Πιστεύω ότι το διαδίκτυο έχει βοηθήσει πολύ θετικά στην επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους,παράδειγμα ότι η επανάσταση στην Τυνησία χαρακτηρίστηκε ως επανάσταση διαδικτύου .
Οταν οι νέοι ένιωσαν αγανάκτηση λόγω του μεγάλου δείκτη ανεργίας, επικοινώνησαν, συννενοήθηκαν μέσω FB και βγήκαν στους δρόμους.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα έλεγα πραγματικά ότι το διαδίκτυο λειτούργησε θετικότατα.
Στην άλλη πλευρά όμως, όπου οι άνθρωποι έχουν σταθεί μπροστά σε μια οθόνη και χρησιμοποιώντας site κοινωνικής δικτύωσης ,προβάλλουν ένα άλλο "εγώ" ίσως έναν άλλο εαυτό που θα ήθελαν να είναι .
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ,η ψευδαίσθηση αυτή να τους ικανοποιεί τόσο, που να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους μια αληθινή επικοινωνία face to face με τα άτομα που τους ενδιαφέρουν.
Αυτή η κατάσταση θεωρώ ότι σιγά σιγά έκλεισε αρκετό κόσμο στον εαυτό του. Σήμερα βλέπουμε ότι σε ένα μπαρ όταν κάποιος θέλει να μιλήσει ή να γνωρίσει κάποια, προτιμά να έχει πιει τρία, τέσσερα ποτά ώστε η ζάλη του αλκοόλ να τον απελευθερώσει από αυτό το άγχος. Μερικοί απο αυτούς καταφεύγουν στο ποτό και δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα από αυτούς στα ναρκωτικά.
Ο κόσμος δεν επικοινωνεί μεταξύ του με ειλικρίνεια και πάρα πολλοί φοβούνται το αυτονόητο. Δηλαδή... να πουν την αλήθεια.
Που είναι η δυσκολία; Στη γνωριμία σου με κάποιον ή με κάποια να πεις πραγματικά και ειλικρινά τα πιστεύω σου και τι ζητάς από τον άλλον;
Αλλά αντίθετα φοβάσαι, ακολουθείς μια διπλωματική οδό, κάπου συμφωνείς και όπου διαφωνείς το αφήνεις να κυλήσει και στο βάθος της ψυχής σου πιστεύεις ότι αυτό που πραγματικά θέλεις το αφήνεις και το πνίγεις μέσα σου ...ελπίζοντας ότι στη διάρκεια αυτής της γνωριμίας θα το επιβάλεις σιγά σιγά. Αν λοιπόν χτίσεις μια σχέση πάνω σε μια τέτοια βάση με την ίδια λογική ίσως και ο άλλος ή η άλλη, έχει ακολουθήσει την ίδια οδό, γιατί απλά κάποια άλλα πράγματα υπερισχύουν αυτού του συναισθήματος.
Ολα αυτά είναι αποτελέσματα της έλειψης επικοινωνίας.
Ολοι έχουμε ακούσει την φράση. "Μα γιατί δεν με καταλαβαίνεις; Θέλω να με καταλάβεις,αλλά δεν μπορείς". Γιατί επικοινωνούμε πλέον τόσο δύσκολα αφού μιλάμε την ίδια γλώσσα;
Ο άνθρωπος είναι ένα προικισμένο όν λόγω του ψυχικού του κόσμου.
Η έλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας είναι το χειρότερο από όλα.
Ο άνθρωπος αποφεύγει να μιλάει με τον εαυτό του. Επομένως δεν τον εξερευνεί, δεν τον γνωρίζει.
Αλλοιώνει τη φύση του και αποκτά την ικανότητα να ψευτίζει τα πάντα γύρω του, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Χάνει με λίγα λόγια την αυτοπεποίθησή του και κλείνεται στον εαυτό του,οπότε και στους γύρω του.
Φοράει λοιπόν τη μάσκα του και πλάθει έναν άλλο χαρακτήρα, ένα άλλο εγώ. Παρουσιάζεται διαφορετικός από αυτός που είναι ή που νομίζει ότι είναι, πίσω από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη, μπαίνοντας σε ένα "chat site" και συνομιλώντας με άλλα άτομα, άντρες και γυναίκες. Γι αυτά τα άτομα η αλήθεια είναι ο μεγάλος καημός τους.
Μάσκες τελικά φοράνε όσοι είναι φτωχοί και δειλοί. Αδύναμοι να δεχτούν το εγώ τους για διάφορους λόγους ο κάθε ένας τους.
Η ζωή μας είναι μπερδεμένη στο σκοτάδι του πόνου μας. Δεν υπάρχει ηρεμία, εγκλωβισμένοι, δυστυχισμένοι, ανήμποροι να ζήσουμε όπως θα θέλαμε να ζήσουμε, φοβισμένοι χωρίς να μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή μας. Χάνουμε τη ζωή μας και το νόημά της.
Δεν δημιουργούμε παρά το μόνο που κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι να σκεφτόμαστε τα χαμένα μας όνειρα.
Ομως μπορούμε μέσα από την επικοινωνία να βγούμε από το αδιέξοδο που μπήκαμε ή μας έβαλαν άλλοι στο χέρι μας είναι.
Παλαιότερα η επικονωνία γινόταν μέσω γραπτών μηνυμάτων στο κινητό. Σήμερα η τεχνολογία μας βοηθά να συνομιλούμε μέσα από κάποια site, οικονομικότερα φυσικά και πιο άμεσα.Από τα πιο γνωστά είναι το Msn, Yahoo, Google, Skype,Facebook κλπ. Μπορούμε ακόμη να συνδεθούμε με σταθερά ή κινητά τηλέφωνα.
Η τεχνολογία όσο προχωράει, τόσο μας απομακρύνει από τον φυσικό μας κόσμο. Εχουμε ξεχάσει να ζούμε τελικά.
Ολοι μας, είμαστε χωμένοι καθημερινά στα χιλιάδες προβλήματα που παρουσιάζονται.
Μήπως όμως πρέπει να σκεφτούμε πως είμαστε ζωντανοί, πως είμαστε άνθρωποι και πάνω από όλα πως τα προβλήματα δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν για όσο ζούμε;
Μήπως θα έπρεπε να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο για εμάς;
Σκεφτείτε πως αν δεν είχατε τόσες υποχρεώσεις και προβλήματα πως θα ήταν η ζωή σας;
Γι αυτό λοιπόν, αφήστε για λίγο πίσω ότι σας απασχολεί και κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας. Χαρείτε το σήμερα με τα πιο απλά πράγματα και πάνω από όλα επικοινωνείστε.
Οταν οι νέοι ένιωσαν αγανάκτηση λόγω του μεγάλου δείκτη ανεργίας, επικοινώνησαν, συννενοήθηκαν μέσω FB και βγήκαν στους δρόμους.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα έλεγα πραγματικά ότι το διαδίκτυο λειτούργησε θετικότατα.
Στην άλλη πλευρά όμως, όπου οι άνθρωποι έχουν σταθεί μπροστά σε μια οθόνη και χρησιμοποιώντας site κοινωνικής δικτύωσης ,προβάλλουν ένα άλλο "εγώ" ίσως έναν άλλο εαυτό που θα ήθελαν να είναι .
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ,η ψευδαίσθηση αυτή να τους ικανοποιεί τόσο, που να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους μια αληθινή επικοινωνία face to face με τα άτομα που τους ενδιαφέρουν.
Αυτή η κατάσταση θεωρώ ότι σιγά σιγά έκλεισε αρκετό κόσμο στον εαυτό του. Σήμερα βλέπουμε ότι σε ένα μπαρ όταν κάποιος θέλει να μιλήσει ή να γνωρίσει κάποια, προτιμά να έχει πιει τρία, τέσσερα ποτά ώστε η ζάλη του αλκοόλ να τον απελευθερώσει από αυτό το άγχος. Μερικοί απο αυτούς καταφεύγουν στο ποτό και δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα από αυτούς στα ναρκωτικά.
Ο κόσμος δεν επικοινωνεί μεταξύ του με ειλικρίνεια και πάρα πολλοί φοβούνται το αυτονόητο. Δηλαδή... να πουν την αλήθεια.
Που είναι η δυσκολία; Στη γνωριμία σου με κάποιον ή με κάποια να πεις πραγματικά και ειλικρινά τα πιστεύω σου και τι ζητάς από τον άλλον;
Αλλά αντίθετα φοβάσαι, ακολουθείς μια διπλωματική οδό, κάπου συμφωνείς και όπου διαφωνείς το αφήνεις να κυλήσει και στο βάθος της ψυχής σου πιστεύεις ότι αυτό που πραγματικά θέλεις το αφήνεις και το πνίγεις μέσα σου ...ελπίζοντας ότι στη διάρκεια αυτής της γνωριμίας θα το επιβάλεις σιγά σιγά. Αν λοιπόν χτίσεις μια σχέση πάνω σε μια τέτοια βάση με την ίδια λογική ίσως και ο άλλος ή η άλλη, έχει ακολουθήσει την ίδια οδό, γιατί απλά κάποια άλλα πράγματα υπερισχύουν αυτού του συναισθήματος.
Ολα αυτά είναι αποτελέσματα της έλειψης επικοινωνίας.
Ολοι έχουμε ακούσει την φράση. "Μα γιατί δεν με καταλαβαίνεις; Θέλω να με καταλάβεις,αλλά δεν μπορείς". Γιατί επικοινωνούμε πλέον τόσο δύσκολα αφού μιλάμε την ίδια γλώσσα;
Ο άνθρωπος είναι ένα προικισμένο όν λόγω του ψυχικού του κόσμου.
Η έλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας είναι το χειρότερο από όλα.
Ο άνθρωπος αποφεύγει να μιλάει με τον εαυτό του. Επομένως δεν τον εξερευνεί, δεν τον γνωρίζει.
Αλλοιώνει τη φύση του και αποκτά την ικανότητα να ψευτίζει τα πάντα γύρω του, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Χάνει με λίγα λόγια την αυτοπεποίθησή του και κλείνεται στον εαυτό του,οπότε και στους γύρω του.
Φοράει λοιπόν τη μάσκα του και πλάθει έναν άλλο χαρακτήρα, ένα άλλο εγώ. Παρουσιάζεται διαφορετικός από αυτός που είναι ή που νομίζει ότι είναι, πίσω από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη, μπαίνοντας σε ένα "chat site" και συνομιλώντας με άλλα άτομα, άντρες και γυναίκες. Γι αυτά τα άτομα η αλήθεια είναι ο μεγάλος καημός τους.
Μάσκες τελικά φοράνε όσοι είναι φτωχοί και δειλοί. Αδύναμοι να δεχτούν το εγώ τους για διάφορους λόγους ο κάθε ένας τους.
Η ζωή μας είναι μπερδεμένη στο σκοτάδι του πόνου μας. Δεν υπάρχει ηρεμία, εγκλωβισμένοι, δυστυχισμένοι, ανήμποροι να ζήσουμε όπως θα θέλαμε να ζήσουμε, φοβισμένοι χωρίς να μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή μας. Χάνουμε τη ζωή μας και το νόημά της.
Δεν δημιουργούμε παρά το μόνο που κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι να σκεφτόμαστε τα χαμένα μας όνειρα.
Ομως μπορούμε μέσα από την επικοινωνία να βγούμε από το αδιέξοδο που μπήκαμε ή μας έβαλαν άλλοι στο χέρι μας είναι.
Παλαιότερα η επικονωνία γινόταν μέσω γραπτών μηνυμάτων στο κινητό. Σήμερα η τεχνολογία μας βοηθά να συνομιλούμε μέσα από κάποια site, οικονομικότερα φυσικά και πιο άμεσα.Από τα πιο γνωστά είναι το Msn, Yahoo, Google, Skype,Facebook κλπ. Μπορούμε ακόμη να συνδεθούμε με σταθερά ή κινητά τηλέφωνα.
Η τεχνολογία όσο προχωράει, τόσο μας απομακρύνει από τον φυσικό μας κόσμο. Εχουμε ξεχάσει να ζούμε τελικά.
Ολοι μας, είμαστε χωμένοι καθημερινά στα χιλιάδες προβλήματα που παρουσιάζονται.
Μήπως όμως πρέπει να σκεφτούμε πως είμαστε ζωντανοί, πως είμαστε άνθρωποι και πάνω από όλα πως τα προβλήματα δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν για όσο ζούμε;
Μήπως θα έπρεπε να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο για εμάς;
Σκεφτείτε πως αν δεν είχατε τόσες υποχρεώσεις και προβλήματα πως θα ήταν η ζωή σας;
Γι αυτό λοιπόν, αφήστε για λίγο πίσω ότι σας απασχολεί και κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας. Χαρείτε το σήμερα με τα πιο απλά πράγματα και πάνω από όλα επικοινωνείστε.
Πηγή : http://www.exothema.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου