Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα

Αλαζονεία Απληστία Λαγνεία Λαιμαργία Οργή Τεμπελιά Φθόνος … καθιερώθηκαν από... τον Πάπα Γρηγόριο Α’ της καθολικής εκκλησίας το 590–604 μ. Χ.! Τι περίεργο ένας Πάπας, ένας άνθρωπος του Θεού να γνώριζε τόσο καλά όλα αυτά τα αμαρτήματα,που αναφέρονται ακόμα και σήμερα. Η δική μου πραγματικότητα για τα 7 «θανάσιμα» Αμαρτήματα Αλαζονεία Υπάρχει και κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο. Ο κόσμος την έχει «ακούσει κανονικότατα», όλοι θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες, γιατροί, δικηγόροι, φτασμένοι, επιτυχημένοι και πλούσιοι. Οι συμπεριφορές που παίζουν δεν έχουν προηγούμενο. Παρακινούμενοι από τα media και το lifestyle, μιμούνται χαρακτήρες που στη πραγματικότητα ίσως να μην υπάρχουν! Η κατάληξη: Να πληγώνουν και να απογοητεύουν τους ανθρώπους που πραγματικά είναι δίπλα τους και τους αγαπάνε. Στο τέλος μένουν μόνοι, κενοί, δίχως προσωπικότητα, που απλά συνεχίζουν να κυνηγούν το όνειρο κάποιου άλλου! Απληστία Αυτή και αν υπάρχει! Ο καθένας για τη πάρτη του τα θέλει όλα και δε γουστάρει να τα μοιραστεί με κανέναν. Θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει τα περισσότερα. Η κατάληξη: Παίζει με μια λάθος κίνηση να τα χάσει όλα. Όμως το σίγουρο είναι ότι χάνει στη πραγματικότητα κάθε επαφή με την ανθρωπιά του, χάνει το νόημα της ζωής και το πιο πιθανό να πεθάνει μόνος με τα πλούτη του! Λαγνεία Η σεξουαλική απελευθέρωση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Κάθε αξία και σεβασμός απέναντι στο ανθρώπινο σώμα όλο και εξαφανίζεται. Οι ηλικίες δεν έχουν καμία σημασία και συμπεριφορές όπως το φλερτ, η πρώτη αγάπη, ο πρώτος έρωτας, η διατήρηση της παρθενιάς, έχουν ξεπεραστεί και δεν έχουν καμία σημασία στις ημέρες μας. Οι νέοι μιλούν για αυτές δίχως να γνωρίζουν, δίχως να ψάξουν, δίχως να προσπαθήσουν. Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα και το σεξ δίνεται τόσο απλόχερα και εύκολα που η έννοια του κυνηγού και του θηράματος απλά δεν υπάρχει. Η κατάληξη: Έχει επέλθει κορεσμός. Οι νέοι ψάχνουν να πειραματιστούν με νέα πράγματα, με αποτέλεσμα να χάνεται το συναίσθημα και να κυριαρχεί η σαρκική απόλαυση.  Η παιδεραστία, ένα έγκλημα που θα έπρεπε να τιμωρείται αυστηρά με ποινές προς παραδειγματισμό, που όμως δε γίνεται.. Λαιμαργία Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε γρήγορα και ασταμάτητα, γιατί φοβούνται μη τους πάρουν το φαγητό. Όμως εγώ τη λαιμαργία τη βλέπω διαφορετικά. Σε ένα κόσμο που άλλοι πεθαίνουν από τη πείνα και ένα κομμάτι ψωμί θα τους έδινε απεριόριστη χαρά και ικανοποίηση, υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε πλουσιοπάροχα και στο τέλος πετάνε το φαγητό στα σκουπίδια. Ψωνίζουν αλόγιστα φαγητά που στην ουσία δε τους χρειάζονται και τα μισά χαλάνε  και πετιούνται. Η κατάληξη: Μονίμως ανικανοποίητοι και αχόρταγοι. Η παχυσαρκία είναι η τιμωρία τους και ο κλονισμός της υγείας τους μέχρι θανάτου το πιθανότερο. Μια άλλη τιμωρία είναι να χάσουν τα πάντα και να εκτιμήσουν ότι είχαν, αυτό όμως δυστυχώς πολύ σπάνια συμβαίνει. Οργή Η οργή των ανθρώπων ειδικά σήμερα είναι τόσο μεγάλη, τόσο δικαιολογημένη που δυστυχώς τους οδηγεί σε αψυχολόγητες συμπεριφορές. Η αδικία που συμβαίνει παγκοσμίως, έχει εξαγριώσει τα πλήθη, πλήθη που προτιμούν να νιώθουν την οργή να φουντώνει μέσα τους, παρά να κάνουν κάτι για να αλλάξουν τα δεδομένα. Όταν κάποιος είναι οργισμένος, σχεδιάζει τη τέλεια εκδίκηση. Ίσως πάρει χρόνια, ίσως ποτέ να μη συμβεί. Η κατάληξη: Να μην καταφέρει ποτέ να αγαπήσει αληθινά έναν άλλον άνθρωπο, πέρα από τον εαυτό του. Να χάσει κάθε επαφή με τις καθημερινές χαρές. Να μη γελάει και να πεθάνει μια ώρα αρχύτερα. Τεμπελιά Ο τεμπέλης είναι ότι χειρότερο υπάρχει. Δεν έχει στόχους, όνειρα και υπάρχει απλά για να υπάρχει. Αυτός σίγουρα είναι βάρος στην οικογένειά του, στη κοινωνία και δε δικαιούται μερίδιο από τη πίτα. Ο τεμπέλης έχει περισσότερες πιθανότητες να μπλέξει με ομοίους του και οι δραστηριότητές του να είναι παράνομες, που συνήθως φέρνουν το εύκολο χρήμα. Είναι αδιάφορος για τα κοινά και συνήθως δε συμμετέχει πουθενά. Η κατάληξη: Να βολοδέρνει μονάχος του, ίσως να γίνει ο τέλειος πρεζάκιας και αφού εξαφανιστεί κάθε είδος βοήθειας από τους δικούς του ανθρώπους, τότε να πεθάνει κάπου, βρομερά, μοναχικά και ήσυχα! Φθόνος Είναι από τα χειρότερα συναισθήματα που υπάρχουν.  Η επιτυχία των άλλων είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο για κάποιον που έχει μάθει να ζει μέσα στο φθόνο. Θα διαλέξει τη καταστροφή και την αποτυχία του άλλου, παρά να πολεμήσει να γίνει καλύτερος και να επιτύχει τα περισσότερα. Η κατάληξη: Η κακία και το μίσος είναι η βασική τροφή τους, που γίνονται αντικοινωνικοί, ζούνε μοναχικά και ο πράξεις τους υποκινούμενες πάντα από δόλο. Ζούνε στο σκοτάδι και δεν έχουν καμία επαφή με το πραγματικό κόσμο. Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αφού γνώριζαν από τότε την αλήθεια γιατί δεν έκαναν κάτι να αποτρέψουν τον κόσμο να γίνει έτσι όπως είναι σήμερα? Οι θέσεις και τα αξιώματα, η εκκλησία, οι κυβερνήσεις … οι άνθρωποι , δεν έχει σημασία εάν το έτος είναι 50π.Χ. ή 2010 είναι όλα ίδια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε, μόνο που τώρα είμαστε στο ζενίθ όλων αυτών των συμπεριφορών και δυστυχώς όλα τα σημάδια δείχνουν ότι οδεύουμε στο τέλος. F’ Ariel