ο Winogrand τις χώρισε σε δύο στήλες, καλές και κακές και μετά μου τις έδωσε πίσω χωρίς κανένα σχόλιο. Τον πίεσα για λεπτομέρειες: τι είναι αυτό που κάνει αυτήν την φωτογραφία καλή ; Γιατί συμπαθείς εκείνη την φωτογραφία και όχι αυτή; Μου απάντησε απλά " είναι καλή φωτογραφία!" και με προέτρεψε να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στις φωτογραφίες που τραβά. Ήμουν απογοητευμένος, αλλά αισθάνθηκα και την πρόκληση. Το υπόλοιπο του μαθήματος κύλησε στο ίδιο μοτίβο. Την υπόλοιπη μέρα συνέχισα να φωτογραφίζω σαν μανιακός (όπως και οι περισσότεροι από τους άλλους σπουδαστές). Δούλεψα στο σκοτεινό θάλαμο μέχρι την αυγή, ετοίμασα μια δέσμη φωτογραφιών 8x10 και γύρισα στη Νέα Υόρκη από το Long Island για το μάθημα των 9 π.μ.
Ο Winogrand χώρισε πάλι τις φωτογραφίες σε καλές και αδιάφορες. Μελέτησα τις επιλογές του, προσπαθώντας να μπω στη λογική του. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όταν «λειτουργεί» ολόκληρη η φωτογραφία—δίνει μια διαισθητική απάντηση σε κάτι οπτικό, ανεξήγητο με λέξεις, «…την συμπαθώ» . Εάν μόνο ένα μέρος της φωτογραφίας λειτουργήσει, αυτό δεν είναι αρκετό.

Μας είπε ότι το cropping μας ήταν λανθασμένο και να φωτογραφίζουμε σε πλήρες πλαίσιο έτσι ώστε " η ποιότητα του οπτικού προβλήματος να βελτιωθεί." Ο Winogrand μας είπε ακόμα να φωτογραφίζουμε αυτό που εμείς νιώθουμε ότι μας λέει κάτι και να εμπιστευόμαστε τις επιλογές μας, ακόμα κι αν κανένας άλλος δεν συμφωνεί με αυτές .
Την επόμενη εβδομάδα, ο Winogrand μας είπε για τις μεθόδους με τις οποίες δούλευε ,οι οποίες ήταν μάλλον ανορθόδοξες, αλλά καθόλου επιφανειακές. Δεν εμφάνιζε ποτέ φιλμ μετά από μια φωτογράφιση . Περίμενε σκόπιμα ένα ή δύο χρόνια, λέγοντάς μας ότι έτσι δεν θα είχε ουσιαστικά καμία ανάμνηση της πράξης η της λήψης μιας μεμονωμένης φωτογραφίας. Αυτό, έλεγε, δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για μια αυστηρότερη κρητική για τις φωτογραφίες του! Όπως μας είπε " Εάν ήμουν σε μια καλή διάθεση την ημέρα της φωτογράφισης, τότε εμφάνιζα το φιλμ αμέσως, " μπορούσα να επιλέξω μια εικόνα επειδή θυμόμουν πόσο καλά αισθάνθηκα όταν την πήρα και όχι απαραιτήτως επειδή ήταν μια πολύ καλή φωτογραφία. Θα κάνετε καλύτερες επιλογές εάν προσεγγίζετε «ψυχρά» τα αρνητικά σας και διαχωρίζοντας την επεξεργασία από την φωτογράφιση όσο το δυνατόν περισσότερο. "

Ο Winogrand έβρισκε μερικά από τα πιο δημοφιλή θέματά του με τη μελέτη των workprints του. Δεν βγήκε ποτέ λέγοντας " Θέλω να φωτογραφίσω το τάδε σήμερα, " επειδή αυτό δημιουργεί προκαταλήψεις και σε αποτρέπει από το να είσαι ανοικτός να δεις άλλα πράγματα. Εργάστηκε χωρίς προκαταλήψεις σε αυτό που θα λέγαμε κατάλληλο φωτογραφικό θέμα ή το πώς μια φωτογραφία πρέπει να δείχνει. Είχε πει " Φωτογραφίζω κάτι για να δω πως θα φαίνεται φωτογραφημένο." Μας ενθάρρυνε να μελετήσουμε τις φωτογραφίες των μεγάλων φωτογράφων. Δείτε τις τυπωμένες δουλείες τους στις γκαλερί και τα μουσεία για να ξέρετε πώς μια καλά τυπωμένη φωτογραφική δουλειά δείχνει. Μας σύστησε τους Αμερικανούς Robert Frank, το American Images του Walker Evans τον Robert Adams' τη δουλεία του Lee Friedlander, Paul Strand, Brassai, Andre Kertesz, Weegee και του Henri Cartier-Bresson.
Μας συμβούλεψε ακόμα να είμαστε πάντα εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος και συμβαίνουν πράγματα για φωτογράφιση. Το αγαπημένο του μέρος φωτογράφισης ήταν το Columbus Circle στην πόλη της Νέας Υόρκης, Κυριακές στις 3 μ.μ.
Όταν κάποτε τον ρώτησα γιατί βγάζει με κλίση τους ορίζοντές του; Μου απάντησε
" Ποια κλίση; " δεν ενδιαφερόταν να κρατά τους ορίζοντες σε ευθεία γραμμή μέσα στο πλαίσιο, αλλά πάντα είχε ένα κάθετο πλαίσιο αναφοράς στις εικόνες του. (Αυτό μπορεί να είναι και ο μόνος κανόνας της σύνθεσης που μας δίδαξε.)

Είπε ότι η ένταση μεταξύ της φόρμας και του περιεχομένου μιας φωτογραφίας τη κάνει επιτυχημένη. Μας είπε ακόμα ότι η επιτυχέστερη τέχνη είναι αυτή που βρίσκετε στα πρόθυρα της αποτυχίας. Αυτές όλες οι ανάμεικτες ιδέες πρόσθεσαν τελικά πάνω μας μια συνεπή προσέγγιση στη φωτογραφία που μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: καμία προκατάληψη. Οι φωτογραφίες του δεν είχαν τίποτα που να παραπέμπει η έστω να μοιάζει με κάτι που υπήρξε και πριν στην φωτογραφία δρόμου. Ακόμη και η μέθοδος διδασκαλίας του (που άφηνε τους σπουδαστές να δημιουργήσουν το μάθημα με ερωτήσεις, απαντώντας μόνο όπου είχε κάτι σημαντικό να πει) απεικόνιζε και τη φιλοσοφία ανατροπής του σε οποιοδήποτε προηγούμενο παράδειγμα για το «πώς γίνεται» μια φωτογραφία.
Μετά το τέλος του εκπαιδευτικού χρόνου, έβλεπα τη φωτογραφική μηχανή μου και τον κόσμο διαφορετικά πια. Ενθαρρυμένος και από τα τελευταία λόγια του Winogrand' την ώρα του αποχωρισμού από το σχολείο, που μου είχε πει" Πάρε μια άλλη φωτογραφική μηχανή και δούλεψε μαζί της" Αγόρασα λοιπόν μια Leica Μ3 με 35mm φακό και συνέχισα το ταξίδι μου στην τέχνη της φωτογραφίας. Τον Winogrand τον ξαναείδα το 1982 σε μια διάλεξη που έδωσε στο Queens College. Δράττοντας την ευκαιρία του έδειξα κάποια πρόσφατη δουλεία μου. Είπε ότι «τη συμπάθησε» και γυρίζοντας μου είπε να συνεχίσω. Αφού μου υπέγραψε μια φωτογραφία που του πήρα από τη χρονιά που κάναμε τα μαθήματα του είπα, " θα σας δω την επόμενη φορά δάσκαλε. " Αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε επόμενη φορά. Δύο χρόνια αργότερα έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.

Μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες δρόμου από τους εξαιρετικούς φωτογράφους του MAGNUM και NATIONAL GEOGRAPHIC


MAGNUM

......

photo by John Vink Nikos Economopoulos Jean Gaumy



......
photo by Richard Kalvar Κωνσταντίνος Μάνος Chien-Chi Chang



ΝATIONAL GEOGRAPHIC

......
PATRA GREECE 1930 Photograph by Maynard Owen



......

All photo copyrights reserved by there photographers,Magnum and NG

Βιβλία : Σχολεία Ζωής

Μαργαρίτα Καραπάνου και το βιβλίο της Η ζωή είναι αγρίως απίθανη :

" Ίσως γι' αυτό και η βαθύτερη δικιά μου αδιαφορία και ψυχρότητα. Αλλά τι απίστευτο δώρο όταν κάποιος ή κάτι μ' αγγίξει. Τι λάθος η άποψη πως η ευαισθησία είναι να πάλλεσαι με το καθετί! Αντίθετα. Ο ευαίσθητος άνθρωπος είναι ψυχρός και αδιάφορος φαινομενικά. Απλώς είναι τρομακτικά εκλεκτικός. Οργανωμένο παραλήρημα. Για τους άλλους είναι τέρας. Είναι αλλού, γι' αυτό. "

Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν"
A Tree Grows in Brooklyn (novel), a 1943 novel by Betty Smith

Είναι η στιγμή που η ηρωίδα η μικρή Φράνση μαθαίνει να διαβάζει και αντιλαμβάνεται το νόημα των λέξεων. Πιστεύω πως είναι μια σημαντική στιγμή στην ζωή ενός ανθρώπου..

" Ω, τι μαγική ώρα όταν ένα παιδί αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά πως μπορεί να διαβάζει τυπωμένες λέξεις.
Για κάμποσο διάστημα η Φράνση διάβαζε συλλαβιστά τα γράμματα, πρόφερε τον ήχο τους και μετά έβαζε τους ήχους μαζί για να σχηματίσει μια λέξη. Μια μέρα όμως κοίταξε μια σελίδα και η λέξη "ποντικός" πήρε στη στιγμή την σημασία της. Η Φράνση κοίταξε την λέξη και η εικόνα ενός γκρίζου ποντικού πέρασε από το μυαλό της. Το φράγμα ανάμεσα στον ξεχωριστό ήχο κάθε γράμματος και τη συνολική σημασία της λέξης έπεσε, και η τυπωμένη λέξη έπαιρνε αμέσως έννοια με μια γρήγορη ματιά. Διάβασε μερικές σελίδες βιαστικά και σχεδόν αρρώστησε από την υπερδιέγερση. Ήθελε να ξεφωνίσει. Μπορούσε να διαβάζει..!! Μπορούσε να διαβάζει!!

Από εκείνη την ώρα το διάβασμα έκανε ολόκληρο τον κόσμο της. Δεν θα ένιωθε πια μοναξιά, ούτε θα λυπόταν που δεν είχε στενές φίλες. Φίλες της έγιναν τα βιβλία και έβρισκε πάντα ένα που ταίριαζε στην διάθεση της στιγμής."
Όμηρος Αβραμίδης, Το τραγούδι της βροχής

Είχε δει την θλίψη στα μάτια του από την ώρα που ξεκίνησαν, και στη διαδρομή ήταν σιωπηλός. Του έπιασε το χέρι και του χαμογέλασε τρυφερά.
<<Άκου το τραγούδι της βροχής, βοηθάει να ξεχαστείς>>.
Η ανάμνηση πλημμύρισε την ψυχή του. Τα μάτια του έλαμψαν και της ανταπέδωσε το χαμόγελο.
<<Βοηθάει Λίζα;>>
<<Πάντα βοηθάει. Μάθε να το ακούς>>.
Την κοιτούσε βαθιά στα μάτια. <<Κι'αν δεν βρέχει;>>
<<Τότε άκου τους άλλους ήχους της φύσης... Τον αέρα που φυσάει, το γρύλο που τραγουδάει, την κουκουβάγια.Άκου τον θόρυβο των αυτοκινήτων, τη φωνή του μεθυσμένου που μιλάει με τον εαυτό του. Στρέψε την προσοχή σου έξω από σένα. Βοηθάει πάντα. Κάν'το>>.

Όσκαρ Γουαιλντ, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη 
Wilde, Oscar, 1854-1900

Έχω καταλήξει να αγαπώ την μυστικότητα. Μου φαίνεται ότι είναι το μόνο που μπορεί να κάνει τη σύγχρονη ζωή μας μυστηριώδη ή υπέροχη. Το πιο κοινό πράγμα γίνεται καταπληκτικό, αρκεί να το κρύψεις. Όταν φεύγω απ'την πόλη, δεν λέω ποτέ στους φίλους μου που πηγαίνω. Αν το έκανα, θα έχανα κάθε ευχαρίστηση. Είναι μια ανόητη συνήθεια αλλά μου φαίνεται ότι φέρνει πολύ ρομαντισμό στη ζωή μας.

Αλκυόνη Παπαδάκη , Στον ίσκιο των πουλιών

"Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. «Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;» Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα."

Ιστορίες μιας θαμμένης ζωής , Μπουκόφσκι
Henry Charles Bukowski

Όποιον και να ρωτήσετε θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος.Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη.Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους,τους παρανόμους,τα ρεμάλια.Δεν τα γουστάρω κείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια με τη γραβάτα και την καλή δουλειά.Μ' αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι , οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια,τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους.Αυτοί μ' ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις.

Αναφορά στον Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη

''Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται..μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η Νίκη,παρά ο αγώνας για τη Νίκη.
Και ξέρω ακόμα ετούτο,το δυσκολώτερο:δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη..η αξία του ανθρώπου είναι μια μονάχα,ετούτη:να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή.
Κι ακόμα ετούτο,το τρίτο,ακόμα πιο δύσκολο:η βεβαιότητα,πως δεν υπάρχει αμοιβή,να μη σου κόβει τα ήπατα παρά να σε γεμίζει χαρά,υπερηφάνια κι αντρεία.

Κάθε άρτιος άνθρωπος έχει μέσα του,στην καρδιά της καρδιάς του,ένα κέντρο μυστικό και γύρα του περιστρέφουνται τα πάντα..ο μυστικός αυτός στρόβιλος δίνει ενότητα στο στοχασμό και στην πράξη μας,και μας βοηθάει να βρούμε ή να εφεύρουμε την αρμονία του κόσμου.'Άλλοι έχουν τον έρωτα,άλλοι τη δίψα της μάθησης,άλλοι την καλοσύνη ή την ομορφιά ή τη λαχτάρα του χρυσαφιού και της εξουσίας κι όλα τ'αξιολογούν και τα υποτάζουν στο κεντρικό τους αυτό πάθος.
Αλίμονο στον άνθρωπο που μέσα του δε νιώθει να τον κυβερνάει ένας απόλυτος μονάρχης..η ζωή του κατασκορπίζεται ακυβέρνητη κι ασυνάρτητη σε όλους τους ανέμους."

Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή"

Rainer Maria Rilke
"....γόνιμος είναι κι ο έρωτας: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο: ίσως αυτό να 'ναι το δυσκολότερο απ' όσα μας έταξε η μοίρα, το πιο απόμακρο, η τελευταία δοκιμασία, το έργο που όλα τ'άλλα δεν είναι παρά προετοιμασία και προπαρασκευή του. Γι' αυτό κι οι νέοι -που είναι "αρχάριοι" στο κάθε τι -δεν ξέρουν ακόμα ν' αγαπούν: πρέπει να διδαχτούν τον έρωτα.
Με όλο τους το είναι, με όλες τους τις δυνάμεις συμμαζεμένες γύρω στην ερημική φοβισμένη καρδιά τους, που οι χτύποι της ψηλώνουν ολοένα, πρέπει να μάθουν ν'αγαπούν. Ο καιρός όμως της μαθητείας είναι πάντα καιρός μακρόχρονου "εγκλεισμού".
Έτσι είναι, για πολύν καιρό, κι ο έρωτας: μοναξιά, ολοένα και πιο έντονη και πιο βαθιά μόνωση. Έρωτας δε θα πει ν'ανοίγεσαι ευθύς, να δίνεσαι, να ενώνεσαι με κάποιον Άλλον (τι θα ήταν, άλλωστε, η ένωση δύο όντων ακαθόριστων ακόμα, ατελείωτων, ανοργάνωτων..είναι μια σπάνια ευκαιρία για να ωριμάσεις, ν'αποχτήσεις μιαν υπόσταση δική σου, να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος Κόσμος, για χάρη κάποιου άλλου, αγαπημένου προσώπου..είναι μια υψηλή, ακράτητη αξίωση, που σε χρίζει εκλεκτό της και σε σπρώχνει προς τ' απέραντα πλάτη.
Μόνο έτσι θα πρέπει να μεταχειρίζονται οι νέοι τον έρωτά τους: σαν ένα καθήκον που τους υποχρεώνει να εργάζονται αδιάκοπα στο μέσα τους κόσμο ("ν' ακροάζονται και να σφυροκοπάνε νύχτα-μέρα"). Δεν είναι ακόμα ώριμοι για το δόσιμο του εαυτού τους, για την εγκατάλειψη και το σβήσιμό τους μέσα σ'ένα άλλο άτομο, για οποιοδήποτε τρόπο Ένωσης. (Πρέπει, πρώτα, και για πολύν πολύν καιρό, να μαζεύουν και να θησαυρίζουν ολοένα). Η Ένωση αυτή, το δόσιμο αυτό, είναι το στερνό σκαλοπάτι..ίσως η ανθρώπινη ζωή να μη μπορέσει ακόμη να το χωρέσει."

Ελεωνόρα Σταθοπούλου, ''Εκείνος''
''Σήμερα φέρνοντας -αναπάντεχα στο νου μου έναν αρχαίο μύθο-κατάλαβα τι μπορεί να είναι η αγάπη.
Το κατάλαβα από μια εικόνα πάνω σ' ένα αγγείο: δείχνει τον Πηλέα, να έχει δέσει τα χέρια του γύρω από τη Θέτιδα και να την κρατάει σφιχτά. Αγαπούσε τη Θέτιδα και ο Κένταυρος, που ήταν σοφός, του είχε προβλέψει: ''Η γυναίκα αυτή συνέχεια θα μεταμορφώνεται. Μην φοβηθείς και μη λύσεις ποτέ τα χέρια σου. Θα γίνεται φίδι και λύκαινα, φωτιά και πάγος. Πράγματα δηλαδή, που δύσκολα κρατάει κανείς χωρίς να ματώσουν,να καούν και να παγώσουν τα χέρια του. Εσύ όμως θα το κάνεις. Η αγάπη θα σου δίνει τη δύναμη ν' αντέξεις, ό,τι χωρίς αυτή, θα σου προκαλούσε φρίκη και πόνο και αποστροφή. Και δεν θα χαλαρώσεις ποτέ το αγκάλιασμα, γιατί θα ξέρεις ότι πίσω απ' όλ' αυτά τα πρόσωπα κρύβεται η μορφή της αγαπημένης σου. Κρύβεται η ψυχή της''.
Αυτά είπε ο Κένταυρος κι ο Πηλέας τον άκουσε κι όσο κράταγε ο πόλεμος δεν έπαυε ν' αγαπάει και ν' αγκαλιάζει κάθε μορφή θηρίου που μπορεί να πάρει ο άνθρωπος. Κι ακόμα ήξερε, πως τα θηρία αυτά, είναι οι όψεις της τρέλας, του πόνου και της αρρώστιας που μπορεί να έχει ο καθένας μας. Όχι η αληθινή εικόνα του.
Και περίμενε το πλήρωμα του χρόνου, μέχρι να λιώσει η αγάπη του κάθε προσωπείο και κάθε αντίσταση, ώστε να δει επιτέλους την ομορφιά της Θέτιδας. Και την είδε. Επειδή δεν έλυσε ποτέ τα χέρια του, την είδε. Επειδή έβλεπε πέρα απ' τη δύση, την ανατολή και πέρα απ' το θηρίο, την θεότητα. Είδε και την αγάπη, πρόσωπο με πρόσωπο.''

Αλκυόνη Παπαδάκη "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας"

Αυτό που θα ήθελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο την ξερίζωσα.Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,τελικά,είναι ένας ώμος,να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.Να κλάψω για όλα.Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα.Για όσα ένιωσα.Για όσα περίμενα και ποτέ δεν ήρθαν.
Για όσα με πρόδωσαν.Για όσα με χαράκωσαν.Για όσα με θανάτωσαν.Για όσα μ'ανάστησαν.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.
Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψιθυριστά: "Μην κλαις" .Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό....

''Η μοναξιά είναι από χώμα'' της Βαμβουνάκη

" Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.
Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο σου, σ' αυτό το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν. Σκιές του απέραντου. Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες, προσπερνούσε από μια σου έκφραση, από μια σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε.
Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος.
Ό,τι κι αν σου πω δεν θα σου μεταδώσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω έτσι. Το απέραντο είναι άπιαστο, απερίγραπτο, ακαθόριστο. Χιλιάδες να λέω εναντίον σου αμέσως θα παραλύσουν μπροστά στη γρήγορη κίνηση του χεριού σου μόλις σηκωθεί για να φτάσει στα χείλη σου και να δαγκώσεις το μικρό σου νυχάκι σμίγοντας τα φρύδια σα να σκέφτεσαι κάτι δύσκολο.
Για μια τέτοια κίνηση, κάποιες ώρες, ένιωθα έτοιμος και τη ζωή μου να δώσω.
Για μια τέτοια κίνηση!
Σαν σινιάλο άλλων κόσμων ερχόταν προς εμένα κι ανέτρεπε όσα σου καταμαρτυρούσα. Από κατήγορο με μετέτρεπε σε ζητιάνο σου!
Για μια τέτοια κίνηση!
Δεν θα απορήσω ποτέ ξανά για το τι είναι εκείνο που αλυσοδένει ένα ζευγάρι. Δεν φαίνεται αυτό που αλυσοδένει. Εμείς οι απ' έξω δεν βλέπουμε τίποτα όμως ένας άντρας κανείς δεν ξέρει τι σινιάλα δέχεται από το βλέμμα μια γυναίκας, απ' την ανάσα της, από το γέλιο της, από την πιο ανεπαίσθητη χειρονομία της, από το άρωμά της.''

''Να υπάρχω μονάχα, να σ’ αγαπώ μονάχα και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω. Ούτε την παρουσία μου να μη χρειάζεται να δηλώνω πια. Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ, όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα και τα φυσικά. Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε κρίνω και εντελώς σε αποδέχομαι. Γλίτωσα από το μαρτύριο να προσπαθώ συνεχώς να σε διορθώνω. Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω. Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει κι εσύ πια δεν μου λείπεις αφού στης αγάπης τον τόπο δεν χωρά η απόσταση. Σ’ αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι, είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι είμαι έρχεσαι.''

Τομ Ρόμπινς, Ο χορός των εφτά πέπλων (απόσπασμα από το Πρελούδιο)

Thomas Eugene Robbins 
Αυτό είναι το δωμάτιο με την ταπετσαρία της λυκομάνας. Το μοτέλ των μανιταριών, που κάποτε νομίζατε πώς είναι ένα λαϊκό παραμύθι, ένα ηλίθιο, απαρχαιωμένο επαρχιώτικο φούμαρο.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου γεννήθηκαν οι σοφότεροι πρόγονοί σας, ό, τι κι αν είστε- χριστιανοί, Άραβες ή Εβραίοι. Το πλαστικό που είναι στρωμένο κάτω είναι ιερό. Παρακαλώ, βγάλτε τα παπούτσια σας.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου επινοήθηκε η μουσική σας. Προσέξτε το τύμπανο που είναι καρφωμένο στην ταπετσαρία της λυκομάνας, πάνω από το γωνιακό νεροχύτη όπου η αμαρτωλή σύζυγος έπλυνε το μεταξωτό σλιπάκι της, εξετάζοντάς το κάτω από το γαλάζιο φως της επιγραφής ΠΛΗΡΕΣ που αναβόσβηνε ύποπτα στο αμυδρό φως της αυγής.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου οι σωλήνες των οχετών ήπιαν το φεγγαρόφωτο. Αυτό είναι το δωμάτιο όπου τα βρύα έκαναν σιγά σιγά το θησαυρό να σωπάσει.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου είχε θαφτεί το Βαμμένο Ραβδί, όπου η Πορφύρα ήταν τυλιγμένη στον λατρευτικό της πάπυρο. Οι εραστές αλλάζουν το παλιό τους δέρμα μέσα σ΄ αυτό το χωμάτινο δωμάτιο, το αλλάζουν σαν τα ερπετά.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου η Ιεζάβελ έβαψε τα βλέφαρά της με την τραγική λάμψη της ιστορίας, το δωμάτιο όπου η Δαλιδά έκανε εξάσκηση για να πάρει το δίπλωμα της αισθητικής, το δωμάτιο όπου η Σαλώμη έριξε το έβδομο πέπλο καθώς χόρευε το χορό της έσχατης κατανόησης με τα κοκαλιάρικα πόδια της.
Πηγή: http://www.λέσχη.gr

Για τη γιορτή της μητέρας

mother and child , sculpture by Dimitri Mantikas

ΜΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΟΛΑ! ΜΑ ΟΛΑ! ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ...

Η προβλέψιμη μαμά

Να τρως φρούτα και λαχανικά, σου κάνουν καλό!
Ξέρω πότε λες ψέματα.
Αφού δεν θες να φας άλλο, δεν έχει ούτε γλυκό.
Αν είσαι άρρωστος και δεν θες να πας σχολείο, τότε δεν θα πας ούτε στην παιδική χαρά.
Όταν θα κάνεις και εσύ παιδιά θα καταλάβεις.
Στο δικό σου σπίτι να βάλεις τους δικούς σου κανόνες.
Δεν θα ησυχάσεις αν δεν το σπάσεις, έτσι δεν είναι;
Άντε έξω να παίξεις, τόσο ωραία μέρα έχει!
Ποιος θα σε πάρει αν δεν ξέρεις να μαγειρεύεις;
Πήγαινε στο δωμάτιό σου να σκεφτείς αυτό που έκανες!
Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει!
Ίδια ο πατέρας σου είσαι!
Όταν εγώ ήμουν στην ηλικία σου…


Η γκρινιάρα μαμά

Πήγαινε πλύσου!
Βούρτσισες τα δόντια σου;
Μάζεψες τα παιχνίδια σου;
Έκανες τα μαθήματά σου;
Είναι ώρα για ύπνο!
Ντύσου, θα κρυώσεις!
Σκούπισε τα πόδια σου!
Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.
Δεν μιλάμε με το στόμα γεμάτο.
Να είσαι καλό παιδί.
Μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο!


Η τεμπέλα μαμά

Ρώτα τον πατέρα σου.
Δεν έχει «γιατί». Είπα «όχι»!
Μη με αναγκάσεις να έρθω εκεί!
Μην τρέχεις μέσα στο σπίτι!
Αρκετά!
Πόσες φορές πρέπει να το πω;
Δε με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά!
Θα μετρήσω μέχρι το τρία…
Τελευταία φορά που το λέω.
Δεν ρώτησα ποιος το έκανε, είπα να το μαζέψετε!
Και εγώ τι είμαι, η υπηρέτριά σου;
Μάζεψέ το γιατί θα σκοτωθεί κανένας!
Χεράκια δεν έχεις να το κάνεις εσύ;
Δεν σε ρώτησε κανείς.


Η υπερπροστατευτική μαμά

Πρόσεχε!
Πάρε με μόλις φτάσεις!
Σε ποια φίλη σου είπαμε ότι θα πας;
Και ποιοι άλλοι θα είναι εκεί;
Τι δουλειά κάνουν οι γονείς του;
Έτσι μιλάνε στη μανούλα;
Μην το βάζεις στο στόμα σου!
Μην το πιάνεις, μπορεί να είναι βρώμικο!
Φάε κάτι, βρε παιδάκι μου!
Θες ένα ποτήρι γάλα;
Ντύσου, έχει κρύο!


Η εγωίστρια μαμά

Δεν σου δίνω κολατσιό για να το δίνεις στους άλλους!
Πλύσου πρώτα και μετά έλα να με φιλήσεις.
Εγώ θέλω το καλύτερο για εσένα!
Αν θελήσω τη γνώμη σου, θα στην ζητήσω.
Αν πρόκειται να σφαχτείτε, κάντε το έξω γιατί μόλις καθάρισα!
Δεν θα είμαι πάντα εδώ να σου μαζεύω.
Μην ξενυχτίσεις!
Θα κάνεις αυτό που λέω!
Δεν είμαι ο σοφέρ σου!
Δεν γίνεται πάντα αυτό που θέλουμε, πρέπει να το καταλάβεις.
Καλά, περίμενε να φτάσουμε σπίτι…
Κλείσε την πόρτα! Θες να μας ακούσει όλη η γειτονιά;
Και τι με νοιάζει αν η μαμά της Μαρίας την άφησε; Αν η μαμά της Μαρίας την άφηνε να πηδήξει από το παράθυρο, θα έπρεπε και εγώ να σε αφήσω;
Γιατί; Γιατί έτσι λέω εγώ!
Εμένα με στεναχωρεί περισσότερο από όσο στεναχωρεί εσένα.


Η υπερβολική μαμά

Θα το φας όλο! Άλλα παιδάκια δεν έχουν να φάνε!
Τι εννοείς δεν έχεις τι να βάλεις; Τα ρούχα ξεχειλίζουν στην ντουλάπα!
Πρόσεχε, θα σπάσεις κανένα χέρι (πόδι / κεφάλι / δόντι)!
Ένα εκατομμύριο φορές στο έχω πει!
Η ζωή δεν είναι δίκαιη…
Κοίτα το δωμάτιό σου! Σαν στάβλος είναι!
Άλλα παιδάκια στον κόσμο θα παρακαλούσαν να έχουν όσα έχεις εσύ!
Με τόσο κερί στα αυτιά σου θα φτιάξουμε λαμπάδα!
Τυφώνας πέρασε από το δωμάτιό σου;
Σβήσε το φως! Έχουμε μετοχές στην ΔΕΗ;
Όταν εγώ ήμουν μικρή τους σεβόμασταν τους μεγάλους.
Θα με τρελάνετε εντελώς!
Εσένα, παιδάκι μου, το μυαλό σου είναι πάνω από το κεφάλι σου!
Εγώ ποτέ δεν βαριόμουν στην ηλικία σου.
Κλείσε την πόρτα. Σε τσαντίρι ζεις;
Σκουλαρίκι το έχεις κάνει το τηλέφωνο.


Η απαιτητική μαμά

Είπα «κλείσε την πόρτα» όχι «σπασ’την»!
Θα σου συμπεριφέρομαι σαν μεγάλη όταν θα αρχίσεις και εσύ να φέρεσαι έτσι.
Δεν σκαλίζουμε την μύτη μας μπροστά σε κόσμο.
Μη μου μιλάς εμένα με αυτό το ύφος!
Όταν σου μιλάω, δεν θα φεύγεις.
Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;
Αυτά θα βάλεις;
Τι πάει να πει «δεν ξέρω»;
Να με κοιτάς όταν σου μιλάω!
Πες συγγνώμη!
Πες ευχαριστώ!
Πρόσεχε το στόμα σου!
Βαθμοί είναι αυτοί;
Θα πας να παίξεις όταν… τελειώσεις τα μαθήματά σου / καθαρίσεις το δωμάτιό σου / πλύνεις τα χέρια και το στόμα σου.
Πάλι πεινάς; Πριν από λίγο έφαγες!
Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, εσύ με νοιάζει τι κάνεις!


Η καχύποπτη μαμά

Πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει πριν το δοκιμάσεις;
Τι είναι εδώ; Ξενοδοχείο; Έρχεσαι, τρως, κοιμάσαι και φεύγεις;
Δεν το πιστεύω ότι έκανες τέτοιο πράγμα!
Αν δεν το κάνεις τώρα, πότε θα το κάνεις;
Δεν είναι ότι δεν εμπιστεύομαι εσένα, τους άλλους δεν εμπιστεύομαι!
Με δουλεύεις;
Τι ώρα θα είσαι πίσω;
Πού νομίζεις ότι πας;
Ποιοι θα είναι μαζί σου; Τους ξέρω;
Ποιος στα έμαθε αυτά τα πράγματα; Εσύ δεν ήσουν έτσι!
Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο!
Έχεις για όλα μια απάντηση, ε;
Μου λες ψέματα;


Η απειλητική μαμά

Μη μου κάνεις εμένα μούτρα!
Μην το φας αυτό, θα πάθεις τίποτα!
Μην βγαίνεις έτσι έξω, θα κρυώσεις!
Μην σε ξαναπιάσω να κάνεις κάτι τέτοιο!
Πρόσεχε, θα βγάλεις κανένα μάτι!
Αν σε ξαναπιάσω να κάνεις τέτοιο πράγμα…
Κι αν ήταν φίδι και σε δάγκωνε;
Αν δεν τρως το φαΐ σου, δεν θα μεγαλώσεις!
Μην κάθεσαι τόσο κοντά στην τηλεόραση, θα χαλάσεις τα μάτια σου.
Αν βαριέσαι, θα σου βρω εγώ κάτι να κάνεις.
Μην φοράς τα γυαλιά άλλων, θα στραβωθείς!
Εύχομαι τα παιδιά σου να σου κάνουν τα ίδια!
Πάνω από το πτώμα μου θα πας!
Θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα αν το ξαναπείς!
Βούλωσ' το και τρώγε!
Θα στο κόψω εγώ το γέλιο!
Όταν γυρίσει ο πατέρας σου, θα του τα πω όλα!
Όσο ζεις σε αυτό το σπίτι, θα κάνεις αυτό που λέω!
Θα το φας και θα πεις και ένα τραγούδι!
Θα σε γδάρω ζωντανή!
Με έχεις φτάσει στο αμήν!
Θα μιλάς όταν σε ρωτάω!


Η τρυφερή μαμά

Θα είσαι πάντα το μωρό μου.
Εγώ πάντα θα σε αγαπάω, όσα κι αν μου κάνεις.
Κανείς δεν θα σε αγαπήσει ποτέ όσο η μανούλα.

Αποφθέγματα για την Σιωπή

• Αληθινή αγάπη: όταν δε χρειάζεται και να πεις τίποτα Γαλλική παροιμία
• Αν η σιωπή ταιριάζει και στον σοφό, άραγε πόσες φορές περισσότερο ταιριάζει στον ανόητο Ταλμούντ
• Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής Άγνωστος
• Ας είναι ευλογημένη η σιωπή! Γιατί μέσα σ' αυτήν θα μ' ακούσεις να μιλώ Γκιμπράν Χαλίλ
• Ασφαλώς, οι υποθέσεις των ανθρώπων θα ήσαν πιο ευτυχισμένες, αν η δύναμη των ανθρώπων να σιωπούν ήταν ίση με την δύναμη τους να μιλούν. Η πείρα, όμως, περισσότερο από αρκετά μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τίποτε με τόση δυσκολία όσο τη γλώσσα τους Σπινόζα Μπ.
• Αυτοί που έχουν τη γνώση, δε μιλούν. Αυτοί που μιλούν, δεν έχουν γνώση Λαο Τσι
• Αυτός που μιλάει δεν ξέρει. Αυτός που ξέρει δεν μιλάει Λάο Τσε
• Αυτός που ξέρει να σιωπά, απλώς δεν μπορεί να μιλήσει σωστά Γιενς Βάλτερ
• Αυτός που όταν έχει άδικο σιωπά, είναι σοφός. Αυτός που σιωπά, αν και ξέρει πως έχει δίκιο, είναι παντρεμένος Σω Μπέρναρντ
• Για μια θυσία που κάνεις επιβάλλεται η σιγή Ευριπίδης
• Για να επιβάλεις τη σιωπή σε ένα πρόσωπο, σίγα πρώτος εσύ Σενέκας
• Για όσα δεν μπορούμε να μιλήσουμε, καλύτερα να μένουμε σιωπηλοί (Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen) Βιτγκενστάιν Λούντβιχ
• Γνήσιος έπαινος για τη γυναίκα είναι η σιωπή Ευριπίδης
• Γυναιξί σιγή κόσμον φέρει (Η σιωπή στολίζει τις γυναίκες) Σοφοκλής
• Δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ερωτευμένων, όταν και οι δυο σιωπούν Τουρνιέ Α.
• Δεν υπάρχει τόσο ταπεινωτική απάντηση, όσο η περιφρονητική σιωπή Ντε Μονταίν
• Εάν η γυναίκα δεν ξέρει τι να πει, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα σιωπήσει Μάμτσιτς Μ.
• Εάν θέλεις να ζεις σε ειρήνη, μη βλέπεις τίποτα, μην ακούς τίποτα, σιώπα Ιταλική παροιμία
• Εάν μόνο ακούτε τα ειπωμένα, τότε είστε ένας μαθητής. Ακούτε τις λέξεις και χάνετε την σιωπή. Εκείνη τη στιγμή που θ' αρχίσετε ν' ακούτε τη σιωπή, τότε θα γίνεστε ένας μυημένος, αληθινός μαθητής Όσσο
• Εάν στην ερώτησή σας απάντησα με σιωπή, αυτό σημαίνει ότι είμαι σίγουρος πως ερμηνεύοντας αυτήν την σιωπή θα βρείτε την πιο σωστή απάντηση παρά ακούγοντας τη "σωστότερη" απάντησή μου Σοϊλεμεζίδης Γ.
• Εάν το Α είναι η επιτυχία στη ζωή, τότε το Α ισούται με χ συν ψ συν z. Το χ είναι η εργασία, το ψ είναι το παιχνίδι και το z είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό Σκυλλουργιώτης
• Εκεί που πολύ μιλάνε η σιωπή γίνεται αρετή Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
• Εκείνος που έχει υπάκουα γλώσσα συνήθως σιωπά Λετς Σ.
• Έμαθα να σιωπώ απ' τον φλύαρο, να είμαι επιεικής απ' τον φανατικό, έμαθα την καλοσύνη απ' τον μοχθηρό, αλλά όσο και παράξενο να φαίνετε δε νιώθω ούτε μια στάλα ευγνωμοσύνης στους δασκάλους μου Ντζεμπράν Ντ.
• Η αλήθεια σιωπά όταν μιλάνε τα λεφτά Ρώσικη παροιμία
• Η αληθινή λύπη φέρνει σιγή στην καρδιά. Η χαρά έχει τους φίλους της και η λύπη τη μοναξιά της
• Η αμαρτία γράφει ιστορία. Η καλοσύνη σιωπά Λούθηρος
• Η ανομία εξιστορείται, η αγαθότητα σιγά Γκαίτε
• Η αξία αναμφιβόλως χάνει όταν περιαυτολογεί, αλλά και όταν σιωπεί ακαίρως, δεν ωφελεί Αιγινίτης Δ.
• Η βαθειά επικοινωνία συμβαίνει μέσα στη σιωπή, όχι μέσα από λέξεις Άγνωστος
• Η Γνώση είναι ένα παιδί που έκανε μια ανακάλυψη και με κραυγές χαράς τρέχει στους δρόμους. Ενώ η Σοφία διατηρεί την ανακάλυψη της μες στη βαθιά σιωπή Αουρομπίντο Σ.
• Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή να λες κάτι καλύτερο από την σιωπή ή να σωπαίνεις) Ευριπίδης
• Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή νας λες κάτι που αξίζει περισσότερο απ' τη σιωπή, ή αλλιώς σιώπα!) Μένανδρος
• Η λευκή σελίδα ποθεί τη λέξη, η λέξη το θραύσμα το θραύσμα τη σιωπή η σιωπή το ποίημα της σιωπής το ποίημα της σιωπής, τη λευκή σελίδα Βλαβιανός Χ.
• Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να παραμένεις σιωπηλός, ενώ μιλάς Άγνωστος
• Η μουσική εκφράζει αυτά που θα'ταν καλύτερο να αποσιωπηθούν Σούμαν Κλάρα
• Η ουσία του διαλογισμού είναι στο να είσαι τόσο σιωπηλός, ώστε να μη υπάρχει κάποια παραμικρή κίνηση της σκέψης, για να μη μπουν κάποιες λέξεις μεταξύ σας και της πραγματικότητας, για να μείνετε πραγματικά μόνος. Αυτή η μοναχικότητα, αυτή η καθαρότητα, αυτό το ξάστερο ουρανό της ύπαρξής σας είναι ο αληθινός διαλογισμός Όσσο
• Ή πρέπει να σιωπήσεις, ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή Πυθαγόρας
• Η σιωπή είναι βαθιά σαν την αιωνιότητα, τα λόγια ρηχά σαν το χρόνο Καρλάιλ Τομας
• Η σιωπή είναι βαθιά σαν την Αιωνιότητα. Η ομιλία ρηχή σαν τον Χρόνο Καρλάιλ Τ.
• Η σιωπή είναι βουβή, όμως υπάρχουν και εκρηκτικές σιωπές Άγνωστος
• Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δε θα σε προδώσει Κομφούκιος
• Η σιωπή είναι η πιο τέλεια έκφραση της περιφρόνησης Σω Μπ.
• Η σιωπή είναι η συνέχεια των επιχειρημάτων με άλλα μέσα Τσε Γκεβάρα Ε.
• Η σιωπή είναι μια αξεπέραστη απάντηση Άγνωστος
• Η σιωπή είναι μια αρετή που μπορεί κάποτε να αποβεί εγκληματική Ντε Μαρινιάκ
• Η σιωπή είναι μια μορφή ομιλίας, που δε ζητάει απάντηση, είναι κοφτή, κρύα και σκληρή Άγνωστος
• Η σιωπή είναι πιο μουσική απ’ οποιοδήποτε τραγούδι Ροσσέτι Χ.
• Η σιωπή είναι σοφία, από εκεί εκπορεύεται κάθε σοφία, αν το μωρό του τρυγονιού δε γουργούριζε δε θα τραβούσε κοντά του το μωρό του φιδιού που τριγυρίζει Μεντζντούμπ
• Η σιωπή είναι τα αγία των αγίων της σοφίας: εκεί φυλάνε όχι μόνο τα μυστικά, αλλά και τα ελαττώματα Ζαχαρίε Κ.
• Η σιωπή είναι το πλέον ακαταμάχητο επιχείρημα Μπίλλινγκς Τζ.
• Η σιωπή είναι το στολίδι του σοφού και το προσωπείο του βλάκα Αραβική παροιμία
• Η σιωπή είπε τα σοφότερα και υψηλότερα λόγια Άγνωστος
• Η σιωπή θα μας σώσει από το άδικο, αλλά θα μας στερήσει τη δυνατότητα να έχουμε δίκαιο. Στραβίνσκι Ι.
• Η σιωπή μερικές φορές σημαίνει πολύ αυστηρή κριτική Μπάκστον Τσ.
• Η σιωπηλή γυναίκα είναι δώρο Θεού Γαλλική παροιμία
• Η σιωπηρή πράξη είναι καλύτερη από την ανώφελη λέξη Άγνωστος
• Η σοφία αποτελείται από δυο μέρη: πρώτα, να έχεις να πεις πολλά και δεύτερο, να μην πεις τίποτα Άγνωστος
• Η συζήτηση διδάσκει, η σιωπή μορφώνει Άγνωστος
• Η συμφορά είναι φιλοσοφία σιωπηλή Δημητρακόπουλος Π.
• Η τέχνη να μιλάς έχει ως φυσική συμπλήρωση την επιστήμη να σιωπάς Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
• Η φλυαρία των ΜΜΕ είναι η υπεραξία της σιωπής μας
• Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός Ρουμί
• Καλύτερα να αποκαλύψεις την εξυπνάδα σου σιωπηλά, παρά μιλώντας Σοπενάουερ Α.
• Καλύτερα να σιωπάς αν δεν έχεις κανόνι Ινδική παροιμία
• Καμιά εκδίκηση δεν μπορεί να συγκριθεί με σιωπηλή περιφρόνηση, επειδή αυτή αποτελεί θάψιμο του συκοφάντη στη λάσπη της δικής του μηδαμινότητας Γρασιάν Μπ.
• Κανείς ανόητος δεν ξέρει ποτέ πότε πρέπει να σιωπά
• Κατά τη δικτατορία οι άνθρωποι σιωπούν, κατά την δημοκρατία σωπαίνουν Βιγκούσιν Α.
• Κλειστό το στόμα / Σιωπή (Acqua in bocca) Ιταλική Παροιμία
• Μάζεψα τα πιο όμορφα, τα πιο σοφά Λόγια, για να κατανοήσω πως στην κορυφή της ομορφιάς, της αρμονίας και της σοφίας βρίσκεται η Σιωπή Σοϊλεμεζίδης Γ.
• Μάθε ν’ ακούς τη σιωπή μέσα σου και να ξέρεις ότι καθετί σ’ αυτή τη ζωή έχει κάποιο σκοπό. Δεν υπάρχουν λάθη, ούτε συμπτώσεις, καθετί που συμβαίνει είναι ένα δώρο που μας δίνεται για να μάθουμε κάτι απ’ αυτό Kubler - Ross Elisabet
• Μάλιστα, μπορείς έξυπνα να μιλάς, όμως καλύτερα είναι έξυπνα να σιωπάς Πλούταρχος
• Με την άδικη πατρίδα σου να συμπεριφέρεσαι όπως με την μητρυιά: να σιωπάς Πυθαγόρας
• Μεγαλιώδης η σιγή, ανούσια όλα τα άλλα Ντε Βινύ Αλφρέ
• Μείνε σιωπηλός, μη σκέπτεσαι, και όλα θα γίνουν κατανοητά Σεγκαν Γιαντσι (Σοσαν Καντσι)
• Μερικές φορές η σιωπή είναι πιο πολυσήμαντη και υψηλή, παρά η πιο ευγενική και εκφραστική ευγλωττία Άντισον Ντ.
• Μη λέγεις πάντοτε όσα γνωρίζεις. Αλλά γνώριζε πάντοτε τα όσα λέγεις Σωκράτης
• Μόνον η σιωπή είναι ωραίο πράγμα. Όλα τα άλλα είναι αδυναμία Ντε Βινύ
• Να είσαι περήφανος, αυστηρός. Μην ζητήσεις καμιά παρηγοριά από κανέναν, υπόφερε σιωπηλά Ντοστογιέφσκι
• Να σιωπά εκείνος που έδωσε, να μιλάει εκείνος που πήρε. Θερβάντες
• Να'ναι ευλογημένοι όσοι, ενώ δεν έχουν τίποτα να πουν, κρατούν το στόμα τους κλειστό Βαλεντιν Καρλ
• Ο βλάκας λάμπει από εξυπνάδα, όσο διατηρεί τη σιωπή Άγνωστος
• Ο διαλογισμός σου δίνει την τόλμη να είσαι σιωπηλός, μόνος…και ευτυχισμένος Όσσο
• Ο δρόμος για την τελειότητα είναι αυτός της σιωπής
• Ο ένας σιωπά γιατί δεν έχει να πει τίποτα, ο άλλος, γιατί σκέφτεται. - Λέων Τολστόι
• Ο κάθε άνθρωπος που έχει την ικανότητα να απολαμβάνει τη σιωπή, δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει πολιτικός. Ούτε θα τον επισκεφθεί η σκέψη να γίνει πρωθυπουργός. Αυτό δεν είναι για τους ανθρώπους που διαλογίζονται, είναι για μετριότητες. Όσσο
• Ο καλύτερος κήρυκας είναι ο μύρμηγκας, γιατί δε μιλάει Άγνωστος
• Ο ρήτορας Ισοκράτης ζήτησε διπλή αμοιβή από τον Καρεώνα που ήταν φλύαρος και ήθελε να σπουδάσει κοντά του. Και όταν αυτός του ζήτησε τον λόγο, ο Ισοκράτης είπε, τον ένα μισθό για να μάθεις να μιλάς και τον άλλο για να μάθεις να σιωπάς Ισοκράτης
• Ο σιωπηλός λόγος είναι ο εκφραστικότερος Κουζέν
• Ο σοφός φίλος μου είχε μερικές αναλαμπές σιωπής, που έκαναν τη συζήτηση μαζί του απολαυστική Σμιθ Σ.
• Οι γονείς, μας μαθαίνουν να μιλάμε, ενώ ο κόσμος, μας μαθαίνει να σιωπούμε Τσεχικό ρητό
• Οι λέξεις είναι απλώς το δοχείο. Η σιωπή είναι το περιεχόμενο Οσσό
• Οι μικρές λύπες είναι φλύαρες, η μεγάλη οδύνη είναι σιωπηλή Σενέκας
• Οι σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό κι απ’ το τραγούδι: τη σιωπή τους. Κάφκα Φ.
• Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι το να μιλάς, αλλά το να μη χρειάζεται να μιλήσεις Βιετναμέζικη παροιμία
• Οι σοφοί άνθρωποι συνήθως σιωπούν. Όταν όμως που κάτι, τους αντιλαμβανόμαστε από τη δυσάρεστη μυρωδιά του στόματός τους Ζάπα Φρανκ
• Όλες οι μεγάλες απολαύσεις είναι σιωπηλές Άγνωστος
• Όλοι μιλούν. Κανένας δεν μιλά για τη σιωπή. Γι' αυτό έχουν χάσει την αξία τους τα λόγια Άγνωστος
• Όσο βαθύτερη είναι η λύπη, τόσο λιγότερο φωνάζει Ταλμούδ
• Όσο μια λέξη μένει ανείπωτη, είσαι ο αφέντης της, μόλις την ξεστομίσεις, γίνεσαι σκλάβος της Γκάμπριολ Ιμπν
• Όταν μιλάς οι λέξεις πρέπει να είναι καλύτερες από την σιωπή. - Λέων Τολστόι
• Όταν ο μικρός άνθρωπος αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο, κάνει πολλές ερωτήσεις. Όταν μεγαλώνει, αρχίζει να μιλάει πολύ. Και μόνο όταν ο άνθρωπος κατανοεί την ευφράδεια της σιωπής, τότε γένεται ενήλικος Άγνωστος
• Όταν οι αυτόπτες μάρτυρες σιωπούν τότε γεννιούνται οι μύθοι Έρεμπουργκ Η.
• Ουδέν εστιν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ο δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον
• (Τίποτε απ' αυτά που απ' έξω μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο, δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο. Αυτά όμως που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο, αυτά τον κάνουν ακάθαρτο) Ιησούς Χριστός, κατά Μάρκον 7:15
• Πολλές φορές λυπήθηκα για αυτά που είπα, άλλα ελάχιστες φορές μετάνιωσα που κράτησα τη σιωπή Ακινάτης Θ.
• Πότε πότε, βρισκόμενος πάνω στην σκηνή μπορείς ν’ ακούσεις τον καλύτερο ήχο που μπορεί ν’ ακούσει κάθε ηθοποιός. Αυτόν τον ήχο είναι αδύνατον ν’ ακούσεις στον κινηματόγραφο ή στην τηλεόραση. Είναι ο ήχος μιας θαυμάσιας, βαθιάς σιωπής, που σημαίνει πως πέτυχες τον στόχο Βίντερς Σ.
• Πρέπει να έχει κανείς άπειρο πνεύμα για να σιωπά πάντοτε και ελάχιστη κρίση για να μιλά διαρκώς. Ενα άδειο βαρέλι κάνει περισσότερο θόρυβο από ένα βαρέλι γεμάτο
• Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. Τα λόγια εμποδίζουν να βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή. Ρουμί
• Προτιμώ ο λαός μου να σιωπά, παρά να μιλάει Αμίν Ίντι
• Πρώτα τρεις φορές σκέψου και μετά μην πεις τίποτα Ρενιέ Α.
• Σε δυό περιστάσεις ο λόγος είναι προτιμότερος της σιωπής. Όταν κάποιος γνωρίζει τι θα πει και όταν είναι ανάγκη να μιλήσει Ισοκράτης
• Σιγή και μοναξιά είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής Κλεάνθης
• Σιγή και μοναχικότητα είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής Λονγκφέλλοου Χ.
• Σιωπάς καλύτερα, παρά μιλάς Ταλμούντ
• Σιωπή: εκείνο που κάνει την συνηθισμένη γυναίκα μυστηριώδη. Βεβαίως, αν δεν είναι βουβή Καζακέβιτς Α.
• Σιωπηλότητα και σεμνότητα: προσόντα πολύ χρήσιμα για την κουβέντα Ντε Μονταίν
• Στον έρωτα περισσότερο ωφελεί η σιωπή, παρά ο λόγος
• Στους ανόητους η απάντηση είναι η σιωπή Αλ Μααλί Ου.
• Συνήθως ο σοφός σιωπάει όχι γιατί δεν έχει να πει τίποτα, αλλά γιατί έχει να σκεφτεί κάτι Τοϊσιμπέκοφ Μπ.
• Συχνά είναι καλύτερα να σωπάσεις και να σε νομίσουν βλάκα, παρά να μιλήσεις και να μην αμφιβάλλουν γι' αυτό Άγνωστος
• Τα μάτια της σιωπηλής καρδιάς βλέπουν σε μέγα βάθος και τα αυτιά του σιωπηλού μυαλού ακούνε θαύματα ανείπωτα Άγιος Ησύχιος της Ιερουσαλήμ
• Τα πιο απάνθρωπα ψέματα λέγονται συνήθως, με σιωπή Στήβενσον Ρ.
• Τα φρόνιμα παιδιά φροντίζουν να σιωπούν Αρχαίο ρητό
• Τέχνη: διάλογος, όπου ο συνομιλητής σιωπάει Λαντάου Γ.
• Το 80 τοις εκατόν των προβλημάτων της ζωής θα εξαφανίζονταν, αν μπορούσαμε να αναγκάζουμε τον εαυτό μας να καθίσει και να σιωπήσει. Κούλριτζ Κ.
• Το αίσθημα της Πατρίδας πρέπει να είναι λιγομίλητο και συγκρατημένο, χωρίς κούνημα των χεριών και χωρίς το ξεπέταγμα μπροστά απ' όλους. Το αίσθημα της Πατρίδας είναι μια Μεγάλη Ζεστή Σιωπή Ρόζανοφ Β.
• Το βάθος της αγάπης δεν μπορείς να το εκφράσεις ούτε με τα λόγια, ούτε με τη σιωπή Ντουρακόφ καθηγητής
• Το καλύτερο είναι η σιωπή. Το αμέσως καλύτερο είναι η αγάπη, η ποίηση, το τραγούδι Όσσο
• Το καλύτερο επιχείρημα στην λογομαχία με τον κουφό και τυφλό είναι η σιωπή Χάνιν Λ.
• Το να μιλάς είναι ασήμι. Αλλά η σιωπή είναι χρυσός Κέλλερ Γκόττφριντ
• Το πρόβλημα των ζευγαριών είναι σε γενικές γραμμές αυτό: Οι στιγμές της σιωπής σιγά σιγά αυξάνονται, μέχρι που η σιγή γίνεται απόλυτη Ντεπαρντιέ Ζεράρ
• Το ραδιόφωνο είναι ένα αυτόματο όπλο που πυροβολεί αδιάκοπα τη σιωπή Πίκαρντ Μ.
• Το σπανιώτερο και περισσότερο αναγκαίο τάλαντο είναι να μιλάμε όταν πρέπει και να γνωρίζουμε να σιωπούμε Μπουαλώ
• Το τέλμα του Συλλογισμού μου είναι καλυμμένο με βούρκο της Σιωπής. Πότε πότε το διαταράσσει ο κοασμός του Γνωμικού και ο ανόητος βάτραχος της Σκέψης κρύβεται μες στο βάθος της Σιωπηρής Συγκέντρωσης Ποντβόντνι Α.
• Τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον κρίνουμε μόνο από τον τρόπο που ομιλεί, αλλά από τον τρόπο που σωπαίνει Κόλτον

Οι αλήθειες του Paul Valery

• Ο άνθρωπος είναι παράλογος γι’ αυτό που ψάχνει και σπουδαίος γι’ αυτό που βρίσκει.

• Αρχηγός είναι κάποιος που χρειάζεται άλλους ανθρώπους.

• Πάντα να ξαναρχίζεις.

• Τίποτε δεν γερνάει πιο γρήγορα απ’ όσο ένας νεωτερισμός.

• Ο φασισμός αρχίζει με τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι.

• Οι μεγάλοι άντρες εμπιστεύονται μόνο την κρίση τους, το ίδιο όμως κάνουν και οι ηλίθιοι.

• Οι σοβαροί άνθρωποι δεν έχουν ιδέες. Οι άνθρωποι με ιδέες δεν είναι ποτέ σοβαροί.

• Ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις.

• Ο πολιτικός σήμερα πρέπει να είναι ένα υβρίδιο χορευτή και λογιστή.

• Το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν.

• Το «εγώ» είναι μισητό. Αλλά, εννοείται, το «εγώ» των άλλων.

• Η ιδέα των περισσότερων ανθρώπων για την ποίηση είναι τόσο ασαφής, ώστε αυτή η ασάφεια αποτελεί γι’ αυτούς τον προσδιορισμό της ποίησης.

• Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο: τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, το χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο.

• Έξυπνη γυναίκα είναι εκείνη που μαζί της μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν βλάκας.

• Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.

• Ένα πραγματικό έργο τέχνης δεν τελειώνει ποτέ.

• Εάν κάποιος γλείφει τα πόδια σου, πάτα τον με το πόδι σου προτού σε δαγκώσει.

• Ο ποιητής είναι είτε μεγάλος αγωνιστής της σκέψης και ιππότης του πνεύματος είτε τιποτένιο παράσιτο, που διασκεδάζει τους άλλους τιποτένιους με μικρά τρυκ της στείρας εξυπνακίστικης βλακείας του.

• Οι αισιόδοξοι γράφουν άσχημα.

• Ευρωπαίος είναι αυτός που έχει υποστεί φιλοσοφικά την επίδραση της αρχαιοελληνικής ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαιοχριστιανική θρησκευτικότητα και έχει υποστεί την επίδραση της ρωμαϊκής διοίκησης και των ρωμαϊκών θεσμών.

• Αν κάποια μεγάλη καταστροφή δεν αναγγέλλεται κάθε πρωί, αισθανόμαστε ένα κενό.
Τίποτε στην εφημερίδα σήμερα. Αναστεναγμός.

• Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι σκλάβος της εξέλιξης. Δεν υπάρχει πρόοδος που δεν καταλήγει να τον υποδουλώσει εντελώς.

• Η ευγένεια είναι οργανωμένη αδιαφορία.

• Ένας σίφουνας μπορεί να ισοπεδώσει μια πόλη, αλλά δεν μπορεί να ανοίξει ένα γράμμα, να λύσει έναν κόμπο σε μια κλωστή.

• Ο αριθμός των εχθρών μας αυξάνεται σε ευθεία αναλογία με τη σπουδαιότητά μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον αριθμό των φίλων μας.

• Ποίηση είναι η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος.

• Η διαφήμιση έχει εκμηδενίσει τη δύναμη ακόμα και των πιο ισχυρών επιθέτων.

• Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ, μόνο εγκαταλείπεται.

ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Να η Αλήθεια μπροστά μου! Γιατί κάνω πως δεν τη βλέπω; Μου γνέφει με τα τρελοκοτσιδάκια της!

-                      -  Κοριτσάκι; Έλα! Έλα να παίξουμε!

Κι εγώ κρύβομαι… Αγκαλιάζω σφιχτά το δέντρο μου και τρέμω από φόβο. Αχ Θεέ μου κάνε να μη μιλάει σε μένα! Κάνε να μη με βλέπει…

-                    -  Έλα! Μη μου κρύβεσαι! Σε βλέπω… μου λέει τραγουδιστά! Ξέρω ποιος είσαι! Σε ξέρω! Είσαι το Θάρρος!

-           -  Εγώ; Εγώ το Θάρρος; Θα με μπερδεύεις με κάποιον άλλο! Δε βλέπεις; Δε βλέπεις που είμαι κορίτσι; Η Δειλία είμαι.. . Αν ήμουν το Θάρρος , θα σου κρυβόμουν; Όχι βέβαια! Θα σε αγκάλιαζα… Θα σε φιλούσα! Όμως δες; Δες; Τα πόδια μου τρέμουν. Φοβάμαι να σε κοιτάξω στα μάτια. Σκύβω υποτακτικά το κεφάλι και θέλω να το βάλω στα πόδια!"

-                         -  Μα γιατί… Γιατί! Τι σου έχω κάνει; Σε πείραξα ποτέ; Σου έκανα κάτι; Γιατί με φοβάσαι;

-                   -  Πάντα σε φοβόμουν. Από μικρό παιδί που η μάνα μου μου έλεγε πως ο πατέρας μου δε με ήθελε. Φοβόμουν να πιστέψω την Αλήθεια. Και μετά; Και μετά το ίδιο… Όταν συνάντησα τον Έρωτα; Εσύ τι έκανες; Μου κρύφτηκες…

Η Αλήθεια έσκυψε ντροπιασμένη το κεφάλι…

-          Δεν ήμουν εγώ…  Σου το ορκίζομαι! Δε θα σου κρυβόμουν ποτέ… Ο αδερφός μου θα ήταν… Ο δίδυμος αδερφός μου… Το Ψέμα… Θα ήταν τη μέρα που μου έκλεψε τα ρούχα … Τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα!  Ο κόσμος όλος αναστατώθηκε. Ξεγέλασε την Αγάπη. Της είπε  πως οι άνθρωποι δεν τη θέλουν πια. Πως διάλεξαν τον Έρωτα, αντί γι’ αυτή. Θυμάμαι ακόμη πως πικράθηκε τόσο πολύ, που αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο. Να φύγει στη χώρα της Αυταπάτης. Εκεί κανείς δε θα την έβρισκε. Τότε φαίνεται. Εκείνη τη μέρα θα συνάντησες τον Έρωτα. Χαρούμενος αυτός, έγινε ο καλύτερος φίλος του αδερφού μου. Τώρα τίποτα δε θα τον εμπόδιζε να παίρνει το μυαλό των ανθρώπων. Να τους κάνει δούλους του. Υποτακτικούς του. Τρελούς… Συγνώμη Δειλία μου, μα δεν ήμουν εγώ!

Η Δειλία χαμήλωσε κι άλλο το κεφάλι. Ένιωσε να μεγαλώνει. Να θεριεύει με τα λόγια της Αλήθειας.

-            - Ό, τι και να λες, δε θέλεις το καλό μου. Με πρόδωσες. Και συ, και ο Έρωτας και η Αγάπη. Εσύ άφησες αφύλαχτα τα ρούχα σου. Εξαιτίας σου το Ψέμα μεταμφιεσμένο πλάνεψε τον κόσμο. Ό Έρωτας βρήκε ευκαιρία να παίξει τα παιχνίδια του, να υποτάξει τη Λογική και να πληγώσει τους ανθρώπους, μαζί κι εμένα. Και η Αγάπη, χειρότερη αυτή απ’ όλους. Με την πρώτη δυσκολία μας παράτησε. Μας εγκατέλειψε, γιατί πίστεψε το Ψέμα.

Η Αλήθεια σώπασε. Χάιδεψε τα σγουρά μαλλιά της Δειλίας και την κοίταξε στα μάτια. Την έπιασε από το πηγούνι και την ανάγκασε να την κοιτάξει κι αυτή. Όμορφα μάτια είχε η Αλήθεια. Γαλαζοπράσινα και ταξιδιάρικα.

-         - Με βλέπεις; Με βλέπεις πραγματικά; Μη διστάζεις. Κοίτα με. Γυμνώνομαι μπροστά σου. Μην κατηγορείς άλλους. Επέλεξες να ζεις στο Ψέμα. Εσύ το αγκάλιασες. Εσύ το έγλειψες. Εσύ το ανάθρεψες. Δειλία… Βγάλε πια αυτά τα ρούχα. Σε ασχημαίνουν τόσο… Δες στον καθρέφτη. Τι βλέπεις;

-                    -  Δε θέλω! Δε θα με αναγκάσεις εσύ να κάνω αυτό που χρόνια φοβάμαι!

-                    -  Τι Δειλία; Τι; Τι φοβάσαι;

-                    -  Να σε κοιτάξω. Να σε δεχτώ. Να σ’ αγκαλιάσω…

-                -  Μα αν τα κάνεις όλα αυτά, θα δεις την Αλήθεια. Θα δεις τον εαυτό σου, όπως πραγματικά είναι. Όμορφος! Αγέρωχος! Ελεύθερος! Κοίτα με!  

Η Δειλία άρχισε να κλαίει. Για πρώτη φορά στη ζωή της σήκωσε το κεφάλι ψηλά και με βλέμμα θολό είδε στον καθρέφτη. Κι ενώ έκλαιγε, το είδωλο της γελούσε. Κι ενώ πόναγε, το είδωλο, της έκλεισε το μάτι. Άπλωσε το χέρι της και άγγιξε το κρύο γυαλί. Κι αυτό έσπασε σε χίλια κομμάτια…

    -    Βλέπεις;  της είπε η Αλήθεια. Δεν υπάρχεις πια. Δεν είσαι εσύ η Δειλία που νόμιζες. Κι εσένα σε ξεγέλασε το Ψέμα. Είσαι το Θάρρος. Κανείς δε φταίει για τα παθήματα σου. Μόνο Εσύ! Ψάξε να βρεις τη δύναμη σου και μην αφήσεις ποτέ ξανά κανένα να σε πείσει πως είσαι κάποιος άλλος. Αποδέξου με και όλα θα γίνουν όπως πρέπει! Πήγαινε…

Το Θάρρος ξεμάκρυνε. Έπρεπε να βιαστεί... Έπρεπε να βρει την Αγάπη…

-mips-

Αυθάδης διάλογος με τον Gabriel Garcia Marquez

1. «Σε αγαπώ, όχι για αυτό που είσαι… αλλά για αυτό που είμαι εγώ, όταν είμαι κοντά σου».

Σ' αγαπώ σκέτο

2. Δεν αξίζει να κλαις για κανέναν. Όσοι αξίζουν τα δάκρυα σου, δεν θα σε κάνουν ποτέ να κλάψεις.

Αξίζει να κλαις , για να μη χάνεις την ψυχή σου.

3. Επειδή πιστεύεις ότι κάποιος δεν σε αγαπάει όσο εσύ θα ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπά με όλη την καρδιά του.

Όποιος σε αγαπάει, δε σε κάνει να αναρωτιέσαι.

4. Αληθινός φίλος είναι αυτός που σου κρατάει το χέρι… και ταυτόχρονα αγγίζει την καρδιά σου.

Αληθινός φίλος είναι αυτός που σε ξέρει και σε αποδέχεται, επειδή είσαι εσύ.

5. Ο χειρότερος τρόπος ν΄αγαπάς κάποιον, είναι να κάθεσαι δίπλα του, αλλά αυτός να μην είναι πραγματικά εκεί.

Δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος τρόπος να χάσεις κάποιον που αγαπάς. Η απώλεια είναι το παν!

6. Μην σταματάς ποτέ να χαμογελάς, ακόμη και αν είσαι δυστυχισμένος… κάποιος ίσως ερωτευθεί το χαμόγελο σου.

Κάνε πάντα ό,τι ακριβώς νιώθεις.

7. Μπορεί απλά να είσαι ένα άτομο σε όλο τον κόσμο… αλλά για κάποιο άτομο μπορεί να είσαι ο κόσμος όλος.

Ο κόσμος σε έχει ανάγκη μόνο όταν προσφέρεις! Πάρτο χαμπάρι...

8. Μην ξοδεύεις τον χρόνο σου για κάποιον, που δεν νοιάζεται να τον ξοδέψει μαζί σου.

Μην ξοδεύεις το χρόνο σου! ΤΕΛΟΣ!

9. Ίσως ο θεός, θέλει να γνωρίσεις πολλούς λάθος ανθρώπους, μέχρι να γνωρίσεις τον σωστό, έτσι όταν συμβεί αυτό θα είσαι πραγματικά ευγνώμων.

Αυτά στους θρησκόληπτους!

10. Μην κλάψεις γιατί ήρθε το τέλος σε μία σχέση… χαμογέλα για όλα αυτά που περάσατε μαζί.

Χαμογελάω για όσα θα έρθουν.

11. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, πρέπει να συνεχίζεις να έχεις εμπιστοσύνη… απλά να είσαι πιο προσεκτικός.

Σε πληγώνουν μόνο αυτοί που ΕΣΥ τους το επιτρέπεις.

12. Γίνε καλύτερος άνθρωπος μέρα με την μέρα… όταν γνωρίσεις αυτόν που ψάχνεις, θα είσαι σίγουρος ότι θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι.

Ο λόγος της Ύπαρξης σου είναι να γίνεσαι καλύτερος κάθε μέρα. 

13. Μην ανυπομονείς, τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις…

Ανυπομονώ = Βάζω στόχους. Θα ανυπομονώ!
-mips-